Shikisai wo Motanai Tazaki Tsukuru to, Kare no Junrei no Toshi - Haruki Murakami (2013)
Alternatieve titels: De Kleurloze Tazaki Tsukuru en Zijn Pelgrimsjaren | 色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年 | Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage.
mijn stem
106 stemmen
Japans
Sociaal
288 pagina's
Eerste druk: Shinchoska,
Tokio (Japan)
Wanneer Tsukuru Tazaki na anderhalf jaar aan de universiteit in Tokio naar zijn geboortestad Nagoya terugkeert, keren zijn jeugdvrienden hem de rug toe. Ooit vormden de drie jongens en twee meisjes een onafscheidelijke groep die, ze wisten het zeker, voor altijd bij elkaar zou blijven. Maar nu is er iets veranderd, en niemand wil hem vertellen wat. Jaren later is Tsukuru een succesvol ingenieur, maar wordt hij nog steeds gekweld door de gebeurtenissen uit zijn jeugd. Hij besluit het raadsel van die plotselinge afwijzing op te lossen, en reist terug naar zijn geboorteplaats om zijn oude vrienden op te zoeken.
0
geplaatst: 20 augustus 2013, 13:19 uur
Toch wel fijn dat we voor de volgende Murakami weer een kort maar krachtig werkje kunnen verwachten. 
0
geplaatst: 9 januari 2014, 15:16 uur
Ik ren maandag naar de boekwinkel ! Haruki wordt trouwens zondag 65 jaar !
0
geplaatst: 18 januari 2014, 14:05 uur
De teneur is wel overal gelijk: matig
NRC Lux Literaire fictie algemeen Besproken in NRC Besproken 10-01-2014 : De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren - nrclux.nl
NRC Lux Literaire fictie algemeen Besproken in NRC Besproken 10-01-2014 : De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren - nrclux.nl
0
geplaatst: 29 januari 2014, 12:38 uur
Ja, toch zeker wel een mooi boek. Haalt het niet bij de opwindvogels of kafka, maar toch. Fantastisch neergezet hoe iemand de gedachten van een ander invult. En dan de zoektocht daarnaar.
Laatste hoofdstuk viel inderdaad wat tegen, maar al met al best een prima Haruki wederom. Tja... nu weeeeeer waaaaacccchten tot een volgende van zijn hand.
Laatste hoofdstuk viel inderdaad wat tegen, maar al met al best een prima Haruki wederom. Tja... nu weeeeeer waaaaacccchten tot een volgende van zijn hand.
0
geplaatst: 12 februari 2014, 17:06 uur
liv2 schreef:
NRC Lux Literaire fictie algemeen Besproken in NRC Besproken 10-01-2014 : De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren - nrclux.nl
NRC Lux Literaire fictie algemeen Besproken in NRC Besproken 10-01-2014 : De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren - nrclux.nl
liv2 schreef:
De teneur is wel overal gelijk: matig
NRC Lux Literaire fictie algemeen Besproken in NRC Besproken 10-01-2014 : De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren - nrclux.nl
De teneur is wel overal gelijk: matig
NRC Lux Literaire fictie algemeen Besproken in NRC Besproken 10-01-2014 : De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren - nrclux.nl
Dat zijn toch twee linkjes naar dezelfde recensie?
Niet zo'n wonder dat de teneur dan ook gelijk is lijkt me.
Ik heb het boek vanmiddg bij de biep gehaald, ben benieuwd, veel van Murakami's schrijfsels vind ik mooi, maar er zitten ook boeken/verhalen tussen die ik wat minder vond.
0
geplaatst: 14 februari 2014, 18:39 uur
Abubakari schreef:
Dat zijn toch twee linkjes naar dezelfde recensie?
Niet zo'n wonder dat de teneur dan ook gelijk is lijkt me.
Ik heb het boek vanmiddg bij de biep gehaald, ben benieuwd, veel van Murakami's schrijfsels vind ik mooi, maar er zitten ook boeken/verhalen tussen die ik wat minder vond.
