Rustication - Charles Palliser (2013)
Alternatieve titel: In Ballingschap
Engels
Psychologisch
336 pagina's
Eerste druk: Norton,
New York (Verenigde Staten)
Kerstmis, 1863. Richard, zeventien jaar, is teruggekeerd uit Cambridge bij zijn kibbelende moeder en oudere zus in een oud, vervallen herenhuis aan een afgelegen deel van de zuidelijke Engelse kust. Na de recente dood van hun vader is de familie in armoede vervallen en gedwongen vrienden te verlaten en te verhuizen. Om enigszins met zijn verdriet en afzondering in het reine te komen begint Richard met het schrijven van een dagboek. Afgeleid door verschillende verlokkingen, begint Richard langzamerhand te ontdekken dat zijn nieuwe buren worden overvallen door een serie mysterieuze en steeds angstaanjagender gebeurtenissen. Bijna te laat beseft hij dat hijzelf ook verstrikt is geraakt in een verborgen val.
In Ballingschap begint als een doodnormale BBC-serie; het verhaal kabbelt rustigjes voort, er wordt wat gekibbeld, er wordt wat geroddeld, de een zegt iets heel vaags, de ander werpt je een veelbetekenende blik toe.
25 jaar na De Quincunx weet Charles Palliser mij nog steeds te verrassen met zijn aangename manier van schrijven, zoals deze fraaie zin:
Het kostte moeite om op dat moment meer dan een glimp op te vangen van haar lieve gezichtje, maar uiteindelijk kon ik er een geheel van maken: verfijnde, doorschijnende trekken met een uiterst charmant knopneusje, waardoor ze deed denken aan een herderinnetje van Meissner porselein.
Maar zodra er in het dorp dieren worden mishandeld en dorpsbewoners dreigbrieven ontvangen neemt het verhaal een onheilspellende wending. Die brieven zijn ondertekend door ene Harrewarder, zitten vol spelfouten en zijn behoorlijk grimmig van toon. Ik kon er eerlijk gezegd wel de humor van in zien:
Vuile hoer je dach zeker dat je boven ons stont, opgedoft en opgedirkt in je blote jurken om met je dikke uiers zn aandacht te trekken net als in bath toen je die halve gare lord aan de haak probeerde te slaan.
....
En nu zit je met de gebakken peren. Het is nog niet te zien hoer die je bent maar iedereen weet hoe je dr voor staat. ha ha ha
De Harrewarder
Wat ik erg mooi vond was het stuk dat Richard, zijn moeder en zijn zus in de eetkamer zitten en er iets opmerkelijks gebeurt: het huis begint opeens te schudden, het schoorsteengat spuwt iets levends uit, een walgelijk geval..
Haal weg! Haal het weg! riep ze.
De zwakke ontknoping doet een beetje afbreuk aan het verhaal, maar voor de rest is dit zeker vier sterren waard. Mocht er ooit een serie van gemaakt worden door de BBC dan zie ik het liefst dat Richard, de ik-persoon, wordt gespeeld door Ben Whishaw.
