Vele Hemels boven de Zevende - Griet Op de Beeck (2013)

Boektrailer

YouTube - Boektrailer Vele hemels boven de zevende - Griet Op de Beeck

Dapper boek, waar compositorisch nog wel e.e.a. op aan valt te merken, maar waarbij de auteur ten minste meer inzet dan haar eigen leven: ik word nogal moe van al dat autobiografische werk dat tegenwoordig verschijnt, twintigers op zoek naar zichzelf etc., hier gaat het ten minste echt ergens over.

Heb er sinds deze week een nieuwe favoriete schrijfster bij. Schitterend debuut. Geweldige personages, goed uitgewerkt, elke personage als uniek. En mooie zinnen die me, en dat is één keer eerder gebeurd, aan het huilen hebben gemaakt.

Griet op de Beeck schrijft zo prachtig.

Vele hemels boven de zevende – Griet op de Beeck | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

In het begin dacht ik nog: een luchtig verhaaltje: gerommel in de familie, en alle rompslomp daarom heen.

Later werd het verhaal veel rauwer, en toen ik het einde van het boek naderde, schrok ik toch wel even. Uiteraard, ik merkte ook wel op, dat het niet liep in het leven van Eva. Als je dan verder leest, en-....

Aan de hand van dit boek- wat ik zelf ook wel wist-, merk je weer hoe belangrijk een stabiele, alsmede veilige thuishaven is!

Overigens nog even het volgende, naar aanleiding van een vorige comment bij dit boek: moe van Autobiografische verhalen?...Dat zijn wel degelijk verhalen, alleen zijn het vaak verhalen die het niet van de'' mooie zinnen'' moeten hebben. Het is zoals het is, dat is Waargebeurd, of Autobiografisch. Dus KUL, mijns inziens.

Juist em, ik doelde op jouw comment;). Zie wat ik hierboven geschreven heb:)

Pfff wat een mooi boek zeg! Erg mooi geschreven, sommige zinnen lees je wel een paar keer, zo fantastisch zijn die neergezet!

Enkele weken geleden was Griet Op de Beeck Zomergast. Een prachtige uitzending. Ondanks de gebrekkige interview-competenties van de gastheer werd het een prachtige televisieavond. Op de Beeck nam het heft in handen. En wat was het heerlijk om naar haar te luisteren. Ze ging moeilijke thema's (suïcide neigingen, de slechte band met haar ouders, anorexia) niet uit de weg. Sterker nog, ze leek ze zelfs te omarmen, omdat ze, naar eigen zeggen, zelf een voorbeeld was van waarom mensen in de maakbare wereld mogen geloven. Ze deed zonder ook maar een moment arrogant te klinken. Het kwam meer over als haar missie, om mensen te laten zien dat het kan. Wat dan ook.

Gedurende het lezen van deze debuutroman, kwamen de thema's terug die ze ook in de uitzending naar voren liet komen. In een prachtige stijl, een beeldschoon Vlaams, met weergaloze, vaak ook kort, maar krachtige zinnen, komt Op de Beeck gemakkelijk tot de diepe en vaak donkere kern van haar zes hoofdpersonen. Want gemakkelijk hebben ze het allemaal niet in hun verschillende levensfases. Toch is er altijd die hoop, is er altijd een lichtje aan het einde van de tunnel. Een lichtje die aan het einde van het boek over de grens van de sentimentaliteit ging. Hollywood was niet ver weg. Dat vond ik erg jammer.

Al met een al een prachtig debuut van een bijzondere vrouw.

Het is jammer dat pas op het einde iets gebeurt waardoor het leven van elke personage voorgoed verandert. Er was niet veel spanning, daardoor vond ik het persoonlijk een voorspelbaar boek en een beetje slaapverwekkend. Griet Op de Beeck gebruikt wel heel mooie zinnen, soms wat ingewikkeld en te ver gezocht, maar daar sta ik graag bij stil.

Een 'geleende' uitspraak: een debuutroman is de blauwdruk van de ziel van de schrijver ...

