menu

De Zomer van de Neusbloedingen - Pjeroo Roobjee (2013)

mijn stem
3,00 (1)
1 stem

Nederlands
Psychologisch

224 pagina's
Eerste druk: Querido, Amsterdam (Nederland)

Vier stellen in een nieuwbouwwijk zijn met elkaar verbonden door een kluwen geheime, overspelige relaties. De ene buurman droomt van de andere buurvrouw, en niemand is nog gelukkig bij zijn of haar eigen wederhelft. Thilo, zoon van een overspelig echtpaar, is getuige van ruzies, dronkenmansklap en geflirt in de donkere tuinen. Hij is verliefd op buurmeisje Doris, voor wie hij een mooi sieraad wil kopen, maar geld heeft hij niet. Tot overmaat van ramp begint zijn neus om de haverklap te bloeden. En elke keer lijkt hij daarbij iets te veranderen, wat geloof kwijt te raken - totdat ook hij een ontgoochelde drinker is.

zoeken in:
avatar van eRCee
3,0
Vijf sterren van Sebastiaan Kort in de NRC:

Want wat een wonderlijk boek is dit, waarin gezopen en getreurd wordt, waarin de eigenaardigste figuren een stem en een bijpassende kop en kont hebben gekregen, maar dat bovenal Tsjechovs stelling bevestigt dat er zelfs over een theekopje iets betoverends geschreven kan worden.

Bron

avatar van eRCee
3,0
Een wonderlijk boek is het zeker, deze Zomer van de neusbloedingen. Om even een indruk te krijgen, hier de openingszin:

“Naar aloude gewoonte lag, naakt op een al te winters kuise zomerslip na, Thilo te midden de ligusters melkwit naar de wijdte van het niets te staren, toen in het harde licht van een derde julidag zijn moeders bovenlijf aan hem verscheen achter het goedkoopste keukenvenster van de hele pronkzieke verkaveling der Engelenpoort, een van die plekken uit boeken waar volgens de statistieken iedereen op een mens gelijkt, niemand in eigen vuiligheid vergaat en nergens een druppel bloed wordt vergoten.”

De stijl is dus overdadig op het belachelijke af, en ik vermoed dat Roobjee deze roman dan ook schreef ‘voor te lachen’, zoals de Vlamingen zeggen. Echte lachmomenten zijn er ook wel, maar ze zijn toch relatief zeldzaam. De metaforen behoren door de bank genomen tot de meest bizarre die ik ooit las, om een greep te doen:

“… beliep het slaapkamerlinoleum gelijk een ijsbeer op Capri.”
“als een kei op het centrale marktplein van Bagdad bleef hij ter plekke gekluisterd in geluidloos gezucht verzonken”
“… en haar sprake suisde ritselend lijk yperiet in de longen van een oud-strijder die er in de bossen van Veurne-Ambacht bij was.”

De zomer van de neusbloedingen is in het taalgebruik daarnaast ook een op en top Vlaams boek en wellicht voor de Vlaming iets minder bijzonder dan voor de Hollander (terwijl aan de andere kant Vlaams-nationalistische sentimenten er ongenadig van langs krijgen).

Wat valt er verder over te zeggen? Weinig. De gehele lengte van het boek is gevuld met personages waarvan er geen één normaal genoemd kan worden (en de enige officiële gek brengt nog de meeste wijsheid te berde). Van een echt plot is eigenlijk geen sprake, of je zou er een coming-of-age verhaal in moeten zien, wat op zich nog niet zo gek is, want de jonge Thilo is de verbindende schakel tussen alle personages, en het perspectief verschuift als hij zich door het dorp beweegt. De roman had van mij wat korter gemogen, en misschien nog iets humoristischer, want uiteindelijk blijft het boek een beetje hangen in z’n premisse; een overdreven barokke beschrijving van het leven in een godverlaten gat.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:36 uur

geplaatst: vandaag om 19:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.