The Circle - Dave Eggers (2013)

Ik ben 'em aan het herlezen in het licht van de binnenkort verschijnende verfilming.

Herken de kritiek op het omliggende narratief wel, maar was tijdens de eerste leesbeurt zo onder de indruk van de maatsch. kritische inhoud dat ik daar geen moment echt over gevallen ben.

Kritieken op de film zijn vooralsnog niet mals.

Hm, ja ook hier en daar gezien, de trailer ziet er wel aardig uit.

Helaas heb ik me bij die kritiek aan moeten sluiten. Vind ik eigenlijk nogal jammer, want dit boek had echt een goede verfilming verdiend.
Recensie (vooraf gegaan door inleiding bij het boek)

Interessant boek, maar ik moet toegeven dat ik het idee had dat ik een chickflick aan het lezen was. Zeker de eerste helft waarin het toch wel veel over de relaties met Annie en de 'losse contacten' gaat.

Ik begrijp de soms negatieve meningen die ik hier al gelezen heb, ik moet wel toegeven dat ik elke keer ik het boek weer oppakte, dat toch zonder veel tegenzin gedaan heb. Het leest erg makkelijk, maar het klopt dat de personages vederlicht uitgewerkt zijn, en dat het hele verhaal bij wijlen inderdaad slechts een excuus lijkt te zijn om duidelijk te maken welke gevaren de auteur ziet voor de privacy van elk individu in de hedendaagse digitale samenleving.

Ik heb de film laatst gezien en vond die best wel goed.

Wat een herkenbare leeservaring! De Cirkel beschrijft een distopische wereld waarin sociale media de boventoon voeren. Een thema waar iedereen wel iets in herkent en daardoor aan het denken zet over hoe we met sociale media omgaan. Maar door het matige plot en de afwezigheid van psychologische diepgang bij de hoofdpersonen, blijft het een hol boek. Gemiste kans om dit actuele thema echt aan te grijpen voor een diepgaande roman.

Momenteel ben ik bezig in The monk of Mokha van Dave Eggers. Mijn allereerste Eggers was The Circle en die beviel niet heel goed. Ik heb nog eens opgezocht wat ik er destijds van vond. The monk of Mokha is gelukkig (?) non-fictie.

In 2015 kocht ik op Schiphol 'The Circle' van Dave Eggers en pas twee jaar later heb ik hem uitgelezen. Dat is niet zonder reden. Qua ideeën is dit best een interessant boek, maar er is nauwelijks een plot, de personages zijn oppervlakkig, ongeloofwaardig en vervelend en dienen alleen maar om de nogal prekerige boodschap van Eggers te verkondigen.
Hoofdpersoon Mae Holland gaat bij een bedrijf werken dat een kruising lijkt tussen Google en Facebook. Het gaat over het steeds meer inleveren van privacy en schetst hoe een wereld eruit ziet waarbij de macht in sneltreinvaart in handen is gekomen van een alomvattend technologie en social mediabedrijf.

Er had meer gezeten in dit boek. Ik las vergelijkingen met 1984 en Brave New World maar dat slaat nergens op. Daarvoor had Eggers iets beter zijn best moeten doen om er een goed verhaal van te maken, met personages die de lezer wat doen. Ik ben in ieder geval blij dat ik van die irritante huppelkut Mae Holland ben verlost

In Boeken > Nieuws > de passievrucht:

De cirkel – Dave Eggers
de wereld gaat er slecht aan toe, ook met de boeken in de wereld. Het boek werd aangeraden in meerdere kranten zoals DeMorgen en Het Nieuwsblad, ook werd het boek me aangeraden door mijn Familieleden met veel lovende commentaar. Er waren dus hoge verwachtingen gezet, maar vervult het ook zijn verwachtingen?

De protagonist Mae, een jonge vrouw die aangenomen wordt bij het bedrijf de Cirkel. Het bedrijf is een mengeling van alle zoekmachines en sociale media apps. Op het internet anoniem rondzwerven is onmogelijk door alle links die gelegd worden van de gebruiker zijn aankopen tot likes en voorkeuren.