(quote)
(quote)
Dat zijn toch twee linkjes naar dezelfde recensie?
Niet zo'n wonder dat de teneur dan ook gelijk is lijkt me.
Ik heb het boek vanmiddg bij de biep gehaald, ben benieuwd, veel van Murakami's schrijfsels vind ik mooi, maar er zitten ook boeken/verhalen tussen die ik wat minder vond.
Hmmm, de foute link doorgestuurd
0
geplaatst: 18 februari 2014, 06:17 uur
De teneur is wel overal gelijk: Mooi boek!
Hoewel ik meer fan ben van de wat weirdere Murakami boeken (en het tot nu toe redelijk voetjes op de vloer blijft) vind ik het tot dusver een erg te gek verhaal. (Ik ben nu op pagina 195 vd 360).
Dus inderdaad, mooi boek.
brasikurtz schreef:
Mooi boek !
Mooi boek !
Michiel75 schreef:
Ja, toch zeker wel een mooi boek. Haalt het niet bij de opwindvogels of kafka, maar toch. Fantastisch neergezet hoe iemand de gedachten van een ander invult. En dan de zoektocht daarnaar.
Ja, toch zeker wel een mooi boek. Haalt het niet bij de opwindvogels of kafka, maar toch. Fantastisch neergezet hoe iemand de gedachten van een ander invult. En dan de zoektocht daarnaar.
Hoewel ik meer fan ben van de wat weirdere Murakami boeken (en het tot nu toe redelijk voetjes op de vloer blijft) vind ik het tot dusver een erg te gek verhaal. (Ik ben nu op pagina 195 vd 360).
Dus inderdaad, mooi boek.
0
geplaatst: 11 maart 2014, 12:26 uur
Het idee is geweldig. De uiteindelijke uitwerking is minder, te lief. De karakters worden weer fantastisch neergezet, en ook gaat het weer over geïndividualiseerde samenleving waarover prachtige observaties worden neergezet. Dat blijft toch typisch Murakami.
Murakami blijft daarentegen dit keer keurig binnen de lijntjes. Wat mij betreft had Murakami nog wel meer aandacht kunnen besteden aan de reden van de uitsluiting en de gevolgen daarvan voor de rest van het verhaal.
Murakami blijft daarentegen dit keer keurig binnen de lijntjes. Wat mij betreft had Murakami nog wel meer aandacht kunnen besteden aan de reden van de uitsluiting en de gevolgen daarvan voor de rest van het verhaal.
0
...stilte...
geplaatst: 25 april 2014, 19:54 uur
Het laatste hoofdstuk vind ik het mooiste...dat open einde.
0
geplaatst: 18 mei 2015, 11:45 uur
Heel mooi boek, en eindelijk weer een betere Murakami, na het voor mij erg teleurstellende en saaie 1Q84.
0
geplaatst: 24 oktober 2015, 12:12 uur
Eigenlijk kan ik me moeilijk inbeelden dat de schrijver van dit boek de grote Murakami van exotische vergelijkingen en absurd-metaforische parallelwerelden is. Dit boek heeft daar namelijk weinig van weg.
Waar je in andere boeken kan verdwalen in zijn wereld zonder een uitweg te vinden — maar die ook niet echt meer wil vinden — is het hier allemaal toch vrij opzichtig. Bijna alsof hij met dit boek zijn focus verlegt naar adolescenten en iets wil prediken over vriendschap, eenzaamheid, liefde… Maar dan lang niet op zijn magisch-realistische niveau.
Niet helemaal mijn meug, ik ben beter van hem gewoon.
Waar je in andere boeken kan verdwalen in zijn wereld zonder een uitweg te vinden — maar die ook niet echt meer wil vinden — is het hier allemaal toch vrij opzichtig. Bijna alsof hij met dit boek zijn focus verlegt naar adolescenten en iets wil prediken over vriendschap, eenzaamheid, liefde… Maar dan lang niet op zijn magisch-realistische niveau.
Niet helemaal mijn meug, ik ben beter van hem gewoon.
