Nostromo. A Tale of the Seaboard - Joseph Conrad (1904)

Joseph Conrad had het. Hij beheerste het hele literaire palet en demonstreert dat opnieuw in Nostromo, wellicht meteen z'n meest ambitieuze roman (hoewel niet z'n beste, met name Lord Jim schat ik nog wat hoger in). Conrad schrijft allereerst prachtig. Hij hanteert een rijke taal met veel beelden en aandacht voor de natuur. Het tempo van Nostromo is loom en het verhaal meandert van het ene personage naar het andere, waarbij de protagonist wiens naam ook de titel vormt van dit werk, pas na een goede 200 pagina's wat meer op de voorgrond komt. In z'n karaktertekeningen is Conrad klassiek in de goede betekenis van het woord. Hij weet zijn personages te doordringen van diepgang en ambiguïteit, hoewel ze meteen ook types zijn. De wijze van vertellen, met de raadselachtige chronologie en het ongrijpbare perspectief, is nog steeds sprankelend modern en laat zien dat hier een superieure literaire stem aan het woord is. Mijn belangrijkste kritiekpunt op Nostromo is eigenlijk dat het middenstuk te lang duurt. De laatste 80 pagina's zijn echter schitterend en bieden de lezer een zeezilte afdronk om nog enige tijd van na te genieten. Een groot schrijver, deze Joseph Conrad.