The Virtue of Selfishnes is een verzameling essays waarin de objectivistische ideologie wordt uiteengezet. Ayn Rand is een naam waarover je lastig neutraal kan zijn en na het lezen van dit boek snap ik deels wel waarom. Ze presenteert haar argumenten erg krachtig, maar ook erg ongenuanceerd. Hierdoor is het boek voor mij niet overtuigend.
Het kloppend hart van de objectivistische theorie wordt gevormd door rationeel, lange-termijns, egoïsme en het afwijzen van altruïsme. De mens moet gezien worden als een waarde in zichzelf. Hij heeft zich losgemaakt van de natuur, dient zijn eigen doelen na te streven en mag hierbij uiteraard samenwerken voor zover beiden hun doelen kunnen behalen. De objectivisten betogen dus niet een 'Ikke- ikke en de rest kan stikken'-mentaliteit. Op het niveau van het individu vind ik dit niet per se een slecht devies. Ik denk inderdaad dat men vaak onnadenkend hedonisme verwart met rationeel eigenbelang. Bovendien kent de geschiedenis vele wandaden die zijn gepleegd namens anderen. Uit andermans belang handelen, maakt een mens dus niet (direct) moreel.
Desalniettemin heb ik moeite met de afwijzing van altruïsme. Dit lijkt zelfs enigszins tegen haar verdere opvattingen in te gaan. Ayn Rand is namelijk voor een soort nachtwakersstaat, met leger en politie. Hiervoor heb je mensen nodig die hun leven voor anderen riskeren, hetgeen ik toch echt als moreel én altruïstisch zie. Uiteraard zullen deze mensen zich goed over zichzelf willen voelen, maar het is niet rationeel om enkel daarom je leven op het spel te zetten. Gezien objectivisten (enkel) zelfbelang nastreven, lijkt een nachtwakersstaat daarmee haaks te staan op rationeel egoïsme.
Het gaat mij te ver om op elk punt in te gaan, maar ik merk wel op dat de betogen hier vaak te kort door de bocht zijn. Bijwijlen snijdt ze punten aan waarbij ik enigszins op dezelfde golflengte zit- de afwijzing van het socialisme bijvoorbeeld- maar waar ik veel meer nuances zie. Er is mij geleerd dat een goed betoog oog heeft voor de argumenten van de tegenstander. Dat mis ik hier. Het aanhalen van haar eigen boeken komt verder wat narcistisch over. Ik hou het daarom op een kleine onvoldoende. 2.5*