Conclusive Evidence - Vladimir Nabokov (1951)

Heb niet veel autobiografisch werk gelezen(na Goethe's Italiaanse reis pas de 2e) maar dit is toch fenominaal geschreven.
Heb al nabokov zijn boeken gelezen maar deze steekt er toch wel boven uit.
Zou bijna zelf met een vlindernetje vlinders gaan vangen op een mooie zomerdag.

Een eersterangs autobiografie! “One is always at home in one's past”, schrijft hij ergens en zijn thuis is in dit boek duidelijk het Rusland van voor de revolutie van 1917. Hij speurt in alle hoekjes van zijn geheugen naar alle mogelijke emotionele en sensitieve herinneringen aan zijn jeugd in die tijd in een zeer welgesteld, ontwikkeld en vooruitstrevend milieu. Dit idealiseert hij toch wel danig, want voor de achterkant van armoede en uitbuiting die hierbij hoorde, heeft hij niet zoveel oog. Zijn wereld stort in bij de vlucht van zijn familie naar het Westen en over zijn jaren als emigrant in Duitsland, Frankrijk en Engeland glijdt hij zonder veel details heen, enkel somberheid blijft over. Het boek is geschreven in een briljante stijl, met een zeer rijke en gevarieerde woordenschat, die geregeld naar het woordenboek doet grijpen.
Wat de oorspronkelijke titel "Conclusive Evidence" betekent, is mij onduidelijk.
Laatst las ik over iemand die dit boek jaarlijks herlas, ik begrijp dat.