Turks Fruit - Jan Wolkers (1969)

Net zo'n platvloerse onzin als de film.

het boek is prachtig, de film niet minder mooi, ga in Urk wonen...!

Wat een dooddoener.

Inderdaad, net alof ik geschokt zou zijn door dit soort trieste poep en sexgebeuren.

Wat een onzin zeg pffff

.

Ik vind de film stukken, maar dan ook met afstand, STUKKEN beter dan dit waardeloze boekje. Paul Verhoeven creeert met Gerard Soeteman een bijzondere diepgang in de film, een diepgang die voor mij in het boek niet voorkwam. En veel zit er natuurlijk ook in sfeer in de film. Een sfeer die ik in het boek niet terug kon vinden.

Overigens wil ik de cover nomineren toe één van de lelijkste boekomslagen ooit !!


Nu ben ik sowieso geen fan van Wolkers, elk boek van hem doet mij denken aan een verbeterde versie van een mislukt doktersromannetje...

Dat heb ik dus ook. Wolkers is met afstand de meest overschatte Nederlandse kunstenaar in mijn ogen (nummer 2: Herman Brood, maar dat terzijde).
Het is mij een raadsel hoe deze man zo opgehemeld kan worden. De verhalen zijn niets bijzonders, de schrijfstijl is gewoon irritant en die boeken zitten vol met allerlei nare zogenaamd sfeerscheppende, situaties en personen.

Wolkers is ook allesbehalve mijn favoriete schrijver, maar zijn populariteit vind ik niet zo raadselachtig. Indertijd was iemand die plastisch over seks schreef natuurlijk da bomb (in die tijd noemden ze dat geloof ik 'mieters'). Daarnaast staan Nederlanders van oudsher bekend om hun tegendraadsheid en om hun voorliefde voor pies-, poep- en sekszaken. Dat verklaart (ten dele) ook de populariteit van een regisseur als Verhoeven. En dat pubers het nog steeds leuk vinden om Wolkers te lezen, lijkt me ook niet zo raadselachtig. Maar ik geloof niet dat Wolkers onder Neerlandici erg serieus genomen wordt.

Ik heb Turks Fruit overigens nooit gelezen (wel genoeg andere romans van Jan W om een mening over zijn werk te kunnen vormen) maar de film (die ik ook al niks vond) wel gezien.

Vul hierbij ook in Jan Cremers en Die Giphart-dude.

In een commentaar dat ik eens gelezen heb over Giphart stelde de schrijver "dat als je alle karakters gewoon weer broekjes aantrekt, je bedroevend weinig interessants overhoudt" Dit gaat m.i. ook op voor Wolkers. Maar ach sex sells.

Ik vond dit boek echt mooi.

Er is heel veel met Olga gebeurt, en haar moeder moest niets van de ik-persoon hebben.
Maar toen Olga in het ziekenhuis belandde vroeg haar moeder toch aan de ik-persoon of hij voor haar wilde zorgen.

De titel vind ik ook erg goed gekozen, omdat Olga alleen maar turks fruit kon eten in het ziekenhuis kocht de ik-persoon dit voor haar.

Toen ik in Turkije was vroeg een turk aan mij of het turkse taal was, wat erin stond.. Omdat er 'turks' aan de voorkant stond

4*

Soms vond ik trouwens wel dat er een beetje te 'onsmakelijke' dingen werden gezegd..
Maarja dat maakt voor mijn gevoel niet minder of meer sterren uit.

Ik ben verliefd op dit boek. Heb het al zo vaak gelezen en telkens ontdek ik er weer wat in. Dit boek is levensecht, het ademt, het schreeuwt, het huilt. De hoofdpersoon houdt van Olga, en van alles van Olga. Haar schoonheid, maar ook haar onhebbelijke trekjes. Haar aftakeling wordt rauw beschreven en raakte mij juist daardoor. Door de ruwheid heen proef je de wanhoop, de gevoeligheid van de hoofdpersoon.

Wolkers is een uitmuntend waarnemer. Hij schrijft op wat hij ziet en schuwt ook de minder smakelijke zijden van het leven niet.

Als opgroeiend Asmahannetje wilde ik Olga zijn in haar gezonde jaren. De muze van een kunstenaar, begeerd tot in haar ziel. Ik was desnoods met een gorilla in een loods gaan wonen bij wijze van Turks Fruit.

Niets dan lof van mij, wat dit boek betreft.

Correctie: Jan Wolkers wordt onder Neerlandici wél serieus genomen. Het zijn de romans van Jan Cremer, Herman Brusselmans,... die onder de academici meewarrig worden bekeken. Trouwens, natuurlijk heb je ook wel een zekere verdeeldheid maar Wolkers wordt wel gewaardeerd. Die PC Hooftprijs heeft hij niet voor enkel pis en kak kunnen weigeren. Daarnaast behoort Wolkers tot de zogenaamde Grote Vier: Hermans, Mulisch, Reve en dus Wolkers.

Die film vind ik ook niks (heb hem snel afgezet).

