Deze verzameling dichtbundels heeft jarenlang in mijn kast staan pronken. Hij was eigenlijk niet van mezelf, maar eigendom van de bibliotheek van Rotterdam, waar ik het geleend had toen ik midden jaren negentig in de havenstad woonde. Maar toen verhuisde ik op stel en sprong weer naar Brabant, Breda, en ben ik door alle rompslomp glad vergeten dat boek terug te brengen. Niet dat ik daar heel erg mee in m'n maag zat, want dit boek was voor mij zo ongeveer wat de bijbel is voor een non; iedere dag las ik er wel iets uit, nooit van voren naar achteren, ik sloeg het gewoon ergens open.
Jaren daarna heb ik het met pijn in mijn hart uit pure geldnood moeten verkopen aan De Slegte, voor een paar luttele centen. Nu heeft er dus iemand in Nederland zonder dat te weten een boek van de bibliotheek in zijn of haar bezit dat in 1994 al terug had moeten zijn.
Nog niet zo lang geleden kreeg ik het boek weer cadeau van iemand en dat voelde alsof ik een oude vriendin terug had.
Anne Sexton schrijft over liefde, verlies, gekte, de dood, de relatie tussen vader en dochter, haar vrouw-zijn. Het is heel autobiografisch allemaal. In met name haar laatste gedichten voert religie de boventoon en zijn de Engelen, Maria en Jezus prominent aanwezig. Anne Sexton legt haar ziel bloot. Haar werk wordt gerekend tot de 'confessionele poëzie'.
Bekend is dat ze in de jaren vijftig, ze had nog geen gedicht uitgebracht, haar psychiater wat van haar werk liet lezen en die reageerde stomverbaasd en vertelde haar: "God is in your typewriter."
In de dichtbundel 45 Mercy Street (1976), onder de titel Beastiary U.S.A., staan prachtige gedichten over dieren: Porcupine, Star-Nosed Mole, Snake, Cockroach, June Bug.... Het volgende uit Earth Worm is zo typisch Anne Sexton:
But what I want to know is why when small boys
dig you up for curiousity and cut you in half
why each half lives and crawls away as if whole.
Have you no beginning and end? Which heart is
the real one? Which eye the seer? Why
is it in the infinite plan that you would
be severed and rise from the dead like a gargoyle
with two heads?