0
geplaatst: 9 februari 2016, 21:07 uur
Volgens mij laat Murakami hier juist zien dat hij niet alleen magisch-realistische werelden kan scheppen, maar ook de 'gewone Japanner' kan laten excelleren. Want dat is Tsukuru, de vleesgeworden relativerende underdog.
Volgens Tsukuru zelf althans. Hij ziet zichzelf als een 'hol vat dat door de omgeving gevuld wordt'. Een twijfelkont en een piekeraar. En met deze piekeraar gaat de lezer mee op stap. Hij strijdt met het verleden, met zijn zelfbeeld. Strijd waarbij hij soms wint, soms verliest, such as life itself.
Hoogtepunt in deze strijd is wat mij betreft het nachtelijk telefoongesprek met zijn vriendin. Hoe de relatie zal eindigen is niet belangrijk, maar belangrijk is wel dat Tsukuru zich (aangemoedigd door Zwartje) eindelijk vol uitspreekt tegenover haar. En dat lijkt me - als je het hebt over karakterontwikkeling - toch meer dan voldoende.
Niet de beste Murakami, daarvoor zijn andere werken te episch en te goed, maar wel een fijne aanvulling op zijn oeuvre. Matig is het in ieder geval zeker niet.
Volgens Tsukuru zelf althans. Hij ziet zichzelf als een 'hol vat dat door de omgeving gevuld wordt'. Een twijfelkont en een piekeraar. En met deze piekeraar gaat de lezer mee op stap. Hij strijdt met het verleden, met zijn zelfbeeld. Strijd waarbij hij soms wint, soms verliest, such as life itself.
Hoogtepunt in deze strijd is wat mij betreft het nachtelijk telefoongesprek met zijn vriendin. Hoe de relatie zal eindigen is niet belangrijk, maar belangrijk is wel dat Tsukuru zich (aangemoedigd door Zwartje) eindelijk vol uitspreekt tegenover haar. En dat lijkt me - als je het hebt over karakterontwikkeling - toch meer dan voldoende.
Niet de beste Murakami, daarvoor zijn andere werken te episch en te goed, maar wel een fijne aanvulling op zijn oeuvre. Matig is het in ieder geval zeker niet.
0
geplaatst: 13 februari 2016, 19:04 uur
Geenszins zo surrealistisch als Kafka op het strand of De opwindvogelkronieken, de boeken die ik hiervoor las, maar toch wel een echte pageturner. Murakami omschrijft doeltreffend de onzekerheid waarin Tsukuru in verkeerd nadat zijn vrienden hem hebben laten vallen. Het plot van het verhaal heeft verder weinig om handen, maar de manier waarop Murakami de gevoelens en de sfeer omschrijft is werkelijk goed gedaan. Vanaf de eerste bladzijde voelde het als thuis komen. Deze blijft toch wel hangen hoor.
Nu de twijfel: direct door met een ander werk van hem of toch even pauze?
Nu de twijfel: direct door met een ander werk van hem of toch even pauze?
1
geplaatst: 23 mei 2017, 19:41 uur
Alles is beschreven in Haruki Murakami’s prachtige schrijfstijl, met veel details. Hij weet gevoelens heel beeldend weer te geven en dat vind ik zo heerlijk om te lezen. Jacques Westerhoven heeft het weer uitstekend vertaald. Hij gebruikt regelmatig typisch Nederlandse uitdrukkingen en die vind ik erg knap gevonden.
De kleurloze Tazaki Tsukuru en zijn pelgrimsjaren – Haruki Murakami | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com
De kleurloze Tazaki Tsukuru en zijn pelgrimsjaren – Haruki Murakami | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com
0
geplaatst: 2 juni 2017, 20:57 uur
Na het teleurstellende After Dark was dit weer een heerlijke Murakami. Een mooi boek over verloren vriendschappen en de zoektocht naar wat er in het verleden is gebeurd. Een leuke bijkomstigheid is dat ik net als Tsukuru Tazaki ook wel een liefhebber ben van Japanse stations, dus als 'train-otaku' had ik hier wel wat mee. Ondanks dat het niet echt spannend was heb ik het boek toch vrij snel uitgelezen, en kijk al weer uit naar de volgende Murakami.
