The Child in Time - Ian McEwan (1987)

Tegenwoordig hangen in Londen camera’s bij supermarkten, dus een ontvoering van een kind zoals beschreven door McEwan zou nu veel moeilijker zijn. Het boek dateert van 1987 en in die tijd was het nog mogelijk. Dan blijven de ouders plotseling alleen achter met de brandende vraag: waar is onze dochter?. Hoofdpersoon Stephen en zijn vrouw Julie houden het niet langer met elkaar uit en verwerken hun verdriet verschillend. Het leven gaat ondertussen gewoon verder; mensen hebben het druk met andere zaken en het meisje Kate wordt snel vergeten, behalve door ouders en grootouders. Stephen brengt veel dagen passief door; tv kijken met een borrel er bij. Schrijnend hoe hij de 6e verjaardag van zijn verdwenen dochter op zijn eentje viert. Op een andere dag meent hij zijn dochter te ontwaren op een schoolplein, maar het blijkt iemand anders te zijn; Kate wordt niet gevonden. Charles Darke, de beste vriend van Stephen heeft een onbedwingbaar verlangen terug te gaan naar zijn kindertijd, doet dat ook met alle gevolgen van dien. Ieder hoofdstuk begint met een citaat van het officiële handboek voor kinderopvoeding, geschreven door Darke. Is de titel van het boek op hem van toepassing? Of op de verrassing die Julie in het laatste hoofdstuk voor Stephen in petto heeft? De vroegere tophit Child in time van Deep Purple heeft met dit boek niets van doen. Het slot deed mij wel denken aan de LP Abbey Road van the Beatles. De eerste maal denk je : hé er moet nog wat komen. Dit boek heeft net zo’n abrupt einde als de LP. McEwan heeft een mooi , gevoelig boek geschreven over een moeilijk onderwerp als ontvoering zonder happy-end.