Berättelse om Herr Roos - Håkan Nesser (2013)

Het eerste deel van Meneer Roos leest als een trein. De beschrijving van het huwelijk, de aankoop van Lograna en de ontmoeting met Anna zijn boeiend en vertederend tegelijk. Op de kaft en hierboven wordt het plot overigens wel erg verregaand beschreven, dus het boek spoilert zichzelf helaas, maar dat terzijde.

Het tweede deel na de verdwijning, het flauwe opsporingsdeel is helaas allemaal wat minder boeiend en origineel. Hierdoor blijf je aan het eind van het boek vooral zitten met het gevoel van een gemiste kans. hele krappe *** 1/2

Dit is een boek voor trage lezers, af en toe een hoofdstuk tot je nemen, tussen de bedrijven door. Uitgebreid neemt Hakan Nesser de tijd om Valdemar Roos en Anna te introduceren. Valdemar is een saaie piet, heeft een saaie baan en is verstrikt in een liefdeloos huwelijk. Toch komen er donkerder lagen aan de oppervlakte, wanneer hij de loterij wint en daardoor financieel onafhankelijk wordt. Saai is het verhaal allerminst. Soms zelfs ontroerend wanneer Anne As tears go by (van the Rolling Stones) voor Valdemar zingt. De tranen biggellen over zijn wangen. De liefdesrelatie (nee, geen seks) tussen hen gaat nog bladzijden lang door, maar de ervaren thrillerlezer weet dat het mis zal gaan en dat gaat het ook.
In deel 2, halverwege het boek, schuifelen Barbarossi en Backman het verhaal binnen. Ook hiervoor neemt Nesser de tijd. Het duurt verscheidene bladzijden voordat de politie echt in de gaten krijgt wat er op Lograna is gebeurd. Als lezer kun je dit als flauw of saai ervaren, maar zo gaat het in de meeste mensenlevens nu eenmaal. Niet aan te bevelen voor hen die van snelle, spannende boeken houden.