I Am Pilgrim - Terry Hayes (2013)

****

Terry Hayes - Ik ben Pelgrim - Humo: The Wild Site

Ik ben inmiddels op de helft van het boek en ik overweeg voor de tweede keer om te stoppen. Eerder legde ik het boek weg, maar begon weer omdat de recensies zo lyrisch waren.

Het boek begint enorm intrigerend, maar al snel gaat het tempo er nogal uit. Terry Hayes heeft duidelijk de intentie zijn karakters veel ronder te maken dan gebruikelijk is binnen het genre. Dat valt op zich te prijzen, maar het duurt allemaal wel heel erg lang. Even doorbijten loont, want op een zeker moment zijn de belangrijkste figuren toch eindelijk wel genoeg geïntroduceerd en gaat hij verder met de plot in een zeer fijne, vlotte schrijfstijl.

Van het genre moet je houden. Het is zo'n terrorismeverhaal wat ik vooral ken van de serie '24'. Geen genre waar ik van houd; ik had me wat teveel gefocust op de moordzaak die op de flaptekst genoemd wordt. Maar als je op dat soort speurwerk hoopt, kom je er in ieder geval binnen de eerste 350 pagina's bekaaid vanaf.

Wat me absoluut niet aan dit boek bevalt is dat het zo door en door Amerikaans is. Een voorbeeldje. Op een zeker moment neemt de held van het verhaal een taxi en stapt wat vreemd uit om te voorkomen dat hij gezien wordt. Hij denkt hierbij het volgende:



Nogmaals, dat is denkt dus de ongenuanceerd heldhaftige, hoogopgeleide, zeer intelligente, beste geheim agent ter wereld. Met die taxichauffeur is geen woord gewisseld, voor zover wij weten. Maar hij zal er wel als een 'towelhead' uitgezien hebben.

En dat is de toon van het hele boek. Schampere opmerkingen over alles wat niet Amerikaans is en geen greintje, geen spoortje zelfkritiek.

Op een zeker moment zijn er twee figuren van de geheime dienst die niet zitten te springen om een crisisberaad te laten beginnen met een gebed en die worden dan ook prompt aangeduid met 'de atheïsten'. Dat soort FOX-news-werk dus. Het is nog net niet zo dat iedereen die zich als een klootzak gedraagt aangeduid wordt met 'communist'.

Bovenstaande is al redelijk funest voor mijn leesplezier. Ik kan zo'n boek moeilijk serieus nemen. Daar staat tegenover dat het echt lekker geschreven is. Maar waar ik echt he-le-maal niet goed van word, is het gejank over 9/11.
Gezien de lengte van mijn post tot nu toe, zal ik niet teveel in details treden, maar ik kan wel vertellen: een zooi sentiment waar ik werkelijk niet goed van word.

In een aflevering van South Park komt op een zeker moment een zanger voor die lukraak aan het eind van zijn nummer 9/11, 9/11, 9/11 zingt, waarop het hele publiek op commando begint te huilen. Ik denk dat Terry Hayes die aflevering ook gezien heeft en dat het de ironie hem compleet ontging.

Kortom: waarschijnlijk lekker leesvoer als je van terrorismethrillers houdt. Maar een toonzetting die volledig geënt is op conservatief, christelijk, rechts, republikeins, Amerikaans publiek.

Ik ga geen cijfer geven, omdat ik maar de helft heb gelezen.

Ben op de helft nu. En ik moet zeggen dat dit verhaal vanaf de eerste pagina intrigeert.
Karakters worden goed uitgewerkt en wat mij vooral zeer blij maakt is het feit dat ook alle 'zijlijntjes' gedetailleerd zijn uitgewerkt.
Hayes neemt ruim de tijd om zijn verhaal te vertellen.
De structuur en tijdspanne maken het boek een spannend episch vertelsel.

Het Amerikaanse sentiment en de Amerikaanse onnozelheid zijn inderdaad aanwezig zoals Cryptopsy (hierboven) benoemt, maar ik vind het niet storend.
Enige minpunt vind ik het net iets teveel aan zinnen aan het eind van de hoofdstukken die de komst van het nodige onheil verraden. Deze zijn uiteraard bedoeld om de spanning op te schroeven. Maar laat dat net nou niet nodig zijn....

cijfer volgt als ik klaar ben met lezen.

