El General en Su Laberinto - Gabriel García Márquez (1989)

Heel bijzonder boek, dankzij de typische Marquez-verteltrant die nu is toegepast op een ware historie. Het lijkt op het eerste gezicht misschien een rommeltje (mede door het nonchalante gebruik van persoonlijk voornaamwoorden) maar tegelijk voel je dat de Colombiaan zijn verhaal en zijn lezers helemaal in de hand heeft. Je wordt gedwongen je over te geven aan de vertelinstantie, zonder de steun van een duidelijke chronologie of personagetypering. Als dat je lukt, en het werkt volgens mij vooral als je langere stukken achtereen leest, dan is De Generaal in Zijn Labyrint een bezwerende vertelling over misschien wel de grootste vrijheidsstrijder ooit, Simón Bolívar, in al de tragiek van zijn (grotendeels) mislukte dromen. Ook voor een Westerse lezer uiteindelijk toch wel verrassend goed te volgen, hoewel het boek onmiskenbaar labyrinthaire eigenschappen heeft. Zo ondoordringbaar als bijvoorbeeld De herfst van de patriarch is de roman echter zeker niet. Het dankwoord bevestigt tot slot wat je dan eigenlijk al weet, namelijk dat Marquez zeer zorgvuldig is geweest in zijn omgang met de geschiedenis. Wat een unieke schrijver toch.