Geachte Heer M. - Herman Koch (2014)
mijn stem
45 stemmen
Nederlands
Psychologisch
Eerste druk: Anthos, Amsterdam (Nederland)
De ooit gevierde schrijver M. raakt steeds meer in de vergetelheid. Zijn grootste bestseller was een boek over een oude verdwijningszaak van een leraar. Deze man verdween na een kortstondige affaire met een leerlinge en werd voor het laatst gezien bij een vakantiehuis, waar zij en haar nieuwe vriendje vertoefden. M.’s benedenbuurman was destijds bij de verdwijningszaak betrokken en volgt de schrijver op de voet. Geachte heer M. is een verhaal over vriendschap en loyaliteit, bewondering en afgunst.
0
geplaatst: 3 augustus 2014, 07:43 uur
Een echte Koch. Leuk en toegankelijk met veel humor.
Soms net iets te langdradig. Maar het plot is zwak. Waar Koch heel erg uit kan wijden gedurende het boek is het plot, wat ongeloofwaardig is, afgeraffeld. Het verhaal neemt in een paar blz een wending wat alles een beetje teniet doet. Jammer.
Soms net iets te langdradig. Maar het plot is zwak. Waar Koch heel erg uit kan wijden gedurende het boek is het plot, wat ongeloofwaardig is, afgeraffeld. Het verhaal neemt in een paar blz een wending wat alles een beetje teniet doet. Jammer.
0
geplaatst: 25 augustus 2014, 21:30 uur
Het gegoochel met gezichtspunten vind ik veel te gekunsteld en de passages met de gevierde schrijver (M) in zijn literaire wereldje zijn zelfs oninteressant en saai te noemen, maar het plot is leuk en het leest als een trein.
0
geplaatst: 27 augustus 2014, 15:45 uur
Het plot vind ik ook wat teleurstellend. Wat er gebeurt voel je al heel lang aankomen. Het slot is dan slechts een kwestie van details en puntjes op de i. Zelfs de epiloog is dan niet verrassend meer. Gelukkig weet Koch hoe je een lezer bij de les moet houden en is de weg naar het eind een zeer vermakelijke weg om te bewandelen.
0
geplaatst: 22 september 2014, 20:16 uur
Begint onderhoudend. Maar onderweg verliest het zijn spanning. Los van het verhaal lijkt de auteur weinig te melden te hebben.
0
geplaatst: 27 november 2014, 20:00 uur
sebfranc zei:
Precies, zo denk ik er ook over. Sterker nog, dat heb tot nu toe bij al zijn boeken. Begint wel aardig, soms wel grappig, maar op een gegeven moment wordt het slap, flauw, ver gezocht en heb je een kater als het boek uit is.
Ik zie hem toch het liefst als lid van Jiskefet en niet als schrijver.
Begint onderhoudend. Maar onderweg verliest het zijn spanning. Los van het verhaal lijkt de auteur weinig te melden te hebben.
Precies, zo denk ik er ook over. Sterker nog, dat heb tot nu toe bij al zijn boeken. Begint wel aardig, soms wel grappig, maar op een gegeven moment wordt het slap, flauw, ver gezocht en heb je een kater als het boek uit is.
Ik zie hem toch het liefst als lid van Jiskefet en niet als schrijver.
1
nEMO
geplaatst: 15 augustus 2019, 18:09 uur
Zou iemand me een gunst willen bewijzen? Als je in de buurt van Koch woont, probeer dan eens om zijn tuin binnen te dringen, met een goeie schop. Iets zegt me dat daar minstens twee of drie lijken begraven liggen. Nee, serieus, ik heb intussen een boek of vijf van hem gelezen, en elk hoofdpersonage is een haast exacte kopie van het vorige: een (jong)volwassen man met een hoge dunk van zichzelf, die een hekel aan "middelmatige" of "inferieure" mensen heeft.
Bovendien kijken ook zowat al zijn nevenpersonages op elkaar neer. In zijn oeuvre heb ik totnogtoe (bijna) geen enkel lief/vriendelijk/amaibel iemand aangetroffen. Ook (bijna) al zijn meisjes en vrouwen verdelen de wereld in winnaars en verliezers, succesnummers en zwakkelingen.
Dat is volgens mij waarom Koch na een tijdje gaat vervelen: zo goed als al zijn personages delen hetzelfde (hoogst onaangename) wereldbeeld. En als je ziet hoe weinig waarde ze hechten aan een mensenleven, begin je je toch vragen te stellen over Koch zelf.