Ik ben nieuw op dit forum. Lees voornamelijk boeken over muziek en verhalen uit de Nederlandse misdaad. Toch trok dit boek mij erg aan. Ga hem tijdens de vakantie in Rhodos leker lezen met een sigaartje stem volgt.

Geweldig boek! Leest als een trein als je er een maal in zit. De eerste tweehonderd pagina's zijn een soort van introductie van de personages en daarna kun je niet meer stoppen met lezen. En over dat Amerikaanse sentiment: het is een Amerikaanse schrijver, dus dat is niet zo raar. Ik heb me er totaal niet aan gestoord. Kan niet wachten op de film hiervan.

Een heel goed verhaal voor een filmproducer en voor een eerste boek,
wat ik leuk vind in dit boek is dat het eigenlijk twee verhalen zijn dit is een vrij dik boek en dit zorgt ervoor dat het niet gaat vervelen . ook de afwisseling tussen verschillende personen en locaties maakt het een boek dat niet snel verveeld.
op het begin dacht ik dat het een heel langdradig en moeilijk te doorkruisen boek was maar integendeel , je gaat er als een trein doorheen.
het volgende boek van Terry wil ik zeker lezen.

Wat je niet moet vergeten voor dat je dit boek gaat lezen is dat Amerika het meest belangrijke land van de wereld is en wanneer iemand zijn FBI pasje laat zien iedereen begint te rennen en er van alle kanten deuren opengaan. af en toe gewoon lachwekkend hoe pro Amerikaans, maar oke, daar moet je je dan maar overheen zetten. het is en blijf een leuk boek.

De dikte van het boek kan je wellicht iets tegenstaan, maar als je het boek leest merk je die dikte eigenlijk alleen aan het gewicht, maar niet aan de vaart waarin je door het boek werkt.
Het boek is als het ware opgedeeld in twee verhalen. Aan de ene kant de in zichzelf gekeerde held tegen wil en dank. Aan de andere kant de bevlogen slechterik met het geniale plan. Terry Hayes neemt goed de ruimte om de personages te introduceren en diepte mee te geven. De locaties zijn levendig verhaalt en de personages worden goed tot leven gebracht. De genoemde twee verhalen raken gaandeweg meer en meer verstrikt om uiteindelijk in de ongeveer laatste 250 a 300 pagina’s samen te komen in een ultieme finale. Vooral dit laatste stuk zorgt er voor dat je dit boek niet meer weg kan leggen. Maar ook over de gehele linie is ‘Ik Ben Pelgrim’ en meer dan erg sterk boek geworden.

Dus ben je een liefhebber van goede thrillers en kan je een beetje door het Amerika is de Allerbeste Jongetjes van de Klas-toon heen lezen dan kan je eigenlijk niet om dit fantastische boek heen.

(bron: blog)

Hayes is toch voornamelijk bekend als schrijver hoor. Met Mad Max 2 & 3, Dead Calm en From Hell als zijn voornaamste wapenfeiten.

Over het boek: Leest veelal als een trein, maar zit plotwise toch niet wat te toevallig in elkaar af en toe. Maar dat Hayes kan schrijven is wel duidelijk. Benieuwd naar meer werk van hem.

Ik had me voorbereid op een enorm hoog USA rules gehalte, bleek -vond ik- uiteindelijk best nog mee te vallen. De miskleunen op alle nivo's die terroristische aanslagen mogelijk maken zijn niet bepaald USA Rules. Dat de hoofdpersoon een superheld is, ach, dat zie je vaker in dit soort boeken, stoorde me ook niet zo.

Ik vond het eerste deel van het boek het best, erg te gek zelfs. De beweegredenen en de achtergronden van de terrorist en het verleden van Pelgrim vormden wat mij betreft het hoogtepunt in dit boek.
Daarna komt de nadruk te liggen op het speuren, het deel wat zich in Bodrum afspeelt en waarin de moordzaak uit hoofdstuk 1 eigenlijk meer speelt dan de jacht op de terrorist. Best spannend en leuk, maar ik vond het allemaal A) net wat te toevallig en B) wat lang duren.