En daar kan ik me bij Vele hemels boven de zevende in vinden. Deze roman is het derde werk dat ik van Griet op de Beeck lees, bepaalde overlappende thema's zijn in haar volgende boeken terug te vinden. Ik vind hiernaast de moeder uit Vele hemels boven de zevende lijken op de stiefmoeder uit Kom hier dat ik u kus. Dit heeft me geenszins gestoord.
Hoewel ik heel snel in het boek aanvoelde waar het boek heen ging heb ik het toch met plezier gelezen ondanks enkele net iets te lange passages.
Mooie Vlaamse woorden en zinnen. Ook voel ik als lezer duidelijk de verwantschap tussen de personages en wat ze voor elkaar betekenen. Als dan het einde nadert en ik het een paar pagina's niet droog houd, weet Griet op de Beeck lichtheid te brengen. Een toekomstperspectief.
4*

Had meer van het boek verwacht. Ik zag al van heel ver aankomen dat Eva zelfmoord zou plegen.. Hierdoor vond ik het dus ook niet spannend en gebeurde er te weinig in het boek voor mij. Positief vond ik wel de mooie verwoordingen die Griet regelmatig deed.

Fijn boek dat het lichtvoetige van het leven haast als het topje van de ijsberg presenteert. Door de opzet makkelijk leesbaar met mooi gebruik van de taal en leuke personages. Heb hier wel van genoten en ga ook haar andere boeken lezen.

Op den Beeck is voor mij dé ontdekking van afgelopen jaar. Na Kom hier dat ik u kus, die al fantastisch was, is Vele Hemels niets minder dan een meesterwerk. Schitterend hoe zij ellende met zo veel schoonheid weet te beschrijven.

Toch maar eens proberen...

Als ik alle recenties zo lees is dit een fantastisch boek, maar op een bepaalde wijze kom ik maar niet in het verhaal.
Zijn het de Vlaamse zinnen die er voor zorgen dat het boek niet vloeiend loopt voor een Nederlander, hoewel ik dat niet geloof. Het verhaal pakt me ook nog niet.
Misschien even opzij leggen om daarna opnieuw te proberen.

devel-hunt in het begin is het wel even lastig met die vijf personen, maar zet even door en het wordt prachtig!

Ik blijf met een dubbel gevoel achter …

De auteur kruipt in de gedachten van vijf personages die allemaal in de knoop zitten met zichzelf. Soms levert dat aangrijpende taferelen op. Vooral de plotse zelfmoord van Eva hakte er behoorlijk in. En soms blijft de tristesse meer onder de radar, zoals bij de oude drinkebroer Jos. Van zulke momenten moet dit boek het hebben. Knap hoe Griet Op de Beeck zich kan verplaatsen in de leefwereld van zo’n oude knar met tanende levenslust. En dat zónder er een karikatuur van te maken of met de vinger te wijzen.

Jammer genoeg staat het boek ook bol van de first world problems. Dat an sich is trouwens niet het probleem, wel de ernst waarmee Op de Beeck deze issues brengt. Uiteindelijk gaat het boek grotendeels over mensen die het bovengemiddeld goed hebben, maar dat zelf niet lijken te beseffen. En ja, ik weet dat sommigen mij een gebrek aan inlevingsvermogen zullen verwijten. Maar ik zag toch vooral een gebrek aan perspectief en relativeringsvermogen bij de schrijver.

Er zit wel voldoende vaart achter waardoor zélfs de mindere stukken nooit echt vervelend worden. Dit boek heb je zo uit. Het is bovendien erg vlot geschreven. Aardig debuut. 3*

De karakters van Eva en Elsie vind ik het sterkst op papier gezet. Voor mij zijn zij ook de twee centrale figuren. Jos is ook wel ok. Casper vind ik wat vlak en Lou....tja, veel te wijs en te weinig kind voor 12 jaar. Stoorde ik me aan.
Als je de Song of Ice and Fire-serie hebt gelezen, ben je wel gewend aan het concept dat je elk hoofdstuk door de ogen van een ander personage ziet. En dit boek doet me beseffen hoe ongelofelijk knap George RR Martin dat doet, met meer dan 20 verschillende personages, van allerlei pluimage.

