The Tragedy of Macbeth - William Shakespeare (1605)
Alternatieve titel: Macbeth
mijn stem
81 stemmen
Engels
Toneelstuk
Historisch / Psychologisch
88 pagina's
Eerste druk: John Danter,
London (Verenigd Koninkrijk)
De ambitieuze Schotse edelman/generaal Macbeth krijgt nadat het Schotse leger de Engelsen heeft verslagen van 3 heksen te horen dat hij heer van Cawdor en later koning van Schotland zal worden. Als direct daarna een boodschapper van de koning hem vertelt dat hij als dank voor het succes heer van Cawdor is geworden wordt ambitie hem te machtig en aangespoord door zijn vrouw nodigt hij koning Duncan uit, vermoordt hem en volgt hem op. Maar hij voelt zich bedreigd en om zijn positie veilig te stellen blijft hij moorden plegen.
- nummer 124 in de top 250
0
geplaatst: 17 november 2007, 23:52 uur
Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow
Creeps in this petty pace from day to day,
To the last syllable of recorded time.
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player,
That struts and frets his hour upon the stage,
And then is heard no more. It is a tale
Told by an idiot, full of sounf and fury,
Signifying nothing.
Creeps in this petty pace from day to day,
To the last syllable of recorded time.
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player,
That struts and frets his hour upon the stage,
And then is heard no more. It is a tale
Told by an idiot, full of sounf and fury,
Signifying nothing.
0
geplaatst: 29 december 2008, 16:06 uur
Ik heb het voorlopig zo’n beetje gehad met Shakespeare, denk ik. De plot van 'Macbeth' is oerdegelijk, en wordt met de nodige vaart uitgewerkt. Hier en daar duiken mooie redevoeringen op (zoals het citaat van handsome_devil hierboven), maar in zijn geheel vond ik het stuk nogal vermoeiend.
Hoe, wat of waarom kan ik moeilijk zeggen, maar bijvoorbeeld het opvoeren van heksen had zeker en vast plaats kunnen maken voor een ‘tijdlozer’ alternatief. Hoewel ook dat een oppervlakkig commentaar is op één van de meest geroemde theater-werken uit 5 eeuwen literatuur-geschiedenis. Ik doe er dus wijselijk het zwijgen toe, en herlees dit werk later wel nog 'n keertje.
Hoe, wat of waarom kan ik moeilijk zeggen, maar bijvoorbeeld het opvoeren van heksen had zeker en vast plaats kunnen maken voor een ‘tijdlozer’ alternatief. Hoewel ook dat een oppervlakkig commentaar is op één van de meest geroemde theater-werken uit 5 eeuwen literatuur-geschiedenis. Ik doe er dus wijselijk het zwijgen toe, en herlees dit werk later wel nog 'n keertje.
0
geplaatst: 4 februari 2009, 08:05 uur
Ik zat erg lang op 5 sterren toen ik dit verhaal aan het lezen was. Het haalt het net niet. Met name het einde voelde toch een beetje gehaast aan. Dat maakt niet dat dit een slecht verhaal is. Als je dit leest begrijp je weer waarom Shakespeare als een van de grootste schrijvers van Engeland gezien wordt!
4,5*
4,5*
0
geplaatst: 6 mei 2009, 17:50 uur
Dus eigelijk is het een soort van toneelpartituur dat je leest? Want voor ieder stuk staat er 'Toneel 1 tot 9' Of komt dat gewoon omdat ik een andere versie heb?
0
PeterW (crew)
geplaatst: 6 mei 2009, 18:45 uur
Devoo schreef:
Dus eigelijk is het een soort van toneelpartituur dat je leest? Want voor ieder stuk staat er 'Toneel 1 tot 9' Of komt dat gewoon omdat ik een andere versie heb?
Dus eigelijk is het een soort van toneelpartituur dat je leest? Want voor ieder stuk staat er 'Toneel 1 tot 9' Of komt dat gewoon omdat ik een andere versie heb?
Dat kan; het is tenslotte een toneelstuk.
