menu

Misión Olvido - María Dueñas (2012)

Alternatieve titel: De Wereld Vergeten

mijn stem
2,67 (3)
3 stemmen

Spaans
Psychologisch

512 pagina's
Eerste druk: Temas De Hoy, Barcelona (Spanje)

Blanca Perea, docent taalkunde aan een universiteit in Madrid, is een vrouw van midden veertig. Ze is getrouwd, de kinderen zijn het huis uit en wanneer haar man haar verlaat voor een jongere vrouw, verliest ze alle grond onder de voeten. Om tot zichzelf te komen vertrekt ze naar Californië. Hier werkt ze mee aan een tijdelijk project: het ordenen van de nalatenschap van professor Andrés Fontana. Deze man heeft een groot deel van zijn leven onderzoek verricht naar het bestaan van een vergeten missiepost langs de Camino Real, de historische route die de Spaanse missieposten in Californië omstreeks 1600 met elkaar verbond. Ongewild wordt Blanca het middelpunt van een controverse tussen Luis Zárate, het sectiehoofd van haar afdeling, en Daniel Carter, een oud-student van Fontana. Niet alleen in hun academische loopbaan zijn deze twee koppige mannen lijnrecht tegenover elkaar komen te staan, ook hun belangstelling voor Blanca leidt tot onverwachte verwikkelingen. In al deze strubbelingen wordt de strijd die Andrés Fontana moest leveren om zijn gelijk over de vergeten missiepost te bewijzen, meer en meer een spiegel voor de strijd die Blanca zelf moet voeren om met haar eigen verleden in het reine te komen. En met haar oude en nieuwe gevoelens.

zoeken in:
avatar van eRCee
2,5
Misión Olvido is een zeer wisselvallige roman. Zolang Dueñas in de eerste honderd bladzijden de grondlagen aanbrengt weet ze te boeien. De wederwaardigheden van Blanca, een op haar 45e verlaten vrouw, die haar academische heil dan maar in de VS zoekt en daar diverse interessante karakters tegen het lijf loopt, ik vond het veelbelovend. Maar ondertussen gaat de auteur ook de lijn uitwerken van Daniel Carter. Diens geschiedenis in het Spanje van na de burgeroorlog is totaal niet boeiend en zodra het liefdesverhaal met Aurora erbij komt kan ronduit van een keukenmeidenroman worden gesproken. Ondertussen blijken ook de paperassen van dat derde karakter, Andrés Fontana, niet zo'n groot geheim te bevatten als wordt gesuggereerd. Sowieso overdrijft Dueñas in haar woordgebruik de heftigheid van de climax, terwijl die narratief niet zoveel voorstelt. Ook valt ze regelmatig te betrappen op uitgesleten taalgebruik of beelden. Een lamp die in de geest gaat branden bij iemand die een idee krijgt, of een personage dat een pollepel laat vallen als ze een bepaald nieuwtje hoort, dat soort dingen. Bij vlagen wist het verhaal me wel weer te pakken maar op andere momenten schiet het boek echt tekort en dat geldt ook voor het einde, dat wel erg Rachel-Ross-achtig aandoet. Het zal voor mij bij één boek blijven van deze auteur.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:22 uur

geplaatst: vandaag om 01:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.