In the Tall Grass - Stephen King en Joe Hill (2012)

Geschreven door vader en zoon.

Interessant. jammer van het aantal pagina's.

Hij is ook alleen voor de e-reader.

Oorspronkelijk misschien, maar inmiddels ook in druk verkrijgbaar.

Vermakelijk kortverhaal van vader en zoon. Aardige introductie, met een vleugje humor, van de twee hoofdpersonen en een lekker mysterieus begin met de stemmen vanuit het grasveld. Eenmaal in het veld wordt het wel iets minder en wat te zweverig. Einde is zoals je verwacht. Smaakt desalniettemin naar meer, dus hopelijk steken King en Hill de koppen gauw weer bij elkaar.

Het begin is inderdaad heel aardig en veelbelovend. Het grote veld met gras, geen hand voor ogen kunnen zien, je kan je het "paniekgevoel" wel indenken. Het deed me qua sfeer ook wat denken aan Children of the corn. Het einde vond ik persoonlijk wat minder, gevoelsmatig had uit dit leuke idee meer gehaald kunnen worden.

Mooi begin, maar spanning dooft snel uit.
hoewel er veel meer mogelijkheid in dit verhaal stak.
Chaos en verwarring in het verhaal brengt niet echt veel spanning, volgens mij.

Ik vond het van begin tot eind een spannend en later creepy en daarna zelfs uitgesproken goor verhaal.

Stephen King blijft voor mij toch de schrijver waar ik me altijd graag door laat verrassen. Ik vind weliswaar niet altijd alles even goed van hem, maar ik kan het nooit laten om aan iets nieuws van hem te beginnen. Het mooie is ook dat er kwalitatief niet echt een lijn is te trekken qua jaren en dat zijn recente werk soms beter is dan zijn oudste werk. De andere samenwerking die ik tussen King en zijn zoon Joe Hill had gelezen (Throttle) was dan ook erg geslaagd en ik hoopte van In the Tall Grass hetzelfde of misschien zelfs iets meer.

Die verwachtingen komen dan ook volledig uit, altijd tof natuurlijk. Dit is dan ook vintage King en het fijne is dat je eigenlijk nooit zeker weet welk stuk nu van King is en welk stuk van Hill. Geen idee wat de verhouding in hun schrijven is (misschien brengt Hill enkel maar ideeën aan en schrijft King ze effectief uit?) maar het enige stukje dat ik zeker weet dat van King is, is natuurlijk die Bob Dylan verwijzing naar Subterranean Homesick Blues. Ze voelt een beetje verloren aan weliswaar (qua titel had het stukje uit You're Gonna Make Me Lonesome When You Go misschien iets beter gepast) maar als Dylan fan vind ik dit soort verwijzingen altijd wel fijn. Het uitgangspunt van een broer en zus die verloren lopen in een hoog grasveld lijkt op papier niet veel voor te stellen, maar je voelt de spanning vanaf de eerste pagina's. Zeker wanneer dan ook nog eens andere personages zoals die vader komen opdraven. Zoals wel vaker is bij het werk van King begint het naar het einde iets te zweverig te worden naar mijn zin, maar net omdat dit zo'n kort boek is, is dat niet erg.

Het is tot nu toe maar bij 2 samenwerkingen tussen vader en zoon gebleven en vreemd genoeg wordt deze heel wat lager gewaardeerd dan de voorganger. Ik vond ze in ieder geval allebei de moeite waard en zodoende komt mijn algemeen gemiddelde voor King weer een tikkeltje hoger. King zit nu op 3.80 op 27 gelezen boeken, ik denk dat er geen enkele schrijver is voor mij is die hetzelfde klaarspeelt.

4*