The Goldfinch - Donna Tartt (2013)
Alternatieve titel: Het Puttertje
mijn stem
65 stemmen
Engels
Psychologisch
784 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij,
Amsterdam (Nederland)
Een jonge jongen uit New York, Theo Decker, overleeft op wonderbaarlijke wijze een ongeluk waarbij zijn moeder omkomt. Alleen en in de steek gelaten door zijn vader wordt Theo opgenomen in de familie van een vriend, en hij probeert zich in zijn nieuwe leven aan te passen. In de jaren die volgen raakt hij gefascineerd door een van weinige dingen die hem aan zijn moeder herinneren: een klein, boeiend schilderijtje dat hem uiteindelijk doet belanden in de onderwereld van de kunst.
0
geplaatst: 7 oktober 2014, 13:27 uur
Bijzonder sfeervol boek waarbij Ms Tartt wederom op uitstekende wijze de effecten van drugsgebruik weet te omschrijven dat is toch wel één van haar kwaliteiten. Het verhaal vliegt wat mij betreft op het laatst wat uit de bocht maar als geheel een goed boek.
0
geplaatst: 26 mei 2015, 01:10 uur
Ik ben hier ruim vier weken elke dag eventjes met plezier ingedoken. Dat is de grootste plus, maar toch nog de andere plussen tegenover de minnen:
+ De sfeer is bij vlagen fraai
+ Het tempo is uitstekend, de opbouw is prima, de aandacht verslapt geen moment en het leest als een trein
+ De personages zijn boeiend
+ Het verhaal is niet voorspelbaar
+ Interessante zijlijnen over kunst en drugsgebruik
+ De locaties worden erg mooi neergezet, met name Hobie's winkel en Las Vegas.
+ Het verhaal is rijk aan thema's
- Er wordt iets te veel uitgelegd en beschreven: als lezer hoef je niet veel na te denken
- Wat me tegenvalt is dat Theo uiteindelijk zelf niet het gedoe rondom het schilderij oplost - dat wordt voor hem gedaan. Dat had inventiever gemogen, de tijd had Tartt immers.
- Een handvol alinea's is slordig geschreven. De toch wel redelijk verfijnde stijl lijkt soms helemaal weg te vallen. Misschien ligt het aan de vertaling. Soms kreeg ik de indruk dat er te letterlijk is vertaald.
- De laatste beschouwende en moralistische pagina's: beter van niet.
Nog een laatste plus:
+ De minpunten hebben het voor mij allerminst verpest.
Mooi verhaal om je in te verliezen.
+ De sfeer is bij vlagen fraai
+ Het tempo is uitstekend, de opbouw is prima, de aandacht verslapt geen moment en het leest als een trein
+ De personages zijn boeiend
+ Het verhaal is niet voorspelbaar
+ Interessante zijlijnen over kunst en drugsgebruik
+ De locaties worden erg mooi neergezet, met name Hobie's winkel en Las Vegas.
+ Het verhaal is rijk aan thema's
- Er wordt iets te veel uitgelegd en beschreven: als lezer hoef je niet veel na te denken
- Wat me tegenvalt is dat Theo uiteindelijk zelf niet het gedoe rondom het schilderij oplost - dat wordt voor hem gedaan. Dat had inventiever gemogen, de tijd had Tartt immers.
- Een handvol alinea's is slordig geschreven. De toch wel redelijk verfijnde stijl lijkt soms helemaal weg te vallen. Misschien ligt het aan de vertaling. Soms kreeg ik de indruk dat er te letterlijk is vertaald.
- De laatste beschouwende en moralistische pagina's: beter van niet.
Nog een laatste plus:
+ De minpunten hebben het voor mij allerminst verpest.
Mooi verhaal om je in te verliezen.
2
geplaatst: 15 juli 2022, 23:00 uur
Vinejo schreef:
En het filosofische einde? Wel, ik vond dat mooi, werd er zelfs even stil van.
Blij dat ik dit boek heb gelezen.
En het filosofische einde? Wel, ik vond dat mooi, werd er zelfs even stil van.
Blij dat ik dit boek heb gelezen.
Ik ook. Ik wou nog een serie opzetten nadat ik dit had uitgelezen maar alles wat je hierna zal opzetten zal alleen maar tegenvallen en vervallen in oppervlakkigheid. En als je het boek eenmaal hebt uitgelezen dan heb je het gevoel dat alles klopt. Authentieke personages die levensecht beginnen te worden naarmate je doorleest. De contrasten tussen New York, Las Vegas en Amsterdam zijn heerlijk beschreven. Ik vond het niet heel spannend maar wel verslavend, zo verslavend als de Oxycodon waar de hoofdfiguur verslaafd aanraakt. Het leest als een film die in je hoofd voorbij speelt en het einde tilt dit boek naar een hoger niveau, een niveau dat moeilijk te omvatten is. Hetzelfde dat iedereen een ander gevoel kan overhouden wanneer je kijkt naar een schilderij van een vogeltje aan een ketting. De melancholie van het leven, de combinatie van goed en slecht en toeval en kans. Niks meer dan meesterlijk en o zo menselijk.
* denotes required fields.