menu

Turks Fruit - Jan Wolkers (1969)

mijn stem
3,79 (257)
257 stemmen

Nederlands
Autobiografische Roman / Romantiek

214 pagina's
Eerste druk: Meulenhoff, Amsterdam (Nederland)

De hoofdpersoon, de jonge beeldhouwer Erik heeft een turbulent liefdesleven, tot hij zijn grote liefde Olga ontmoet. Zij trouwen tegen de zin van Olga's rijke moeder. Geschapen voor elkaar, trekken zij zich niets aan van alle tegenwerking en beleven een grandioze, romantische tijd. Totdat Olga zich zeer vreemd begint te gedragen. Ze breekt abrupt met Erik en gaat weer naar haar moeder. Wat is er in godsnaam aan de hand?

zoeken in:
5,0
Mijn god, wat heb ik bij dit boek gelachen en gehuild zeg.
Er zijn maar weinig mensen die zo mooi en beeldend kunnen schrijven als mijnheer Wolkers.
Ik vind het doodzonde dat ie in mijn ogen zo weinig boeken heeft geschreven, maar daarom zijn ze misschien ook wel allemaal zo mooi.

avatar van mjk87
4,0
Mooi boek. Het vermaakt. Het ontroert. En leest bovenal razendsnel.
Wolkers schrijfstijl is helder, direct en zeer kort. Geen lange poètische zinnen, maar korte zinnen met eerlijke en harde woorden. Hij zal niet spreken over een penis. Lul of pik bekt dan beter.
Het verhaal is aardig opgebouwd. Je weet lange tijd wel wat er aan het einde gebeurt, maar de kanker komt toch als een verrassing, al zijn er wel aanwijzingen i de rest van het boek (maar ik had de film al gezien, dus dan let je er op). De flashbacks in plaats van een rechtlijnig verhaal en de ik-vorm maken het een heel persoonlijk werk. Totaal niet afstandelijk, maar iemand die terugkijkt op een mooi leven.
De liefde voor Olga is mooi neergezet. Ze lijken echt gelukkig, en het gevoel voor haar s te voelen in elke letter. Ook zijn er leuke anekdotes en vermakelijke stukken door het hele boek.
4*

avatar van Froid de canard
4,5
Ik had de film eerder gezien dan het boek, kan ook bijna niet anders denk ik. Bij de film viel het me op dat ik er en ongelooflijk naar gevoel, naar is echt het perfecte woord, aan overhield. De sfeer, hoe alles loopt, brr. Iets in de film laat me met een akelige leegte achter.
Ik vond de film niet slecht, maar ook niet geweldig. Wat me niet aanstaat is dat het zo over de top geacteerd is, bijna MienDobbelsteen-style, zegmaar. Gelukkig doen de twee hoofdpersonen dat niet zo heel erg, maar vooral moeder kan er wat van. Het zal wel bij die tijd horen.
Het boek vind ik echt beter. De verliefde, goede sfeer komt geweldig naar voren (ik was dan ook echt stomverbaasd om hier te lezen dat mensen vonden dat er geen sfeer inzat!). Er zitten ook heel wat grappige stukjes in, echt anekdotetjes. Wat ik zoek in een boek vind ik hier, en dat is dat ik de liefde voel. Zoals al gezegd, elke letter voel je die liefde voor Olga. Je voelt eigenlijk alles. De leegte, de liefde, het geluk, de ziekte, misschien is dit wel het boek waarbij ik het meest voel wat de schrijver wil dat ik voel.

Toen ik dit boek op mijn achttiende las vond ik de schrijfstijl ook heel prettig, helder, direct en kort, zoals Mjk87 al zegt. Ik heb me een tijdje geleden door Brandende Liefde heen geworsteld. Ik stond versteld, de schrijfstijl in dat boek vond ik juist zo omslachtig poëtisch dat ik er niet goed tegen kon. Ik vroeg me af of ik op mijn achttiende wat dat betreft meer gewend was, en daardoor wel tegen Turks Fruit kon. Gelukkig lees ik hier dus bij andere mensen ook dat de schrijfstijl van Turks Fruit wel direct en helder was. Het had me toch wel teleurgesteld als het vergelijkbaar geschreven bleek te zijn als Brandende Liefde.