0
geplaatst: 16 mei 2009, 23:17 uur
Devoo schreef:
Dus eigelijk is het een soort van toneelpartituur dat je leest? Want voor ieder stuk staat er 'Toneel 1 tot 9' Of komt dat gewoon omdat ik een andere versie heb?
Dus eigelijk is het een soort van toneelpartituur dat je leest? Want voor ieder stuk staat er 'Toneel 1 tot 9' Of komt dat gewoon omdat ik een andere versie heb?
0
geplaatst: 20 mei 2009, 20:44 uur
Hmm, ik heb eigelijk twee vragen in één bericht gesteld, dus ik weet nu niet op welke vraag je met ja antwoord! 
0
PeterW (crew)
geplaatst: 21 mei 2009, 00:35 uur
Ja, je leest een 'toneelpartituur', en nee, het is geen andere versie maar het kan zijn dat de ene uitgave meer toneelaanwijzingen geeft dan de andere, maar de tekst blijft hetzelfde.
0
ruben
geplaatst: 3 april 2010, 18:18 uur
Wel een heel kort en bloederig werkje van William Shakespeare. Desalniettemin weer briljant geschreven. Wel leek het verhaal best veel op Richard III.
0
geplaatst: 21 juli 2010, 18:46 uur
Ik ben net begonnen aan mijn eerste Shakespeare. In de bantam classics verzameling van zijn 4 belangrijkste tragedies is dit met een kleine 105 pagina's zijn kortste. Ik zeg kleine 105 pagina's omdat een-derde van elke pagina met een verklaring van de Oud Engelse woordenschat werd voorzien. Dat is wel hulpvol om de nuances te verstaan maar staat het lees-ritme wat in de weg.
0
geplaatst: 4 april 2013, 16:49 uur
Macbeth was de volgende etappe op mijn Shakespeare-tour. Ik wist waar het over ging en had ook voldoende over het stuk zelf gelezen, dus ik was klaar voor een tweede col, na het licht teleurstellende A Midsummer Night's Dream.
Op zich heeft Macbeth een geweldig verhaal. Verplaats de handeling naar een bananenrepubliek in Zuid-Amerika in de jaren 1970, met Macbeth als lid van de militaire junta die zijn toekomst laat voorspellen door drie indiaanse tovenaressen, en je hebt een razendspannende politieke thriller. Helaas heb ik het niet zo met Shakey's manier van formuleren. Als ik Lady Macduff zou moeten waarschuwen dat er een bende moordenaars achter haar aanzat, zou ik niet nog snel een repliekje voordragen, zoals de bode in dit stuk doet. De hoogdravende formuleringen werken op den duur zelfs vermoeiend. Regelmatig had ik zin om de personages toe te roepen 'Spreek dan toch normaal!' Hier en daar zit er wel een geniaal citaat tussen, maar dat verdrinkt dan steeds tussen de bergen schoonschrijverij die het omringen. Bill zal zich niettemin kostelijk geamuseerd hebben met het schrijven van de rijmpjes die de heksen prevelen.
Zo zal het altijd wel gaan tussen Shakespeare en mij: alle ingrediënten voor een tijdloos meesterwerk zijn aanwezig, maar door de houterige formuleringen blijft het teveel ter plaatse trappelen. De rivaliteiten, de drang naar macht, de voorspellingen, Lady Macbeths neurosen, Macbeths waanvoorstellingen, de onmogelijkheid om aan zijn voorspelde lot te ontsnappen: het steekt verbazend goed in elkaar, maar toch mis ik iets. Graag had ik wat meer te weten gekomen over het schrikbewind dat Macbeth vestigt en had ik zijn karakter wat ingrijpender willen zien veranderen. Ook het einde wordt wel heel snel afgeraffeld. Ik snap dus nog altijd niet waarom Shakey altijd de grootste schrijver aller tijden moet en zal zijn.