Al met al best een prima boek maar niet de topper waar ik van te voren en na het eerste deel van het boek op had gehoopt.

Humorloos boek.
Had meer verwacht

Indrukwekkende thriller. Ik heb me bewust niet laten leiden door de uitermate lyrische reacties en recensies (want dan blijf je bijna altijd met een op zijn minst licht teleurgesteld gevoel achter), en ben er gewoon in begonnen. Er waren niet al te veel pagina's nodig alvorens ik helemaal in het verhaal werd gezogen; daar hebben die eerste hoofdstukken wel voor gezorgd!

Dit is niet bepaald een typische thriller zoals je er elk jaar wel een aantal dozijn van vindt; ik vond 'm redelijk uniek. Ik heb er vrij lang over gedaan (vooral in het weekend heb ik veel tijd om te lezen), maar mijn aandacht is nooit verslapt, wat extra knap is aangezien het een behoorlijk lijvige roman betreft.

4 sterren

Dit boek schaar ik onder de "romans van een wereldwijde dreiging" à la Robert Ludlum, die ik zowat stuk gelezen heb. James Bond gekruist met Jason Bourne vs. Carlos the Jackal - geheime diensten vs. terroristen met een protagonist die de wereld net op tijd redden kan...of niet. Ik heb er denk ik al teveel gelezen om hier nu echt van onder de indruk te zijn, maar voor een debuut is-ie zeker prijzenswaardig.

Heel erg eens, er zijn meer schrijvers die daar een handje van hebben, ik vind het erg irritant.

Voor het overige een goed boek, Forsyth meets Ludlum. In het begin is het even zoeken naar de richting die het verhaal uit wil gaan, maar zodra dat gelukt is, is het erg lastig het boek neer te leggen.

Extreem dikke pil, maar gelukkig wel de moeite waard, deze debuutroman van voormalig scenarioschrijver Terry Hayes, bekend van oa Mad Max en Dead Calm. Goed geschreven, met een spannend plot en tot in detail uitgewerkte personages. Hier en daar had de boel wel iets ingekort kunnen worden, maar overwegend zit het wel goed met het tempo en wordt de spanning vakkundig opgebouwd.

Ik vond lang niet alles boeiend aan dit boek, maar de laatste paar honderd pagina's heb ik toch wel verslonden. Het einde vond ik dan weer ontzettend irritant. Zo zoetsappig hoeft het van mij allemaal niet.

Vond veel stukken best wel slepen. Die hele Dodge moordzaak vond ik bijvoorbeeld totaal niet boeiend en ook van de eerste paar honderd pagina's als de verteller en de Saraceen geïntroduceerd worden vond ik lang niet alle passages even interessant. Hayes wordt geroemd om het uitvoerig introduceren van karakters, maar van mij had-ie het wel wat korter mogen houden. Misschien komt dit ook omdat de personages, ondanks alle uitweidingen van Hayes, uiteindelijk toch heel erg eendimensionaal blijven en weinig diepgang krijgen.

Dan is er nog de schrijfstijl waar ik toch wel meer dan eens over gevallen ben, maar dit is een probleem dat ik wel met meerdere thrillers heb. Vaak gaat het de schrijver toch vooral om de inhoud van het verhaal en niet zozeer om de vorm, en dat vind ik persoonlijk jammer. Ik ben toch best wel veel lelijke zinnen tegengekomen in dit boek om nog maar te zwijgen over een groot aantal literaire clichés dat de revue passeert.

Ook bepaalde relaties tussen personages vond ik, ondanks het vele uitweiden van Hayes, niet goed uit de verf komen en ze voelden voor mij vaak een beetje afgeraffeld aan. En dan zijn er ook nog bepaalde gebeurtenissen die ik eerder als lachwekkend dan als spannend heb ervaren.

