Het Verrotte Leven van Floortje Bloem - Yvonne Keuls (1982)

Erg goed boek. Ik heb in mijn tienerjaren zowat alle verkrijgbare boeken over jonge drugsverslaafden gelezen, en deze behoort tot de top 3. Het boek is inderdaad ietwat rommelig, maar dat staat me juist erg aan. Ik vind het mooi dat Yvonne Keuls het hele verhaal van verschillende kanten belicht. Iedereen komt aan het woord. De schrijfstijl vind ik erg origineel en goed. Het is eigenlijk echt geschreven in spreektaal, op een mooie manier. Het lijkt net alsof ik zelf een gesprek heb met Floortje, ik hoor d'r accent er al helemaal bij. Al deze dingen maken het tot een heel puur boek, zonder gedoe eromheen. Daarnaast is het gewoon een mooi, tragisch verhaal dat me bleef boeien. Er zitten enkele heel mooie scenes in, scenes waar ik me volledig in in kon leven (bijvoorbeeld in de auto op het autokerkhof toen ze net weg was gelopen, en mijn grootste favoriet blijft het gedeelte dat ze met Beppie in een flatje "opgesloten" zit met alle drugs en eten, wat ze maar willen).
Het geeft een prachtig kijkje in het leven van een meisje dat kansarm geboren is.

Ik vind het een erg aangrijpend verhaal en goed verteld. Je leeft echt mee met de hoofdpersoon. Wat ik wel jammer vind is de manier waarop het boek eindigd.

Dit boek kwam me een beetje gedateerd over. De situatie in de hulpverlening zal waarschijnlijk anno 2012 (hopelijk) verbeterd zijn. Wat het open einde betreft: dit is bij een boek met deze problematiek volgens mij het enige mogelijke. Laat ons toch niet verwachten dat alles altijd goed komt. Het einde suggereert niet veel goeds, maar zo is nu eenmaal de harde realiteit. Eigenlijk vond ik het open einde zeer sterk, een ander einde zou belachelijk geweest zijn....