Op zich heeft Macbeth een geweldig verhaal. Verplaats de handeling naar een bananenrepubliek in Zuid-Amerika in de jaren 1970, met Macbeth als lid van de militaire junta die zijn toekomst laat voorspellen door drie indiaanse tovenaressen, en je hebt een razendspannende politieke thriller. Helaas heb ik het niet zo met Shakey's manier van formuleren. Als ik Lady Macduff zou moeten waarschuwen dat er een bende moordenaars achter haar aanzat, zou ik niet nog snel een repliekje voordragen, zoals de bode in dit stuk doet. De hoogdravende formuleringen werken op den duur zelfs vermoeiend. Regelmatig had ik zin om de personages toe te roepen 'Spreek dan toch normaal!' Hier en daar zit er wel een geniaal citaat tussen, maar dat verdrinkt dan steeds tussen de bergen schoonschrijverij die het omringen. Bill zal zich niettemin kostelijk geamuseerd hebben met het schrijven van de rijmpjes die de heksen prevelen.
Zo zal het altijd wel gaan tussen Shakespeare en mij: alle ingrediënten voor een tijdloos meesterwerk zijn aanwezig, maar door de houterige formuleringen blijft het teveel ter plaatse trappelen. De rivaliteiten, de drang naar macht, de voorspellingen, Lady Macbeths neurosen, Macbeths waanvoorstellingen, de onmogelijkheid om aan zijn voorspelde lot te ontsnappen: het steekt verbazend goed in elkaar, maar toch mis ik iets. Graag had ik wat meer te weten gekomen over het schrikbewind dat Macbeth vestigt en had ik zijn karakter wat ingrijpender willen zien veranderen. Ook het einde wordt wel heel snel afgeraffeld. Ik snap dus nog altijd niet waarom Shakey altijd de grootste schrijver aller tijden moet en zal zijn.
0
Willeme
geplaatst: 16 februari 2014, 18:36 uur
Pageturner schreef:
Macbeth was de volgende etappe op mijn Shakespeare-tour. Ik wist waar het over ging en had ook voldoende over het stuk zelf gelezen, dus ik was klaar voor een tweede col, na het licht teleurstellende A Midsummer Night's Dream.
Op zich heeft Macbeth een geweldig verhaal. Verplaats de handeling naar een bananenrepubliek in Zuid-Amerika in de jaren 1970, met Macbeth als lid van de militaire junta die zijn toekomst laat voorspellen door drie indiaanse tovenaressen, en je hebt een razendspannende politieke thriller. Helaas heb ik het niet zo met Shakey's manier van formuleren. Als ik Lady Macduff zou moeten waarschuwen dat er een bende moordenaars achter haar aanzat, zou ik niet nog snel een repliekje voordragen, zoals de bode in dit stuk doet. De hoogdravende formuleringen werken op den duur zelfs vermoeiend. Regelmatig had ik zin om de personages toe te roepen 'Spreek dan toch normaal!' Hier en daar zit er wel een geniaal citaat tussen, maar dat verdrinkt dan steeds tussen de bergen schoonschrijverij die het omringen. Bill zal zich niettemin kostelijk geamuseerd hebben met het schrijven van de rijmpjes die de heksen prevelen.
Zo zal het altijd wel gaan tussen Shakespeare en mij: alle ingrediënten voor een tijdloos meesterwerk zijn aanwezig, maar door de houterige formuleringen blijft het teveel ter plaatse trappelen. De rivaliteiten, de drang naar macht, de voorspellingen, Lady Macbeths neurosen, Macbeths waanvoorstellingen, de onmogelijkheid om aan zijn voorspelde lot te ontsnappen: het steekt verbazend goed in elkaar, maar toch mis ik iets. Graag had ik wat meer te weten gekomen over het schrikbewind dat Macbeth vestigt en had ik zijn karakter wat ingrijpender willen zien veranderen. Ook het einde wordt wel heel snel afgeraffeld. Ik snap dus nog altijd niet waarom Shakey altijd de grootste schrijver aller tijden moet en zal zijn.
