Alex - Pierre Lemaitre (2011)
Alternatieve titel: Série Verhoeven #2
Frans
Thriller
368 pagina's
Eerste druk: Albin Michel,
Parijs (Frankrijk)
Het boek opent met de schokkende ontvoering en marteling van Alex Prévost. Ze wordt op straat in Parijs in elkaar geslagen en afgevoerd in een witte bestelbus. Haar kidnapper lijkt uit op maar één ding: Alex langzaam en lijdend zien sterven. Alex – oogverblindend mooi, vindingrijk en met een volstrekt eigen moraal – blijkt geen gewoon slachtoffer… Commandant Camille Verhoeven heeft geen enkel aanknopingspunt, geen verdachte en geen spoor. Alleen een snel afnemende hoop. De eigenzinnige Verhoeven en zijn ploeg leveren een strijd tegen de klok. En Verhoeven wordt om geheel eigen redenen door dit misdrijf diep geraakt. Over het raadsel van Alex tast hij tot het laatste moment in het duister in deze superieure whydunnit, die met recht is gedoopt tot internationale thrillersensatie van het jaar.
Drietrapsraket met grote slagkracht. Een kidnap met gevolgen, onderzocht door de kleinste en humeurigste bloedhond die ik ken. En hij houdt niet van kidnaps. Integendeel. Frustraties die alleen maar toenemen als hij desondanks besluit om de zaak op zich te nemen. Eentje die niet stopt wanneer het voorbij is.
IJzersterk verhaal dat direct beklijft, aantrekkelijk geschreven bovendien. Zeg maar gerust verslavend. Bevalt me uitstekend, Lemaitre's stijl. Scherp, bijdehand, sarcastisch en geen overdreven sentimenteel gedoe met onderliggend drama, dat het wel degelijk heeft. Droevige ondertonen, dat zeker, met genadeloos geweld en taai onderzoek als hoofdmoten; Lemaitre heeft wat mij betreft de ideale balans te pakken. Zijn personages doen er ook allemaal toe. Iedereen heeft wel iets dat opvalt, dat de aandacht opeist. Die Le Guen bijvoorbeeld. Een soort oervent.
De botte interactie tussen hem en Verhoeven; heerlijk. Dat is nou vrienschap. Hoe dan ook, een kleurrijk gezelschap, deze speurneuzen. En wat ze op hun bordje vinden is niet misselijk. Of juist wel. Van verknipt naar verknipter naar nog verknipter. Die Alex. Mon Dieu. Genieten geblazen, deze policier. Vive Lemaitre!