Terug naar dit boek: prima en dapper debuut (ik sluit me aan bij wat reacties hierboven) maar het laat me toch in het duister tasten naar de ware bedoeling van de schrijfster.

Mooi ontroerend boek. In het begin moest ik even wennen aan haar schrijfstijl.
Dit kwam mede omdat het boek geschreven is vanuit 5 personages, alle personen vertellen in de ik-vorm.
Alle 5 zijn met elkaar verbonden, ieder met zijn/haar eigen alledaagse problemen, onzekerheden enz. Soms kan je samen zijn, maar je toch heel alleen voelen...dat laat Griet je met dit boek duidelijk zien/voelen.

Leest vlot, soms herkenbaar, maar ook weer niet waardoor leuke passages tot stand komen. Vertelling vanuit 5 verschillende standpunten zorgt voor afwisseling. Hier en daar toffe manier van uitdrukken en verwoorden waardoor je blijft lezen.

Laat ik allereerst schrijven dat ik veel sympathie koester voor Griet op de Beeck. De allereerste keer dat ik haar voorbij zag komen was in een uitzending van Zomergasten. Haar empathisch vermogen, welbespraaktheid en levenservaring maakte het een van de betere Zomergasten uitzendingen die ik mij kan herinneren.

Een paar maanden later kwam de beruchte uitzending bij DWDD voorbij en ook daar kwam ze in mijn beleving goed uit de verf. De bakken kritiek die ze daarna over zich heen kreeg vond ik nogal bizar en storend.

Mijn eerste echte teleurstelling was het boekenweekgeschenk Gezien de Feiten - Griet Op de Beeck (2018) dat ik na 10 pagina's had weggelegd om de een of andere reden had ik er totaal geen klik mee en mijn motivatie om ooit nog een roman van haar op te pakken kelderde behoorlijk. Totdat ik een paar weken geleden de verfilming van Vele Hemels boven de Zevende (2017) - MovieMeter.nl zag. Tijdens het kijken van de film realiseerde ik me ineens weer wat ik zo kan waarderen aan Griet en om wat extra uitdieping aan de film te kunnen geven wilde ik het boek toch graag lezen.

Om een lang verhaal kort te maken. Op de Beeck levert met deze roman een uitstekend debuut af. Het gevoel waarmee elk personage wordt neergezet is bijzonder knap gedaan. Niet elke verhaallijn is even sterk maar elk personage is op de een of de andere manier bijzonder herkenbaar. De melancholie en de treurnis druipt ervan af maar ook de wil om te leven en er iets van te willen maken.

De schrijfstijl en het taalgebruik zijn bijzonder knap gedaan. Alles leest lekker weg en is met veel frisheid en beleving op papier gezet. Juist omdat alles af en toe akelig dichtbij komt had ik wat moeite om het einde te halen maar in mijn beleving is dit een van de meest relevante romans van de laatste 10 jaar.

Al schrijft Op de Beeck de rest van haar schrijverscarrière ontzettende miskleunen van boeken. Dit uitstekende debuut nemen ze haar niet meer af.

Een ware aanrader voor iedereen die graag een psychologische roman leest. Mocht dat teveel moeite zijn dan is de verfilming zeker niet slecht.

Een heel aangename leeservaring rijker. In elk van de 5 hoofdpersonen die we volgen herken ik wel iets. De twijfels in het leven van alledag worden regelmatig met fraaie Vlaamse zinnen in beeld gebracht. Eva was mijn favoriet, wat een mooi mens en wat is ze in haar leven tekort gedaan. Dat raakte me.

Bij het naderen van het einde van dit boek, had ik het gevoel dat het voor mij nog wel 300 bladzijden mocht duren. Jammer dat dit leesavontuur erop zit!