De begin pagina’s van het boek zijn geweldig, de auteur zet ons direct in het midden van de actie. Daar staan Mae en de lezer dan, recht voor De cirkel, het middelpunt van het verhaal. De wereld in De Cirkel wordt mooi uitgelegd. Door Eggers zijn vlotte schrijfstijl doorheen het boek leest het boek heel vlot en de vertaling heeft mooi rond de technische Engelse woorden gewerkt.

Wat ik ondervond tijdens het verhaal is dat Mae niet echt een personage is maar meer een tussenpersoon is om de schrijver zijn eigen verhaal te vertellen. Mae verandert niet in het boek waarmee ik bedoel dat haar personaliteit niet groeit in het verhaal, ze blijft hetzelfde doorheen het verhaal. Mae is niet perse hersenloos maar voor mij is het allemaal iets te geprogrammeerd. Was dit de bedoeling van het boek, dat zou kunnen het motief is De Cirkel een programma. Dit is ook de enigste link die ik kon leggen om dit uitteleggen.

Wat ik spijtig vind is het potentieel die het boek heeft om strak te beginnen en om het te laten eindigen op de lezer die niet weet waar hij staat. Hiermee bedoel ik dat het boek een perfecte psychologische thriller zou kunnen geweest zijn. Het verhaal geeft er een mooie fundatie voor, maar er is niet op verder gebouwd. Dit heb ik zelf ondervonden, hoe dichter bij de 200p mark hoe meer het doordrong dat het er waarschijnlijk niet meer ging van komen. Hierdoor werd het verhaal lichtjes voorspelbaar en een beetje saai.


Wat er mist in het verhaal is echte concurrentie voor De Cirkel, dit zo het verhaal wat meer pit en spanning geven. Wat er nu te lezen is, is dat er hier en daar wat hobbeltjes op de weg zijn voor het bedrijf maar niets echt wat het verhaal een compleet andere draai zou geven aan het verhaal. Het verhaal kon ook een stuk korter.

Het boek heeft dus mijn verwachtingen niet volledig voldaan, dit pakt niet het feit weg dat het boek mooi en vlot geschreven is waardoor de leestijd van het boek nog in proportie viel.

wat denken jullie?

Mijn mening staat boven die van jou en ik ben het met je eens. Er zit inderdaad geen ontwikkeling in de karakters en het verhaal is voorspelbaar en op den duur langdradig. De naïviteit van Mae is iets waar ik mij aan ergerde als lezer. Bij vlagen vond ik het ook ongeloofwaardig. Let er eens op hoeveel informatie zij in haar functie steeds in relatief korte tijd moet verwerken. Dat kan helemaal niet, iedereen die op kantoor werkt en regelmatig achter de laptop zit zal dit beamen.

Ik vermoed dat The Circle door velen hoog wordt aangeschreven omdat het thema van grote techbedrijven en privacy actueel en herkenbaar is. Maar dat is het dan ook wel. Iedereen die een IQ heeft boven de 80 onderkent het probleem van privacy wel. Daar hebben we zo'n matig boek als The Circle niet voor nodig.

Was benieuwd naar de hype (van jaren geleden), en het viel me nog wel mee. Hoogstaande literatuur is dit absoluut niet, daarvoor is het verhaal te simpel en voorspelbaar. Vooral nu lijken alle waarschuwingen in het boek wat voor de hand liggend. Maar het is wel een goed gevonden concept om de gevaren van 'oversharing', ultieme transparantie, en de logica om die steeds verder uit te bouwen totdat dit een eigen totalitaire staat wordt, uit de doeken te doen. Grappig zijn ook de passages waarin de alwetende verteller schrijft dat Mae daadwerkelijk een 'beter mens' wordt door alle transparantie en liefde die ze van al haar volgers krijgt. Het einde is helaas wat té gemakkelijk afgeraffeld en had meer uitwerking verdiend.

Redelijke leeservaring dus al met al. Ik hoorde dat andere boeken van Eggers kwalitatief beter zijn, maar denk dat ik het toch maar hierbij houd.