Inferno - Dan Brown (2013)

Ben benieuwd naar alle deus-ex-machina's, college's literatuur tijdens wilde achtervolgingen en quasi-onverwachte plotwendingen. Maar wellicht spoort het me aan eens aan de Goddelijke Komedie te beginnen.

Trailer

YouTube - Inferno - Dan Brown

Mijn lief is ooit door Dan Brown eindelijk aan het lezen geslagen ...



terwijl ik lang geleden een zomer(vakantie) lang 'Project' Goddelijke Komedie begon, zie mijn ervaringen aldaar.

Misschien is onderuit fantaseren over alle deus-ex-machina's, college's literatuur tijdens wilde achtervolgingen en quasi-onverwachte plotwendingen aangenamer (zeker als het om Inferno gaat ).
Ik weet wel wat we aankomende zomer allebei lezen

Ik heb van zijn eerdere boeken slechts Bernini Mysterie gelezen. Misschien spreekt juist zo'n boek als dat (net als Inferno) ons meer aan, omdat het in Europa speelt en Europese geschiedenis aansnijdt? Krijg het boek over een paar dagen, ben heel benieuwd.

Na zijn veel verkochte romans met Robert Langdon, komt Dante Brown (dat ze die woordspeling laten liggen!) met zijn vierde werk met deze professor symboliek. Ditmaal geen eeuwenoud complot of geheim, maar een wat aardsere benadering waarin de kunst en symboliek toch weer altijd terugkomen. Het heeft zijn nadelen, want die theorieën vind ik aangenaam leesvoer (bleek Dante maar de Pest te hebben uitgevonden of iets dergelijks) maar vooral ook veel dat ten goede aan het boek komt.

Ditmaal begint het boek met een Langdon die aan geheugenverlies lijdt. Hij ligt in een ziekenhuis, met een schotwond en moet direct op de vlucht. Omdat hij zich niet kan herinneren waarom hij in Florence is en wat hij daar deed, is dit verhaal net even wat anders. Bovendien voegt Brown leuke grapjes toe met deze amnesie. Langdon doet dus onderzoek naar wat hij onderzocht heeft. Zo komt sommige informatie van mensen die hij al gesproken heeft en veel informatie wordt verder via de gedachten van Langdon aan de lezer gegeven. Zo komt het allemaal wat minder geforceerd over dan die hele colleges symboliek die hij normaal nog in een vluchtauto geeft. Dat Langdon verder idioot veel weet moet je als lezer maar voor lief nemen.

Natuurlijk is dit ook vintage Brown. Zijn uitwerking van het verhaal is zoals altijd: precies weten welke informatie de lezer wel krijgt en welke niet en vooral wanneer dat dan gebeurt, het verhaal behandelen vanuit verschillende personen – personen waarvan je altijd weet dat het ineens de vijand kan zijn of toch je vriend is - en ga zo maar door. Maar waarschijnlijk daardoor (al weet ik het niet zeker) mist het boek ook enige vorm van spanning. Je kent Browns trucjes en bent nooit echt meer verrast. Bovendien geeft hij soms al erg veel informatie in het middenstuk. Enkel de algemene nieuwsgierigheid naar de afloop -hoe de vork precies in de steel zit- dwingt je tot verder lezen. Maar zeker tegen het einde begint het wat aan te slepen. Enkel het slot is dan weer erg sterk.
En natuurlijk schrijft Brown zeer helder en duidelijk. Het is niet mooi of ontroerend, het is weinig bloemrijk en soms zelfs erg eenvoudig, maar het leest wel makkelijk weg. Bovendien kan Brown wel redelijk goed plaatsen, gebouwen en kunstwerken beschrijven zodat je als lezer alles visueel wel meekrijgt. Alles is duidelijk, wel zo fijn in dit soort werken.

Maar, wat dit boek absoluut beter maakt dan de gemiddelde thriller is de boodschap die wordt gebracht: de mensheid dijt te veel uit. De Aarde is immers overvol, en op veel punten komt Brown hier goed op terug. Gewoon in personen die de filosofie brengen, zowel voor- als tegenstanders, maar ook in de beschrijvingen van de drukke steden Venetië en Istanbul en ook in de vele verwijzingen naar de klassieken, naar historie, naar literatuur et cetera. Het is dan wel geen Karamazov, maar het is toch iets. Daarnaast is deze Inferno ook gewoon een heel behoorlijk literaire verhandelingen op Dante’s Commedia: zowel op inhoud, stijl en diepere lagen. Dat op het eind de boef slaagt is ook wel eens leuk meegenomen en het valt te pleiten voor Brown dat je als lezer eigenlijk denkt: tja, hij had wel gelijk en de manier waarop is toch netjes.

Halverwege het boek vraagt mede-protagonist Sienna Brooks aan Langdon of hij haar zal missen als alles maar een droom is. Die vraag komt ook op bij een vermakelijk boek aan het eind. Mis je het al? Toch wel een klein beetje bij deze toch vermakelijk roman. Ondanks de gebruikelijke gebreken en het iets mindere laatste stuk is dit een heel behoorlijk werk van Brown. 3,5*.