Maar goed, zoals ik al zei, de laatste tweehonderd pagina's ben ik echt doorheen geracet. Als dit boek eenmaal op dreef is en de spanning er goed in zit, vallen bovenstaande problemen ineens een stuk minder op. En dat is graag hoe ik mijn thrillers heb: zo spannend dat al het andere er eigenlijk niet meer toe doet. En nu ik dit boek uit heb vind ik toch dat alle puzzelstukjes op bevredigende wijze op hun plek zijn gevallen. Ik heb het grootste deel van dit boek met een onvoldoende in mijn hoofd gezeten, maar gezien die laatste hoofdstukken valt mijn score toch wat hoger uit.

Achterin bedankt Hayes mensen die hebben proefgelezen. Ik zou ze niet bedanken maar straffen voor hun matig werk. Want de flinke plotholes ontkrachten de geloofwaardigheid van het geheel en al het werk dat er in gestoken is.
Voorbeeld: de operatie van de Saraceen hangt volledig af van een voor hem onbekend straatjochie dat hij een GSM met allerlei instructies gegeven heeft. Niet echt logisch na jarenlange voorbereiding.

Toch 4*

ik sluit me aan bij een aantal voorgangers. soms vallen dingen wel heel toevallig op hun plek. echter heeft het me niet erg gestoord. een lekker boek waar je ondanks de redelijke omvang zo doorheen bent. vier paarse sterren en zeker een aanrader!

zeer vlot geschreven actie verhaal met thriller elementen vol vaart en wendingen. wel echt te dik wat mij betreft na 600 blz had ik er genoeg van en de ontknoping op karakter uitgelezen, de narcistische blaaskakerige hoofdpersoon begon ook steeds meer irritatie op te wekken.

Knap geschreven, maar toch onbevredigend.
Zojuist uit gelezen. In knap drie dagen tijd. Dat zegt wel wat. I am Pilgrim is een echte "pageturner".
De hoofd-misdadiger: de Saraceen, is in zijn jeugd getuige van de executie van zijn vader. Gruwelijk. Hij haat dus het saoedische regime. Op geheel mystieke wijze besluit hij echter om terrorist te worden die de helft van de bevolking van Amerika wil uitmoorden. Je zou denken: hij zou het saoedische regime willen straffen. Maar nee hoor, hij wordt ineens een generieke terrorist tegen Amerika, en Hayes vindt het verder niet noodzakelijk om die transitie toe te lichten.
Op het eind, bij het spannende slot, geeft de Saraceen opeens alles prijs waar hij jaren voor gewerkt heeft. Hij had ook gewoon kunnen liegen of zo, weet je wel. Maar nee hoor, van moedige moedjahedine verandert hij ineens in een bange schijtluis, die alles in één keer eruit poept. Volstrekt ongeloofwaardig.

De ingeweven verhalen over de tweemaal overgelopen kgb spion en de moord op de rijke stinkerd in bodrum, krijgen veel te veel aandacht. Het boek had zeker 250 pagina's korter gekund.

En inderdaad, de moraal voor Amerikanen druipt er van af: goed = Amerka/Israël. Slecht = Rusland/moslims. Voor een Amerikaan is dit diepgaande en complexe ethische filosofie, voor een gemiddelde Europeaan echter onverteerbare humbug.

Begin dit jaar nam ik 'Ik ben Pelgrim' mee als vakantieliteratuur. Daar had ik geen spijt van. Het hele verhaal boeide me van meet af aan. Maar ik moet toegeven dat een aantal lezers op dit forum gelijk hebben met hun kritieken. De moord op de rijke man in Bodrum neemt een veel te prominente plaats in. En de ontknoping vond ik nogal van het niveau doorsnee Amerikaanse actiefilm.
De wijze waarop de moord in Manhattan in het verhaal is vervlochten vond ik daarentegen wel knap gevonden. En de afschuwelijke terechtstelling in Teheran was ronduit schokkend. Tenslotte was de roof van de ogen van de wetenschapper zeer beklemmend maar achteraf zeer logisch.
Al met al een lijvig boek (ik hou van hele dikke pillen) dat ik wisselend van kwaliteit vond. Alle kritiek hierboven gelezen hebbende denk ik dat ik deze thriller nog eens moet gaan lezen.
Overigens zojuist de laatste regels van Het Jaar van de Sprinkhaan gelezen van dezelfde auteur. Die haalt toch niet dit niveau. Lees ook mijn review aldaar.