Tre Volte all'Alba - Alessandro Baricco (2012)
Alternatieve titel: Driemaal bij Dageraad
mijn stem
16 stemmen
Italiaans
Verhalenbundel
Psychologisch
96 pagina's
Eerste druk: Feltrinelli,
Milaan (Italië)
De verhalen beginnen alle drie in een hotellobby, alle drie bereiken ze hun toppunt van literaire spanning bij dageraad, en alle drie hebben ze als hoofdpersonen twee voor elkaar onbekende mensen die elkaar toevallig ontmoeten en binnen korte tijd hun diepste wezen aan elkaar blootgeven. Met een minimum aan beschrijvingen wordt het de lezer langzaam maar zeker steeds duidelijker wie deze mensen zijn en wat ze met elkaar te maken hebben.
0
geplaatst: 21 juni 2013, 16:37 uur
Weer een erg fijn werkje van Baricco. Sterk in opzet met die drie delen die veelal uit dialoog bestaan, en dan veelal korte snedige dialoog zoals men vroeger dat in Hollywood ook zo goed kon. Zo schetst Baricco prachtige portretten van mensen die hun hele ziel bloot leggen, zomaar, aan elkaar. Eerlijk en oprecht met een bijzonder prettige sfeer. Echt heel veel kan ik er niet over zeggen, behalve dat ik genoten heb. 4,5*.
1
geplaatst: 16 juli 2013, 18:39 uur
Novelles liggen me over het algemeen wat minder dan het dikkere werk, hoewel er regelmatig kleine pareltjes tussen te vinden zijn. Baricco schreef met Driemaal bij dageraad al zijn derde novelle (en zijn romans zijn overigens ook niet overdreven dik), mijns inziens ook zijn beste.
Driemaal bij dageraad is een soort detailvergroting uit de roman Mr. Gwyn (met uitzondering van de opdracht is het boekje, zoals Pythia al aangaf, prima te lezen zonder voorkennis), en derhalve kan je het als een literaire vingeroefening van Baricco beschouwen, spielerei. Maar wel goed geslaagde spielerei, dat moet gezegd worden. Er zijn drie verhalen, met telkens dezelfde twee personages, maar de chronologie klopt niet; hun levensloop kruist elkaar meermaals op een onmogelijke manier. De inhoud is interessant, het gaat eigenlijk over levenskeuzes. Fraai vond ik de opmerking over het leven als een potje kaarten; je kan je kaarten niet veranderen, maar wel van speeltafel proberen te wisselen.
Grote gedeelten zijn louter dialoog, één van de sterke punten van Baricco, hoewel ik in dit geval de doorlopende, beschrijvende stukken eigenlijk beter vind. In ieder geval leest het mede daardoor zeer vlot en kan je het boekje in minder dan een uur uithebben.
Voor mij, en ik denk ook voor Baricco, is Driemaal bij dageraad een fijn tussendoortje. Wat ik hoop is dat de Italiaan nog eens uit zijn slof schiet en een vuistdik boek van 500+ pagina's aflevert.
Driemaal bij dageraad is een soort detailvergroting uit de roman Mr. Gwyn (met uitzondering van de opdracht is het boekje, zoals Pythia al aangaf, prima te lezen zonder voorkennis), en derhalve kan je het als een literaire vingeroefening van Baricco beschouwen, spielerei. Maar wel goed geslaagde spielerei, dat moet gezegd worden. Er zijn drie verhalen, met telkens dezelfde twee personages, maar de chronologie klopt niet; hun levensloop kruist elkaar meermaals op een onmogelijke manier. De inhoud is interessant, het gaat eigenlijk over levenskeuzes. Fraai vond ik de opmerking over het leven als een potje kaarten; je kan je kaarten niet veranderen, maar wel van speeltafel proberen te wisselen.
Grote gedeelten zijn louter dialoog, één van de sterke punten van Baricco, hoewel ik in dit geval de doorlopende, beschrijvende stukken eigenlijk beter vind. In ieder geval leest het mede daardoor zeer vlot en kan je het boekje in minder dan een uur uithebben.
Voor mij, en ik denk ook voor Baricco, is Driemaal bij dageraad een fijn tussendoortje. Wat ik hoop is dat de Italiaan nog eens uit zijn slof schiet en een vuistdik boek van 500+ pagina's aflevert.
0
psyche (crew)
geplaatst: 30 juli 2013, 14:27 uur
eRCee schreef:
kan je het als een literaire vingeroefening van Baricco beschouwen, spielerei. Maar wel goed geslaagde spielerei, dat moet gezegd worden.
kan je het als een literaire vingeroefening van Baricco beschouwen, spielerei. Maar wel goed geslaagde spielerei, dat moet gezegd worden.
Grote gedeelten zijn louter dialoog, één van de sterke punten van Baricco, hoewel ik in dit geval de doorlopende, beschrijvende stukken eigenlijk beter vind. In ieder geval leest het mede daardoor zeer vlot en kan je het boekje in minder dan een uur uithebben.
Voor mij, en ik denk ook voor Baricco, is Driemaal bij dageraad een fijn tussendoortje.
Voor mij, en ik denk ook voor Baricco, is Driemaal bij dageraad een fijn tussendoortje.
Mee eens, niets aan toe te voegen
* denotes required fields.
* denotes required fields.