Bedoelde je meewarig i.p.v. meewarrig? Ik hoop van wel, anders zul je door neerlandici niet snel serieus worden genomen. Maar alle mierenneukerij daarbuiten gelaten:

Prachtig boek! Weinig boeken hebben zo levensecht liefde weten te portretteren, en vooral ook het liefdesverdriet. Liefde en dood in hun meest rauwe vorm.

Waarom wordt er steeds die film bijgehaald? Het is toch algemeen bekend dat het boek altijd beter is?

Triest?
Vond het juist allemaal erg mooi en puur in beeld gebracht.

Lang geleden gelezen voor school. Ik vond het verhaal wel heel interessant/boeiend. Het boek is vlot geschreven en ik kan mij heel goed voorstellen dat het toentertijd voor veel opschudding heeft gezorgd. Jan Wolkers was behoorlijk vooruitstrevend en heeft zijn nek uitgestoken met zijn schrijfstijl. Het verhaal had toch wel impact op mij. Vreselijk om je grote liefde zo te moeten verliezen! Een modern Romeo en Julia verhaal, uiteindelijk gaat het over de liefde.

-3-

Toen Jan Wolkers overleden was realiseerde ik me pas dat ik nog nooit iets van hem had gelezen. Een grote schande natuurlijk mar het viel waarschijnlijk te verklaren door het feit dat op de middelbare school iederéén Wolkers (en vooral dit boek) op zijn lijst had staan en tegendraads als ik was/ben ging ik vooral op zoek naar mooie literatuur die wat onbekender was. Sinds die tijd is er altijd wel een stemmetje in het achterhoofd geweest dat zei: "Denk erom, je moet nog wel Wolkers lezen, vriend!" maar het kwam er om onverklaarbare redenen nooit van. Totdat ik bij mijn schoonmoeder dit boek in de kast zag staan. Ik heb het in een paar dagen uitgelezen en het bleek een buitengewoon aangrijpend verhaal te zijn. Gelukkig beter laat dan nooit....

Had ik dus ook!
Heb ik altijd overigens. Ik ga pas boeken lezen van schrijvers wanneer ik hoor dat ze zijn gestorven. Erg jammer eigenlijk. Het lijkt me nou eens heerlijk om een goed meesterwerk te lezen van een levend schrijver.
Humoristisch boek overigens! het voelt echt niet als 20ste eeuw aan. Het zou net zo goed in deze tijd af kunnen spelen.

5 sterren

Het blijft voor mij een moooi boek. Arrogant, maar dat hoort bij de sfeer!

Neerlandici of niet, er lijkt hier soms wel een stelletje Holland-cultuurbarbaren rond te hangen joh.

Dat zou niet eens zo'n vreemde conclusie zijn, als ik zie waar jij de laatste tijd zoal op gestemd hebt.

.

Jan Wolkers was een beetje een maf oversekst mannetje en een natuurfreak, absoluut niet beledigend bedoeld, en dat eerste zie je hier wel duidelijk terug. Al is Turks Fruit absoluut geen ordinaire pornografie of zo. Seks zit er voldoende in het boek, maar het is wel degelijk een boek met een prachtig en ontroerend verhaal, op een knappe manier geschreven. Af en toe ook erg grappig trouwens, en de verfilming is een van de succesvolste films allertijden.

Niet onaardig. Wolkers weet bij vlagen best te ontroeren. Zijn liefde voor de natuur en dus ook zijn liefde voor vrije seks komt ook goed naar voren in dit boek. Aan de stijl heb ik me niet gestoord, maar ik vond het ook geen groot pluspunt. Het viel me wel op dat hij veel woorden gebruikt die ik amper ken. Griendhout, okergeel, bronstige stem, sjerp en lillend om maar een paar voorbeelden te noemen. De personages zijn me verder iets te schreeuwerig maar al met al heb ik het met plezier uitgelezen. 3,5 sterren.

Een stukje beter dan ik dacht, maar nog steeds niet denderend. Het verhaal is wel mooi, maar niet bijster origineel. Wolkers' schrijfstijl viel me wat tegen; ik snap niet waarom hij zo goed bekend staat. Vond het toch echt een ander niveau dan Reve en Hermans. Voordeel is wel dat het erg lekker leest, je vliegt er doorheen. Bij vlagen ook wel komisch, al vond ik dat ook wel weer meevallen - ik las enkele recensies die het een ongelofelijk grappig boek vonden. Gewoon een degelijk boek, leuk verhaal, maar niets verbijsterends of briljants. 3,5*

Mis ik wat?

Zo nee, waarom zou je geschokt moeten raken? Ik was het ook niet en vond het boek toch prachtig.

Geen idee. Maar als dit boek (of Wolkers in het algemeen for that matter) je niet aanspreekt, krijg je meteen naar je hoofd geslingerd dat je dan wel preuts of geschokt of zoiets zou moeten zijn.

Terwijl je het ook best gewoon een stompzinnig geschreven roman kunt vinden denk ik.

Vooral het eerste hoofdstuk is erg grappig, wanneer de ik-persoon masterberend in zijn bed ligt, met foto's van Olga geplakt voor zijn ogen. Ha! Ha! Ha! Geweldig!