4,5
Kos schreef:
Net zo'n platvloerse onzin als de film.


Wat is er platvloers in de beschrijving van en de herinnering aan een heftige, onstuimige liefde. Op een originele, maar heldere wijze schept Wolkers juist een beeld voor ons dat zowel realistisch als romantisch is. gezien de relatie die hij met Olga had, had Wolkers nog verder op de seks in kunnen gaan, nog verder op zijn acties nadat ze bij hem weggegaan was. Maar hij heeft ervoor gekozen om het slechts bij enkele scènes te laten, die hij op sublieme wijze door de juiste dosis humor de seks bijna lichtvoetig maakt, waardoor het toch niet ordinair overkomt. Dat kunnen er niet veel!

0,5
nuf
misselijkmakend rotboek. onleesbaar.

avatar van snorren
4,0
Prachtig, lachwekkend en ontroerend boek. Minpuntje is wel dat ik vond dat Olga plotseling kanker lijkt te krijgen en dat er in dat laatste deel weinig opbouw zit. Verder was het hilarisch en enorm beeldend geschreven. Toch zou 'romantiek' niet het eerste genre zijn waarmee ik dit boek zou bestempelen, zoals hier op boekmeter staat.

4 sterren.

avatar van Pieter
4,0
Veel te lang laten liggen deze. Maar ik mocht niet van de nonnetjes op m'n katholieke school.
Nou, dat waren m'n vader zijn woorden. Wat een heerlijke tijd toch! Hoe zorg je ervoor dat een stel hormonaalontploffende pubers niet een boek gaan lezen? Door luid de pastoor van het dorp te laten verkondigen dat je het niet mag lezen. Begrijp me niet verkeerd, nu hebben we de vrijheid om alle dingen te lezen die we willen en dat is geweldig. Maar wat had het heerlijk geweest om als 16-jarige in het geniep Turks Fruit te lezen om daarna het boek op een patertje zijn katholieke smoel te gooien mocht hij het verbieden?

Ik kan me wel voorstellen dat het boek destijds furore maakte. Ieder boek dat het woord "ansjoviskut" bevat, verdient z'n controverse. Wolkers schopt in het rond en neukt erop los van de ene geinige anekdote naar de andere. En goed, hoewel veel mensen het boek afdoen als smakeloze porno, zit hier echt wel prachtige liefdesroman in verbonden. Ja, dat traantje op het einde was oprecht. 4*

Ted Kerkjes
Ik weet niet precies wat ik van dit boek moet vinden.

De tweede helft van het boek beviel me beter dan de eerste helft. Ik vond in de eerste helft de nadruk te veel liggen op de seks. Niet dat de seks me afschrok of choqueerde, maar ik vond de vele seks afbreuk doen aan de oprechtheid van de liefde tussen Erik en Olga.
In de tweede helft werd, las ik pas hoeveel Erik van haar hield. Pas als hij haar kwijtraakt lees ik dat hij niet zonder haar kan.

Maar toch... ik had toch iets meer van dit boek verwacht. Toch leest het leuk weg en ontpopt Wolkers zich hier en daar als een zeer goed observator en humorist.

avatar van Manta
3,5
Stuiterend van de hormonen was ik in de jaren 80 nauwelijks in staat om Turks Fruit anders te lezen als veredelde porno, het verhaal ging verloren in de zucht naar 'vleselijke' passages. Wat een verademing om het dan nu in zijn geheel te lezen en te ontdekken dat de vele grofgebekte, ongecensureerde anekdotes de trekken zijn van een zich aankondigende tijdsgeest en van een groots schrijverstalent. Turks Fruit is een prachtige, eigen variant op het archetypisch verhaal over liefde, verlies en dood. Met een tomeloos droevig einde en het geleefde leven als troost.

avatar van Panta Rei
Ach ja, Jan Wolkers. Net als Jan Cremer een van de helden die voor het eerst vieze woorden gebruikten.
Kut. Lul. Neuken. Enz.
En dat is de voornaamste reden dat deze boeken zo succesvol waren. Toegegeven, het was er ook de tijd voor.
Maar om deze boeken om deze reden literatuur te noemen?
Dan kunnen we GeenStijl en Powned ook wel de Hersenen van Nederland noemen.
En welk genuanceerd en weldenkend mens wil nu geassocieerd worden met GeenStijl en Powned?
Burp.
Oeps, sorry, of moet ik zeggen, parbleu?


