The Last Train to Zona Verde: My Ultimate African Safari - Paul Theroux (2013)

De recensie van Fred Braeckman geeft de inhoud van dit boek goed weer. Hieraan kan worden toegevoegd dat Theroux de 70 was gepasseerd toen hij deze reis maakte en de veerkracht die hij vroeger wel had lijkt door het ouder worden te zijn verdwenen. Ook de arrogantie uit zijn vroegere boeken lijkt grotendeels weg. Tekenend vind ik het dat hij niet in de laatste trein naar Zona Verde stapte en dat voor ‘s werelds bekendste treinreiziger. Ondanks het pessimisme wat dit boek uitstraalt, de moedeloosheid en het verdriet van Paul Theroux een prachtig boek om te lezen. Gelukkig blijft Theroux reizen, nu minder avontuurlijk en in zijn vaderland. In 2015 verscheen Deep south, een reis door het zuiden van de USA. Vertaling van Zona Verde gebeurde door Nan Lenders.

Theroux trekt er voor de laatste keer echt op uit, weliswaar op leeftijd maar hij ontziet zichzelf niet. Hij blijft in het begin iets te lang treuzelen in Zuid Afrika en trapt daar wat open deuren in. De gemiddelde lezer van zijn boeken zal het niet verbazen dat Zuid Afrika bij toeristen als leuke vakantiebestemming wordt gezien, maar dat er heel veel mis is daar.

Zodra hij zijn reis vervolgt wordt het verhaal steeds interessanter. Hij komt taferelen tegen die vaak schrijnend zijn maar soms ook heel opbeurend. Toch is en blijft het ellende wat de klok slaat. Theroux zijn literaire kennis is ongekend en hij refereert regelmatig aan oude Afrika studies en reisverslagen. Dit haalt misschien het tempo er wat uit maar geeft mooi aan hoeveel er veranderd is in al die jaren (niet zo veel, behalve dat de westerse invloeden de traditionele stammen weinig goeds heeft gebracht).

Theroux heeft duidelijk veel liefde voor het continent Afrika en het doet hem leesbaar pijn wat hij aantreft. Er is ook weinig positiefs te melden. Ook voor hem zelf, hij raakt steeds verder ontmoedigd met wat hij aantreft en moet goed zoeken naar lichtpuntjes. Daarnaast wordt hij geconfronteerd met zijn sterfelijkheid, dit is zijn laatste grote reis. En dan kan hij die ook nog eens niet afmaken. Daarnaast loopt het met verschillende mensen die hij ontmoet ook bepaald niet goed af. De situatie maakt hem richting het einde wat filosofisch, maar als lezer heb je daar wel begrip voor. Ergens gun je hem een mooier afscheid van Afrika, maar een prachtig boek is ook wat waard.