2
geplaatst: 5 juni 2019, 12:26 uur
In de kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren haalt Murakami een stokpaardje van stal: het individualisme van de hedendaagse wereld. In dit verhaal vrij letterlijk de individuele levens en zoektochten van de vijf vrienden, na het uit elkaar vallen van hun perfecte vriendschap. Het boek zit vol verwijzingen naar kapitalisme, zingeving en onderzoekt de waarde van relaties, familie en vriendschap.
Op zich niet erg dat Murakami zijn stokpaardjes graag berijdt, maar wel teleurstellend als hij kiest voor zo’n opzichtige aanpak. Na 150 pagina’s weet je wel ongeveer waar het heen gaat en daarna blijft het boek maar doorkabbelen, zeker na de eerste ontmoeting in de Lexus garage. Iedere pagina bleef ik hopen op nog iets van onverwachte karakterontwikkeling, die helaas uitblijft. Het boek leest makkelijk en de thematiek is interessant, maar dat maakt te weinig goed om het doorzichtige verhaal te redden.
Op zich niet erg dat Murakami zijn stokpaardjes graag berijdt, maar wel teleurstellend als hij kiest voor zo’n opzichtige aanpak. Na 150 pagina’s weet je wel ongeveer waar het heen gaat en daarna blijft het boek maar doorkabbelen, zeker na de eerste ontmoeting in de Lexus garage. Iedere pagina bleef ik hopen op nog iets van onverwachte karakterontwikkeling, die helaas uitblijft. Het boek leest makkelijk en de thematiek is interessant, maar dat maakt te weinig goed om het doorzichtige verhaal te redden.
1
geplaatst: 13 juni 2022, 09:20 uur
-JB- schreef:
Op zich niet erg dat Murakami zijn stokpaardjes graag berijdt, maar wel teleurstellend als hij kiest voor zo’n opzichtige aanpak. Na 150 pagina’s weet je wel ongeveer waar het heen gaat en daarna blijft het boek maar doorkabbelen, zeker na de eerste ontmoeting in de Lexus garage. Iedere pagina bleef ik hopen op nog iets van onverwachte karakterontwikkeling, die helaas uitblijft. Het boek leest makkelijk en de thematiek is interessant, maar dat maakt te weinig goed om het doorzichtige verhaal te redden.
Een dertien in het dozijn. Te boeketreeks-achtig, Te luchthartig, te weinig doordacht; al met al vond ik het een tegenvaller 3*Op zich niet erg dat Murakami zijn stokpaardjes graag berijdt, maar wel teleurstellend als hij kiest voor zo’n opzichtige aanpak. Na 150 pagina’s weet je wel ongeveer waar het heen gaat en daarna blijft het boek maar doorkabbelen, zeker na de eerste ontmoeting in de Lexus garage. Iedere pagina bleef ik hopen op nog iets van onverwachte karakterontwikkeling, die helaas uitblijft. Het boek leest makkelijk en de thematiek is interessant, maar dat maakt te weinig goed om het doorzichtige verhaal te redden.
1
geplaatst: 5 juli 2022, 10:50 uur
De hoofdpersoon is kleurloos, maar dat is het boek zelf ook. Een aardig tussendoortje, maar ook niet meer dan dat. Behoorlijk plotgedreven om een zeer eenvoudige wijze, weinig verdieping van personages en de sfeer die Murakami doorgaans weet te treffen ontbreekt hier. Dit is een klein verhaal dat uiteindelijk nooit echt verrast, nooit de menselijke geest probeert uit te diepen, nooit intermenselijk contact echt probeert te doorgronden. Het is al met al simpel en plat. En daardoor blijft dit te nietszeggend. Wel goed geschreven en het boek verveelt geen seconde en zeker de twijfels van de hoofdpersoon rond zijn relatie met Sala worden mooi beschreven maar meer dan dat is dit ook niet. 3,0*.
* denotes required fields.
* denotes required fields.