Nachtboek van een Slapeloze - Patricia De Martelaere (1988)
mijn stem
5 stemmen
Nederlands
Psychologisch
133 pagina's
Eerste druk: Den Gulden Engel,
Wommelgem (België)
Een man, eind veertig, kan van de ene op de andere dag, niet meer slapen. Om zijn tijd 's nachts door te komen, houdt hij een "dag"boek bij. Via deze notities, die in de ik-vorm geschreven zijn, komt men achter de aard van de hoofdpersoon en zijn gezinsleden. De slapeloosheid van de man leidt intussen via overmatig alcoholgebruik tot een overdosis slaapmiddelen.
2
geplaatst: 10 maart, 17:34 uur
Na een matige boekenstart dit jaar drijf ik al weken mee op een grandioze golf van leesplezier. Zo ook bij dit tweede boek dat ik van Patricia de Martelaere las, haar eerste. Wat een debuut!
Via nachtboeknotities volgen we de sympathieke slapeloze hoofdpersoon gedurende een langere periode. Niet of nauwelijks kan hij de slaap vatten. In een gehorig huis met vrouw, kinderen en huisdieren zit er niets anders op dan stil te blijven: lezen, muziekluisteren met de koptelefoon op, roken, nadenken, piekeren. De nachten lijken steeds langer te worden, steeds eenzamer en hij heeft steeds meer slaappillen en alcohol nodig om zijn pogingen niet op te geven en de wanhoop weg te spoelen. Langzaamaan vervreemdt hij van zijn lichaam, geest en van zijn familie.
Door de notities zit je, als een “petit homme intérieur”, in het hoofd van de hoofdpersoon en volg je zijn observaties en overpeinzingen. Je lacht, denkt, gist en huilt mee. Het is prachtig geschreven door De Martelaere en de vele filosofische verwijzingen, waarvan ik waarschijnlijk de helft niet eens goed heb begrepen, zorgen ervoor dat je af en toe pas op de plaats maakt, het boek even neerlegt en zelf ook na gaat denken.
Prachtig boek, meeslepend, zuiver op m'n oprit.
Via nachtboeknotities volgen we de sympathieke slapeloze hoofdpersoon gedurende een langere periode. Niet of nauwelijks kan hij de slaap vatten. In een gehorig huis met vrouw, kinderen en huisdieren zit er niets anders op dan stil te blijven: lezen, muziekluisteren met de koptelefoon op, roken, nadenken, piekeren. De nachten lijken steeds langer te worden, steeds eenzamer en hij heeft steeds meer slaappillen en alcohol nodig om zijn pogingen niet op te geven en de wanhoop weg te spoelen. Langzaamaan vervreemdt hij van zijn lichaam, geest en van zijn familie.
Door de notities zit je, als een “petit homme intérieur”, in het hoofd van de hoofdpersoon en volg je zijn observaties en overpeinzingen. Je lacht, denkt, gist en huilt mee. Het is prachtig geschreven door De Martelaere en de vele filosofische verwijzingen, waarvan ik waarschijnlijk de helft niet eens goed heb begrepen, zorgen ervoor dat je af en toe pas op de plaats maakt, het boek even neerlegt en zelf ook na gaat denken.
Prachtig boek, meeslepend, zuiver op m'n oprit.
* denotes required fields.
* denotes required fields.