Macbeth was de volgende etappe op mijn Shakespeare-tour. Ik wist waar het over ging en had ook voldoende over het stuk zelf gelezen, dus ik was klaar voor een tweede col, na het licht teleurstellende A Midsummer Night's Dream.
Op zich heeft Macbeth een geweldig verhaal. Verplaats de handeling naar een bananenrepubliek in Zuid-Amerika in de jaren 1970, met Macbeth als lid van de militaire junta die zijn toekomst laat voorspellen door drie indiaanse tovenaressen, en je hebt een razendspannende politieke thriller. Helaas heb ik het niet zo met Shakey's manier van formuleren. Als ik Lady Macduff zou moeten waarschuwen dat er een bende moordenaars achter haar aanzat, zou ik niet nog snel een repliekje voordragen, zoals de bode in dit stuk doet. De hoogdravende formuleringen werken op den duur zelfs vermoeiend. Regelmatig had ik zin om de personages toe te roepen 'Spreek dan toch normaal!' Hier en daar zit er wel een geniaal citaat tussen, maar dat verdrinkt dan steeds tussen de bergen schoonschrijverij die het omringen. Bill zal zich niettemin kostelijk geamuseerd hebben met het schrijven van de rijmpjes die de heksen prevelen.
Zo zal het altijd wel gaan tussen Shakespeare en mij: alle ingrediënten voor een tijdloos meesterwerk zijn aanwezig, maar door de houterige formuleringen blijft het teveel ter plaatse trappelen. De rivaliteiten, de drang naar macht, de voorspellingen, Lady Macbeths neurosen, Macbeths waanvoorstellingen, de onmogelijkheid om aan zijn voorspelde lot te ontsnappen: het steekt verbazend goed in elkaar, maar toch mis ik iets. Graag had ik wat meer te weten gekomen over het schrikbewind dat Macbeth vestigt en had ik zijn karakter wat ingrijpender willen zien veranderen. Ook het einde wordt wel heel snel afgeraffeld. Ik snap dus nog altijd niet waarom Shakey altijd de grootste schrijver aller tijden moet en zal zijn.
Probeer anders eens Hamlet, een prachtig werk en met een van de diepste personages die ik al ben tegengekomen in een boek/toneelstuk.
0
geplaatst: 17 februari 2014, 08:18 uur
Aan Hamlet ben ik begonnen, maar door tijds- en concentratiegebrek weer weggelegd. Binnenkort waag ik me er opnieuw aan 
0
Willeme
geplaatst: 17 februari 2014, 16:48 uur
Zeker doen; laat ons hopen dat Shakey deze keer goede punten haalt! 
1
PeterW (crew)
geplaatst: 17 februari 2014, 17:16 uur
Het punt met Shakespeare is dat er er of wel van houdt, of niet; iets er tussenin is er meestal niet.
1
Halley23 (moderator)
geplaatst: 20 oktober 2020, 21:31 uur
In een nieuwe vertaling van Peter Verstegen en toegelicht door dezelfde deze maand verschenen bij De Wilde Tomaat .
3
geplaatst: 21 oktober 2020, 07:48 uur
Die website stamt ook uit de tijd van Shakespeare geloof ik. 
0
PeterW (crew)
geplaatst: 21 oktober 2020, 13:56 uur
PeterW schreef:
Het punt met Shakespeare is dat je er of wel van houdt, of niet; iets er tussenin is er meestal niet.
Het punt met Shakespeare is dat je er of wel van houdt, of niet; iets er tussenin is er meestal niet.
2
geplaatst: 14 december 2021, 19:20 uur
The Scottish Play gaat over een schurk met een geweten. Interessanter dan de opeenvolging van moorden is de manier waarop de twee hoofdpersonages omgaan met hun schuldgevoelens. De protagonist worstelt met z'n geweten vóór de eerste moord. Z'n vrouw is te laf om zelf een moord te plegen, maar ze zet hem er wel toe aan. Door de wroeging achteraf gaat ze slaapwandelen. Allebei laten ze zich leiden door hun heerszucht.