Bovendien kijken ook zowat al zijn nevenpersonages op elkaar neer. In zijn oeuvre heb ik totnogtoe (bijna) geen enkel lief/vriendelijk/amaibel iemand aangetroffen. Ook (bijna) al zijn meisjes en vrouwen verdelen de wereld in winnaars en verliezers, succesnummers en zwakkelingen.
Dat is volgens mij waarom Koch na een tijdje gaat vervelen: zo goed als al zijn personages delen hetzelfde (hoogst onaangename) wereldbeeld. En als je ziet hoe weinig waarde ze hechten aan een mensenleven, begin je je toch vragen te stellen over Koch zelf.
0
geplaatst: 4 maart 2021, 21:32 uur
nEMO schreef:
Zou iemand me een gunst willen bewijzen? Als je in de buurt van Koch woont, probeer dan eens om zijn tuin binnen te dringen, met een goeie schop. Iets zegt me dat daar minstens twee of drie lijken begraven liggen. Nee, serieus, ik heb intussen een boek of vijf van hem gelezen, en elk hoofdpersonage is een haast exacte kopie van het vorige: een (jong)volwassen man met een hoge dunk van zichzelf, die een hekel aan "middelmatige" of "inferieure" mensen heeft.
Bovendien kijken ook zowat al zijn nevenpersonages op elkaar neer. In zijn oeuvre heb ik totnogtoe (bijna) geen enkel lief/vriendelijk/amaibel iemand aangetroffen. Ook (bijna) al zijn meisjes en vrouwen verdelen de wereld in winnaars en verliezers, succesnummers en zwakkelingen.
Dat is volgens mij waarom Koch na een tijdje gaat vervelen: zo goed als al zijn personages delen hetzelfde (hoogst onaangename) wereldbeeld. En als je ziet hoe weinig waarde ze hechten aan een mensenleven, begin je je toch vragen te stellen over Koch zelf.
Zou iemand me een gunst willen bewijzen? Als je in de buurt van Koch woont, probeer dan eens om zijn tuin binnen te dringen, met een goeie schop. Iets zegt me dat daar minstens twee of drie lijken begraven liggen. Nee, serieus, ik heb intussen een boek of vijf van hem gelezen, en elk hoofdpersonage is een haast exacte kopie van het vorige: een (jong)volwassen man met een hoge dunk van zichzelf, die een hekel aan "middelmatige" of "inferieure" mensen heeft.
Bovendien kijken ook zowat al zijn nevenpersonages op elkaar neer. In zijn oeuvre heb ik totnogtoe (bijna) geen enkel lief/vriendelijk/amaibel iemand aangetroffen. Ook (bijna) al zijn meisjes en vrouwen verdelen de wereld in winnaars en verliezers, succesnummers en zwakkelingen.
Dat is volgens mij waarom Koch na een tijdje gaat vervelen: zo goed als al zijn personages delen hetzelfde (hoogst onaangename) wereldbeeld. En als je ziet hoe weinig waarde ze hechten aan een mensenleven, begin je je toch vragen te stellen over Koch zelf.
Eens. Twee boeken van Koch gelezen ( Het Diner en Een zomerhuis met zwembad) en dat vond ik verspilling van mijn tijd. Geen idee waarom Koch een bestsellerauteur is en zelfs goed verkoopt in het buitenland. Oppervlakkige en langdradige verhalen met louter onsympathieke personages. Dat hij op Boekmeter gemiddeld niet zo hoog wordt beoordeeld kan mijn goedkeuring wel wegdragen. Zwaar overschat dat geschrijf van Koch.
0
geplaatst: 14 februari 2022, 11:13 uur
Dit boek zit verhaaltechnisch wel goed in elkaar met afwisselende stijlen en gezichtspunten, maar irriteert op bepaalde momenten mateloos, door oeverloos uitweiden en herhalingen. De eerste 125 pg's vond ik saai en de steeds wisselende gezichtspunten irritant. Daarna werd het een gewoon verhaal. Ergens verderop wordt de schrijver te lang geïnterviewd, maar misschien is dat nog interessant voor de incrowd. En een beschrijving van boekenbal belevenissen heb ik eerder elders (en misschien beter) gelezen. Als er flink was gesneden en de overbodige franje eruit was gehaald, had het boek me veel meer aangesproken. Al met al een fikse tegenvaller na Het Diner en Een Zomerhuis met Zwembad.
* denotes required fields.
* denotes required fields.