Tre Volte all'Alba - Alessandro Baricco (2012)

Zie voor wat achtergrondinformatie de berichten bij de vorige roman van Baricco, Mr. Gwyn.
Ik vermoed dat dit boek beter werkt als je eerst Mr. Gwyn hebt gelezen.

Dit is helemaal mijn boek.
Vorm en inhoud kloppen samen.
Het is niet langer dan het moet zijn.
Je kunt er nog dagenlang van alle kanten naar kijken en nieuwe dingen ontdekken. Ik ben dan ook nog niet zo ver dat ik al iets kwijt wil over de inhoud.
Ik vind het zo knap om zo veel te zeggen/suggereren met zo weinig woorden.
Het is ook nog heel fijn om te lezen.

Mogen het deze keer 6 sterren zijn?

(voorkennis van Mr. Gwyn is niet nodig)

Wauw! Ik wordt nog nieuwsgieriger dan ik al was.

5 sterren bij NRC

NRC Lux Literaire fictie algemeen Besproken in NRC Besproken 14-06-2013 : Driemaal bij dageraad - nrclux.nl

Mr. Gwyn van de mij nog onbekende Allesandro Baricco gereserveerd bij de bieb.

Klopt het dat Driemaal bij Dageraad in 2012 uitkwam? Het is (nog) niet te leen waarbij ik werkelijk digitaal in alle bibliotheken heb rondgesnuffeld ... Ook de dame in mijn bibliotheek kon hem niet vinden.

De vertaling is volgens mij nu pas verschenen, het origineel is in 2012 verschenen , dat klopt. Dus de bibliotheken lopen achter, maar dat is toch logisch, niet?

De vertaling van 'Driemaal bij dageraad' zou 3 juni 2013 in de winkel liggen maar dat werd ruim een week later. De bibliotheken kunnen er dus niet zo veel aan doen dat ze het boek nog niet hebben

psyche toch, wat zeg je nu? Baricco, de meest bewierookte, opgehemelde en verafgode actieve auteur op Boekmeter, een ware BM-hype die gedragen wordt door eminente gebruikers als Pythia, dutch2.0 en ondergetekende, met als ultiem doel om de Italiaan aan de nobelprijs voor literatuur te helpen. En jij hebt nooit van hem gehoord?!

Denk dat ze wel van hem gehoord heeft, maar nooit iets van hem heeft gelezen. Daarover gesproken: die hype valt, met vijf geïnteresseerde mensen, een beetje tegen, toch?

Misschien moet je ook eens iets van Baricco lezen, Bassievrucht? Dan zijn het er daarna vast zes.

Mea culpa, mea maxima culpa ...

Gelukkig maar dat jullie er zijn om mij op te voeden

Weer een erg fijn werkje van Baricco. Sterk in opzet met die drie delen die veelal uit dialoog bestaan, en dan veelal korte snedige dialoog zoals men vroeger dat in Hollywood ook zo goed kon. Zo schetst Baricco prachtige portretten van mensen die hun hele ziel bloot leggen, zomaar, aan elkaar. Eerlijk en oprecht met een bijzonder prettige sfeer. Echt heel veel kan ik er niet over zeggen, behalve dat ik genoten heb. 4,5*.

Mooie verhalen, al is het eerste verhaal bij nader inzien niet heel geloofwaardig. Maar wat zou je malen om geloofwaardigheid, bij zoveel heerlijke dialogen, leuke wendingen en soepel proza. En met die fijne afwisseling tussen lichtvoetige en diepgaande passages. Al bij al niet de beste Baricco, maar wel een van de amusantste.

Novelles liggen me over het algemeen wat minder dan het dikkere werk, hoewel er regelmatig kleine pareltjes tussen te vinden zijn. Baricco schreef met Driemaal bij dageraad al zijn derde novelle (en zijn romans zijn overigens ook niet overdreven dik), mijns inziens ook zijn beste.
Driemaal bij dageraad is een soort detailvergroting uit de roman Mr. Gwyn (met uitzondering van de opdracht is het boekje, zoals Pythia al aangaf, prima te lezen zonder voorkennis), en derhalve kan je het als een literaire vingeroefening van Baricco beschouwen, spielerei. Maar wel goed geslaagde spielerei, dat moet gezegd worden. Er zijn drie verhalen, met telkens dezelfde twee personages, maar de chronologie klopt niet; hun levensloop kruist elkaar meermaals op een onmogelijke manier. De inhoud is interessant, het gaat eigenlijk over levenskeuzes. Fraai vond ik de opmerking over het leven als een potje kaarten; je kan je kaarten niet veranderen, maar wel van speeltafel proberen te wisselen.
Grote gedeelten zijn louter dialoog, één van de sterke punten van Baricco, hoewel ik in dit geval de doorlopende, beschrijvende stukken eigenlijk beter vind. In ieder geval leest het mede daardoor zeer vlot en kan je het boekje in minder dan een uur uithebben.
Voor mij, en ik denk ook voor Baricco, is Driemaal bij dageraad een fijn tussendoortje. Wat ik hoop is dat de Italiaan nog eens uit zijn slof schiet en een vuistdik boek van 500+ pagina's aflevert.

Mee eens, niets aan toe te voegen

Ongeziene knappe dialoogstijl, menselijke tekening, verfijning en spanningsopbouw. Het ging voor mij in stijgende lijn tot aan het derde verhaal. Daar viel het voor mij een beetje in: het werd me allemaal wat te expliciet en geënsceneerd...
Maar hoe verbind je de vrouwelijke protagoniste van het tweede verhaal eigenlijk met de twee andere, eRCee?

Geen flauw idee! (want vier jaar geleden). Wat me bij staat is dat het dezelfde personages waren in wisselende leeftijd, waarbij de leeftijd niet-chronologisch was ten opzichte van de verhalen en ook niet synchroon liep tussen de personages. Kan dat?

Thanks voor de snelle reactie, eRCee. De chronologie van de verhalen voor de mannelijke protagonist is 3 - 1 - 2, die voor de vrouwelijke 2 - 1 - 3. Dat vormt dus een knappe kruisende opbouw, en is op zich ook een knappe illustratie van de kern van de boodschap, vooral geëxpliciteerd in deel 3: de levensloop is in constante beweging, maar in feite verandert er... niets.
Intrigerend vond ik daarbij de rol van het "derde" personage: telkens de incarnatie van de spannings- en storingsfactor. Dit is de receptionist in 1, de vrijer in 2, en de achtervolgende smeris in 3, telkens mogelijk ongeveer van dezelfde leeftijd. Maar de nadruk die op deze "derde" wordt gelegd, verschilt wel sterk van verhaal tot verhaal. Bovendien is er in het laatste verhaal nog een "vierde", die dan de hoop en het einddoel incarneert...
De continuiteit van de identiteit van het meisje is voor mij alleen niet zo duidelijk als die van de jongen, vandaar mijn vraag. Miscchien heb ik iets gemist?