De bovennatuurlijke elementen wekken de indruk dat alles voorbestemd is. Er zijn geesten en verschijningen, en vooral de karikaturale heksen als omkadering. De eerste voorspelling komt snel uit, om duidelijk te maken dat de Weird Sisters echt helderziend zijn. Daarna moeten de andere voorspellingen ook uitkomen, zelfs als die onmogelijk lijken. Macduff is geboren met een keizersnede. James I zag zichzelf als een nakomeling van Banquo, dus komt de voorspelling van die nazaten pas achteraf uit.
Om z'n taal natuurlijker te doen klinken gebruikte Shakespeare enjambementen, waarbij de spreekpauze niet op het einde van de versregel valt. Wassail en posset zijn warme mengsels met wijn. Favoriete quote: “By the pricking of my thumbs, something wicked this way comes.”
De bovennatuurlijke elementen wekken de indruk dat alles voorbestemd is. Er zijn geesten en verschijningen, en vooral de karikaturale heksen als omkadering. De eerste voorspelling komt snel uit, om duidelijk te maken dat de Weird Sisters echt helderziend zijn. Daarna moeten de andere voorspellingen ook uitkomen, zelfs als die onmogelijk lijken. Macduff is geboren met een keizersnede. James I zag zichzelf als een nakomeling van Banquo, dus komt de voorspelling van die nazaten pas achteraf uit.
Om z'n taal natuurlijker te doen klinken gebruikte Shakespeare enjambementen, waarbij de spreekpauze niet op het einde van de versregel valt. Wassail en posset zijn warme mengsels met wijn. Favoriete quote: “By the pricking of my thumbs, something wicked this way comes.”
2
geplaatst: 16 december 2021, 21:13 uur
manonvandebron schreef:
The Scottish Play
Favoriete quote: “By the pricking of my thumbs, something wicked this way comes.”
The Scottish Play
Favoriete quote: “By the pricking of my thumbs, something wicked this way comes.”
Het zal beslist geen toeval zijn dat Agatha Christie dat dan ook als titel van een van haar detectiveromans heeft gemaakt. By the Pricking of My Thumbs.
0
geplaatst: 1 maart 2022, 11:30 uur
Ik zag de nieuwste verfilming (van Coen met Denzel Washington als Macbeth) en dacht, ach, laat ik deze ook maar eens direct lezen dan. De film kende grotendeels hetzelfde script met de originele teksten, dat maakte het wel wat makkelijker het Engels te begrijpen doordat ik tijdens de film al goed lette op het Engels dat men zei en de Nederlandse ondertiteling erbij.
Enfin. Voor een toneeltekst heel goed. Mooi geschreven (al is het soms iets te veel mooischrijverij waarbij de inhoud wat naar de achtergrond verdwijnt), overzichtelijk qua structuur en op momenten ook boeiend. Dit is een verhaal van dik 400 jaar oud maar nog steeds actueel en er zijn legio voorbeelden in de huidige wereld te vinden die qua inhoud lijken op de basis.
Niettemin, het blijft toneel en ik lees liever een roman. Toneel blijft altijd wat afstandelijk waardoor de tekst best op een bepaald niveau door mij gewaardeerd wordt, maar echt puur leesplezier ontbreekt vaak. Ook bij deze Macbeth. 3,5*.
Enfin. Voor een toneeltekst heel goed. Mooi geschreven (al is het soms iets te veel mooischrijverij waarbij de inhoud wat naar de achtergrond verdwijnt), overzichtelijk qua structuur en op momenten ook boeiend. Dit is een verhaal van dik 400 jaar oud maar nog steeds actueel en er zijn legio voorbeelden in de huidige wereld te vinden die qua inhoud lijken op de basis.
Niettemin, het blijft toneel en ik lees liever een roman. Toneel blijft altijd wat afstandelijk waardoor de tekst best op een bepaald niveau door mij gewaardeerd wordt, maar echt puur leesplezier ontbreekt vaak. Ook bij deze Macbeth. 3,5*.
* denotes required fields.
* denotes required fields.