Gelukkige Slaven - Tom Lanoye (2013)
Nederlands
Sociaal
272 pagina's
Eerste druk: Prometheus,
Amsterdam (Nederland)
In Buenos Aires speelt Tony Hanssen – een voormalige cruise director op de meest luxueuze plezierboten ter wereld – een gevaarlijk spel als toy boy van mevrouw Bo Xiang, de bejaarde echtgenote van een beruchte, steenrijke Chinees. In Zuid-Afrika dringt een heel andere Tony Hanssen – de gevluchte computerspecialist van een gecrashte zakenbank – een wildpark binnen met vervalste papieren, een precisiegeweer en oorlogsmunitie. De ene Tony is een illusieloze loser, de andere Tony een levenslustige nerd. Allebei hopen ze op verlossing. De ene wil zijn vrijheid terug, de andere zijn gezin. Pas als ze elkaar voor het eerst ontmoeten, op weer een ander continent, blijkt hoezeer ze op elkaar zijn aangewezen om hun doel te bereiken. Als ze het al bereiken ...
Toch kon ik hier niet helemaal enthousiast van worden. Het is mij allemaal een tikkeltje te glad en de personages dienen teveel een hoger allegorisch doel in plaats van dat zij echt raken om hoe zij zijn. Dat wordt vervelend duidelijk wanneer de keurig opgebouwde confrontatie tussen de voornaamste karakters afgeraffeld wordt met een wat warrige conclusie. Het betekent allemaal heel veel, maar het mist de emotionele klap om er een memorabel slotstuk van te maken.
Geleidelijk aan vallen de puzzelstukjes in elkaar en neemt het verhaal de bovenhand. Net dan voelde ik mijn aandacht wat wegglijden. Op een gegeven moment krijgen we ook nog een monoloog over het woelige Zuid-Afrika in de maag gesplitst. Eentje die maar blijft duren. Lanoye leeft zich duidelijk uit, voor mij hoefde het niet per se.
Saai wordt het echter nergens, het boek leest als een trein en is vooral knap geschreven. Bij momenten prettig pretentieus, een tikkeltje arrogant maar dat houdt de boel scherp.
3.5*