The Unburied - Charles Palliser (1999)
Alternatieve titel: Dolende Geesten
Engels
Historisch
389 pagina's
Eerste druk: Phoenix House,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
Edward, een wat vereenzaamde geschiedenisdocent uit Cambridge van achter in de veertig, wordt door een oude vriend in Thurchester uitgenodigd. Eenmaal aangekomen krijgt Edward het onaangename gevoel niet welkom te zijn. Niet alleen wordt hij pijnlijk aan zijn verleden herinnerd, ook blijkt hij langzaam maar zeker te worden betrokken bij een bizar complot. Als hij zich op zijn onderzoek stort naar een oeroud manuscript over de negende-eeuwse koning Alfred de Grote, blijkt de schijnbaar zo rustige wereld van historici en archivarissen, een wespennest van academische intriges en meedogenloze concurrentie te zijn. Dan wordt er een zestiende-eeuws lijk ontdekt in de kathedraal van Thurchester...
Het is me niet helemaal meegevallen.
Wel weer goed geschreven, zeker qua sfeertekening.
Maar het was wel erg ingewikkeld allemaal. Soms voelde ik
me echt een "beetje dom" omdat ik steeds weer stukken moest herlezen om er nog iets van te begrijpen. De verschillende verhaallijnen uit wisselende tijdsperioden maakten het lezen erg verwarrend.
Uiteindelijk toch wel knap dat alle losse eindjes weer bij elkaar kwamen. Nog maar eens herlezen om het beter te begrijpen.
Voorlopig een 3,5*
Er lopen 2 verhaallijnen door elkaar in dit verhaal. De eerste gaat over Edward Courtine die het manuscript over Alfred De Grote probeert te vinden een bibliotheek van Turchester. Deze verhaallijn vind ik niet echt boeiend, omdat er geen spanning inzit. De tweede verhaallijn gaat over de moord op een oude bankier, genaamd Stonex en Courtine probeert deze moord op te lossen. De tweede verhaallijn is heel wat leuker om te lezen, vooral omdat de moord erg mooi is uitgewerkt.
Een positief element van dit boek, is dat het verhaal op geen enkel moment in elkaar zakt. Er gebeuren voorturend nieuwe dingen die ervoor zorgen dat er nooit een saai moment is in het verhaal. Een paar voorbeelden daarvan zijn het ontdekken van een middeleeuws lijk, de moord op bankier Stonex en Courtine die het manuscript van Alfred De Grote vindt.
Een ander positief element is de spanning die de auteur creëert. Hij doet dit ten eerste door gebruik te maken van de belevende ik verteller. Daardoor kruip je in de huid van de speurder en is het veel spannender om de hele moordzaak te volgen dan bij een alwetende of personele verteller. De tweede manier waarmee de schrijver de spanning verhoogt, is de manier waarop hij de ruimte beschrijft. Het verhaal speelt zich grotendeels af rond een kathedraal en die buit hij volledig uit. Een voorbeeld daarvan: ‘ Ik dook de duisternis van de immuniteit in’. Het is vaak mistig en donker en dat zorgt ook voor een verhoging van de spanning.
Na al deze positieve kritiek, moet ik even plaats maken voor wat negatieve kritiek. Het eerste minpuntje is dat het verhaal traag op gang komt. In het begin vertellen de 2 hoofdpersonages, Austin en Edward elkaar verhalen over bepaalde belangrijke historische personen, maar dit is onbelangrijk voor het verdere verloop van het verhaal. Het tweede en laatste minpuntje is het moeilijke taalgebruik die de auteur hanteert. Een paar voorbeeldjes zijn: ‘ exorbitante hedonisme en ‘mistroostige coniferen’.
Al bij al was het zeker de moeite waard om dit boek te lezen, maar het zal volgens mij nooit doorbreken bij het grote publiek.