Geen onaardig boek. Typische Dan Brown, waarbij de achtervolgingen e.d. inmiddels wel bekend zijn.
Centrale thema is wel interessant, wordt langs verschillende kanten belicht, waardoor er toch begrip ontstaat voor het handelen van de 'bad'-guy.

Enerzijds kan ik me in grote lijnen vinden in de vorige meningen, inhoudelijk aansprekend en actueel thema; anderzijds bij mij veel irritatie gezien de vele irrelevante kunst en cultuur weetjes. Voor mijn gevoel is DB hier zichzelf meer te buiten gegaan dan in de vorige delen. Op zich interessant maar dan had ik evengoed een reisgids kunnen doorbladeren. Deze bijvoorbeeld.
Ook zinnen als 'er liep een rilling over Langdons rug', 'Sienna voelde het bloed in haar aderen bevriezen' en 'terwijl het bloed uit haar gezicht wegtrok' komen ruimschoots voor. Dat kan beter.
Slechts uitgelezen omdat ik benieuwd was naar het slot.

Dan Brown heeft als schrijver meer slechte kanten dan goede. Hij bezit de vaardigheid om zijn boeken spannend te maken door uit het perspectief van verschillende personages te schrijven, maar de esthetica in Inferno is ver te zoeken. Brown slooft zich uit met overmatige trivia en schrijft simpelweg in een populaire stijl, waardoor zijn boeken bij het grote publiek aanslaan. Een af en toe vermakelijk werkje zonder diepere gedachtes of prachtige passages.

Kopie van "Da Vinci Code" en "Bernini Mysterie".
Ik had meer verwacht.

slecht boek. Mijn eerste Dan Brown, tevens de laatste. Het is echt niets meer dan een (beetje) spannend verhaaltje. Weinig tot geen diepgang. De opening, die enigszins probeert te verwijzen naar Canto 1, is m.i. niet gelukt. Alles is voorspelbaar. Personages worden niet uitgewerkt. Het tijdsbestek is te onrealistisch (onrealistisch kan wel degelijk als realistisch ervaren worden. Kijk maar naar Murakami, waar een man met katten praat, waarbij het zo geschreven is dat je het nog aanneemt ook !).

Wel leuk dat mensen nu eindelijk ook eens wat meer over Alighieri komen te weten. Zijn meesterwerk een aantal jaar geleden gelezen. En inderdaad pak het nu weer eens op.

Ik haat Deus ex-machina's in boeken en haat daarom ook dit boek. Zo cheap. Nog drie sterren voor de vlotte schrijfstijl.

Ik prikte er al snel doorheen, echter toch 3,5 ster voor het idee en de research.

De luxe geïllustreerde editie verschijnt in november.

Vaak weer zo voorspelbaar met vele flauwe ontsnappingen, matige dialogen en soms tenenkrommende zinnetjes, maar desondanks toch ook weer een erg fijn lezende thriller. De Brown-formule blijft een erg aangename. Florence en Venetië vormen allebei een erg fijne setting weer en ik liep uiteindelijk toch weer regelmatig op internet te zoeken naar wat meer achtergrondinformatie.

Het thema van de door overbevolking uitstervende mens is interessant, maar wel raar om te lezen hoe velen in het boek daar zo geschokt door zijn. De wetenschappelijke en futuristische invalshoek speelt ditmaal een wat beperkte rol. Sienna Brooks is wel een interessant personage naar Dan Brown-begrippen. Ze stijgt wel uit boven de flauwe vrouwelijke sidekick die wat romantische spanning met Langdon moet hebben. Al duurde het wel even voor ik haar boeiend begon te vinden.

Na misschien wat te veel twists steekt het uiteindelijke slot aangenaam aardig en logisch in elkaar. Een nog ietwat optimistisch einde leek lastig, maar het is Brown gelukt. Hierna wordt de emotionele afsluiting alleen wel net iets te zoet, ietwat slepend en plechtig. Maar een vermakelijk vakantieboek als tussendoortje. Het vorige boek van Brown heb ik niet gelezen, maar vind deze leuker dan Digital Fortress en Deception Point. 3.5*.

Het is knap als een schrijver de lezer op het verkeerde been kan zetten en dat lang volhoudt, maar in deze vind ik dat Brown wel een beetje te ver doordraaft, waardoor bepaalde ontknopingen ronduit absurd worden, en dit ontneemt toch eigenlijk wel wat plezier van het lezen van dit boek. De culturele en wetenschappelijke feitjes waarmee Brown het zaakje lardeert vind ik zelf dan wel weer prettig, en het voordeel van de luxe editie is dat er van alle dingen die voorbij komen een foto staat, zodat je gelijk weet waar je het over hebt.
Dante als uitgangspunt is een logische keuze wanneer men literatuur als onderwerp neemt, en het heeft me er zeker toe gezet de Goddelijke Komedie weer eens ter hand te nemen, en ook Liszts Dante-symfonie weer eens op te zetten.
Verder een vermakelijk boek, maar geen hoogvlieger.