menu

The Last Train to Zona Verde: My Ultimate African Safari - Paul Theroux (2013)

Alternatieve titel: Laatste Trein naar Zona Verde

mijn stem
4,12 (4)
4 stemmen

Engels
Reis

368 pagina's
Eerste druk: Houghton Mifflin Harcourt, Boston (Verenigde Staten)

''Ik was weer gelukkig, terug in Afrika, rijk van het licht'', schrijft Theroux wanneer hij begint aan een nieuwe reis: van Kaapstad naar Angola, dwars door het continent waar hij zoveel van houdt. Hij kwam voor het eerst in Afrika als 22­jarige vrijwilliger bij het Vredeskorps. Nu keert hij terug, ditmaal om het minder betreden westelijk Afrika te verkennen, en zichzelf. Hij reist door de Kaapprovincie van Zuid­-Afrika naar Namibië, waar hij een oude droom verwezenlijkt: de San (Bosjesmannen) te bezoeken. Hij onderneemt een adembenemende olifantensafari in Botswana en belandt in Angola, bijna op de grens met Congo. Na meer dan 4000 kilometer door de bush beëindigt hij zijn reis eerder dan hij van plan was...

zoeken in:

4,0
De recensie van Fred Braeckman geeft de inhoud van dit boek goed weer. Hieraan kan worden toegevoegd dat Theroux de 70 was gepasseerd toen hij deze reis maakte en de veerkracht die hij vroeger wel had lijkt door het ouder worden te zijn verdwenen. Ook de arrogantie uit zijn vroegere boeken lijkt grotendeels weg. Tekenend vind ik het dat hij niet in de laatste trein naar Zona Verde stapte en dat voor ‘s werelds bekendste treinreiziger. Ondanks het pessimisme wat dit boek uitstraalt, de moedeloosheid en het verdriet van Paul Theroux een prachtig boek om te lezen. Gelukkig blijft Theroux reizen, nu minder avontuurlijk en in zijn vaderland. In 2015 verscheen Deep south, een reis door het zuiden van de USA. Vertaling van Zona Verde gebeurde door Nan Lenders.

4,0
Theroux trekt er voor de laatste keer echt op uit, weliswaar op leeftijd maar hij ontziet zichzelf niet. Hij blijft in het begin iets te lang treuzelen in Zuid Afrika en trapt daar wat open deuren in. De gemiddelde lezer van zijn boeken zal het niet verbazen dat Zuid Afrika bij toeristen als leuke vakantiebestemming wordt gezien, maar dat er heel veel mis is daar.

Zodra hij zijn reis vervolgt wordt het verhaal steeds interessanter. Hij komt taferelen tegen die vaak schrijnend zijn maar soms ook heel opbeurend. Toch is en blijft het ellende wat de klok slaat. Theroux zijn literaire kennis is ongekend en hij refereert regelmatig aan oude Afrika studies en reisverslagen. Dit haalt misschien het tempo er wat uit maar geeft mooi aan hoeveel er veranderd is in al die jaren (niet zo veel, behalve dat de westerse invloeden de traditionele stammen weinig goeds heeft gebracht).

Theroux heeft duidelijk veel liefde voor het continent Afrika en het doet hem leesbaar pijn wat hij aantreft. Er is ook weinig positiefs te melden. Ook voor hem zelf, hij raakt steeds verder ontmoedigd met wat hij aantreft en moet goed zoeken naar lichtpuntjes. Daarnaast wordt hij geconfronteerd met zijn sterfelijkheid, dit is zijn laatste grote reis. En dan kan hij die ook nog eens niet afmaken. Daarnaast loopt het met verschillende mensen die hij ontmoet ook bepaald niet goed af. De situatie maakt hem richting het einde wat filosofisch, maar als lezer heb je daar wel begrip voor. Ergens gun je hem een mooier afscheid van Afrika, maar een prachtig boek is ook wat waard.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:44 uur

geplaatst: vandaag om 06:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.