menu

The Luminaries - Eleanor Catton (2013)

Alternatieve titel: Al Wat Schittert

mijn stem
3,78 (27)
27 stemmen

Engels
Psychologisch

842 pagina's
Eerste druk: Granta, Londen (Verenigd Koninkrijk)

1866, Walter Moody is naar Nieuw-Zeeland gekomen om zijn geluk te beproeven. Wanneer hij arriveert in het Crown Hotel stuit hij op een groep van twaalf mannen die in het geheim bijeen zijn gekomen om een reeks onopgeloste zaken te bespreken. Een rijke man is spoorloos verdwenen, een prostituee heeft getracht haar leven te beëindigen en in het huis van een dronkaard is een fortuin gevonden. Moody raakt tegen wil en dank verstrikt in het mysterie: een web van lot en toeval, met een grillig en prachtig patroon als de sterrenhemel.

zoeken in:

Lukk0
Nadat The Luminaries de Booker Prize gewonnen had zag ik het boek in de boekhandel liggen. Precies de reden dat ik hem oppakte, want de omslag spreekt mij niet direct aan, en het is met 832 pagina's ook erg lijvig. Na het lezen van de eerste drie bladzijden was ik direct overstag. Het deed mij in eerste instantie denken aan Oscar Wilde en Charles Dickens, de victoriaanse stijl en setting. Daar houdt de overeenkomst wel op, want in essentie is dit een liefdesverhaal, omfloerst met gestolen goud, opium, wraak en familieverbanden.

Het verhaal speelt in Nieuw-Zeeland, tijdens de goudkoorts. Hokitika is de plaats van handeling, en in een storm arriveert Walter Moody in de rookruimte van een hotel. Daar zijn twaalf mannen verzameld, ieder met een connectie tot een bepaald misdrijf, en in het eerste hoofdstuk van een kleine 360 bladzijden wordt ieders rol uit de doeken gedaan. Een rijke, fortuinlijke goudzoeker is verdwenen, een verslaafde hoer heeft een zelfmoordpoging gedaan, in het huis van een overleden dronkaard blijft een fortuin achter. De feiten zijn ambigu, maar dat doet er uiteraard weinig toe, het is slechts omlijsting voor het verhaal van de verdwenen jongeman en de prostituee, de hemellichamen in dit verhaal. Maar binnen die omlijsting vat je sympathie op voor de vertellers, en krijg je steeds meer vat op hun gedachten en beweegredenen.

In de laatste hoofdstukken, die korter en korter worden en waar de korte beschrijvingen van de gebeurtenissen in dat hoofdstuk (in which) stilaan langer worden dan de hoofdstukken zelf, gaan we terug in de tijd, en wordt verteld wat werkelijk gebeurd is. Althans, als deze verteller te vertrouwen is, want het omlijstende verhaal gaat over niets dan geld, en geld corrumpeert. Eleanor Catton heeft een page-turner geschreven, een victoriaanse roman, een visie op geld en een liefdesroman, en heeft dat alles zeer kundig in elkaar gevlochten. Alle personages zijn diffuus, iedereen is schuldig, en niemand te vertrouwen.

avatar van dutch2.0
4,0
Leve het voordeel van de twijfel! Waarom dat? Omdat ik zonder het voordeel van de twijfel dit boek na 200 pagina's had weggelegd en er nooit meer naar om had gekeken. Niet dat het slecht was. Het décor (de Nieuw Zeelandse goudvlakten, rond 1865) is helemaal geweldig, de sfeer aangenaam duister en het boek leest als een trein. Maar wat moet je met een roman die 20 hoofdpersonages telt? Die bovendien gaat over 3 mysterieuze zaken (dood, bijna-dood, verdwijning) die weer naar allerlei andere duistere zaken leiden.

Het eerste deel (360 pagina's lang) is met al zijn personages en al zijn gebeurtenissen bijzonder lastig te volgen. Bovendien krijg je in dat eerste deel niet echt warme gevoelens bij die personages, ze zijn vaak niet veel meer dan de raderen die de plot in beweging houden.

Gelukkig krijgt het verhaal na dat eerste deel wat meer helderheid en gaan sommige personages een grotere rol spelen. Ook belangrijk: in het eerste deel krijgen we een langgerekt expose over wat er lijkt te zijn gebeurd, in de daarop volgende delen wordt het verhaal in de tegenwoordige tijd opgepikt, wat het allemaal net wat actiever en spannender maakt. In de laatste hoofdstukken krijgen we dan alle vragen beantwoord waarmee we nog zitten.

Tegen die tijd ben je al helemaal thuis in dat wonderlijke stadje Hokitika, met zijn hotels, saloons, scheepsagentschappen, gevangenis en bank. En als je de laatste bladzijde omslaat ben je blij dat je eindelijk alles weet, dat Moody een partner heeft gevonden dat Carver zijn hoofd is ingeslagen en dat Anna weer op vrije voeten komt. En dan bedenk je je dat je alle 20 personages zonder met je ogen te knipperen voor de geest kunt halen, dat je de verhaallijnen zo goed als compleet kunt navertellen, en dat je het jammer vindt om afscheid te nemen van Hokitika en haar inwoners. Kortom, je beseft dat je eigenlijk enorm hebt genoten van dit boek.

En dat allemaal dankzij het voordeel van de twijfel!


avatar van Donkerwoud
3,5
Ongelofelijk knap dat deze jonge auteur een stilistisch doorwrochten epos heeft geproduceerd met de bravoure en autoriteit van een reeds gerijpte verteller. Met welhaast wiskundige precisie schetst zij een veelheid aan (meestal) mannelijke karakters die met elkaar konkelen en verbonden sluiten om eigen gewin te bewerkstelligen, terwijl zij allen niet meer zijn dan de raderen in een met elkaar gecreëerd web van corruptie, diefstal en moord. 'The Luminaries' is een postmodern feest vol onbetrouwbare vertellers, intellectuele taalspelletjes, genrevermengingen en samenvallen van stijl met inhoud.

In alle eerlijkheid wekt dezelfde ambitieuze opzet bij mij óók een zekere irritatie op dat de auteur steeds de nadruk legt op hoe clever het door haar geschetste narratieve bouwwerk in elkaar steekt. Wéér een oninteressante verwijzing naar de astrologische kaart van de personages. Wéér een wisseling in tijdsvormen om het subjectieve van de waarnemingen te benadrukken. Wéér een quasi-ironische inleiding tot een hoofdstuk om de spot te drijven met de vermeende autoriteit van een auteur. De geforceerd gelaagde opzet is zowel de kracht als het grootste zwaktebod van deze extreem lijvige roman, maar die zeker een bladzijde of tweehonderd eerder tot een einde had moeten komen.

avatar van liv2
Donkerwoud

Je verwoordt perfect waarom dit boek al een jaar ongelezen in mijn kast staat. De opzet houdt me tegen om daadwerkelijk in deze dikke pil te beginnen........

avatar van Donkerwoud
3,5
Bij vlagen is het best een bijzonder boek. Alleen had het inderdaad een stuk compacter gekund. Zou het toch eens een kans geven.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:36 uur

geplaatst: vandaag om 17:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.