Ted Kerkjes
Panta Rei schreef:
Maar om deze boeken om deze reden literatuur te noemen?
Ik weet niet of jij dit boek gelezen hebt, maar dit boek heeft veel meer te bieden dan enkel "vieze woordjes", hoor.

avatar van Abubakari
4,0
De eerste echte grote liefde laat altijd zijn sporen na. Jan Wolkers beschreef de opkomst en ondergang van zijn grote liefde en veegt en passant de vloer aan met zijn schoonmoeder en is lief op zijn Wolkers voor zijn schoonvader, een soms wat viezig mannetje die zijn snot onder de fauteuil plakt, een man naar Jan's hart.

In dit boek wordt ook duidelijk waarom Wolkers & sex vaak in één adem genoemd worden, vond het in de vorige boeken die ik van hem las nog wel wat meevallen, maar ik weet nu waar hij die reputatie aan dankt.
Het was op een gegeven moment wel wat veel van het goede vond ik, maar ach, op zijn Wolkers lees je het toch wel weer met een blijvende glimlach. Zoals je sommige gitaristen gelijk herkent herken je ook een zin van Jan Wolkers vaak gelijk.

Tsja, een echte Wolkers, met alles er op en er aan. Ik moet mijn eerste tegenvaller uit het oeuvre van Jan Wolkers nog tegenkomen. Nou ja, dat moet juist niet, ik denk ook niet dat dat gaat gebeuren, ik hou erg van zijn stijl! Vaak lief, soms meedogenloos, altijd apart. Helemaal geweldig!

avatar van Jason82
4,0
De schrijfstijl van Jan Wolkers blijkt me uitstekend te bevallen. Ik heb me opnieuw vermaakt, dit keer met het cult boek Turks Fruit. Rode oortjes? Niet echt, de expliciete seksscènes zijn grotendeels functioneel en, ach laat ik weer eens eerlijk zijn, ik vond het zeker niet vervelend Het gaat me meer om de schrijfstijl en verhaallijnen. Het leest als een trein en ik kon me verplaatsen in meerdere hoofdpersonen. De karakters lijken niet enorm uitgewerkt, maar stiekem schenkt Wolkers daar toch veel aandacht aan. Mooi, die verschillende karaktertrekken: een typische (bemoeizuchtige) schoonmoeder, een schoonvader die uitblinkt in flauwe grappen en gespeelde onverschilligheid, dat werk. Het liefdesverhaal en de ongrijpbaarheid ervan boeiden me tot het bittere eind.

In 2020 hoop ik meer werk van Wolkers te lezen, alvast een mooi voornemen voor het nieuwe jaar.

avatar van Pecore
5,0
Tijd om de loftrompet te steken. Echt een klein meesterwerk dit. Ik heb altijd gedacht dat ik Wolkers niet zo leuk zou vinden en heb het lezen van zijn boeken dan ook lang uitgesteld. Altijd heb ik gedacht dat het oppervlakkig en nutteloos brutaal zou zijn. Nu toch maar eens aan begonnen en het was vanaf de eerste bladzijde raak. Meteen wist het mijn aandacht te pakken. Geweldig opgeschreven, onder die stoere woorden gaat een enorme subtiliteit schuil. Hoe vertederend Wolkers bijvoorbeeld over zijn schoonvader schrijft. Hoe de verschillende stadia en invalshoeken van zo'n romance belicht worden. Daar is niets oppervlakkig aan. In waanzinnig tempo word je meegenomen in een fascinerend liefdesverhaal. Liefde, verdriet en haat spat echt van de pagina's en het kan bijna niet anders of dit moet sterk autobiografisch zijn, zo geloofwaardig als het gebracht wordt. Ik ben echt onder de indruk en dat had ik van tevoren niet verwacht.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:39 uur

geplaatst: vandaag om 13:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.