Sabbath's Theater - Philip Roth (1995)
Alternatieve titel: Sabbaths Theater
mijn stem
20 stemmen
Engels
Sociaal
515 pagina's
Eerste druk: Cape,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
De hoofdpersoon is Mickey Sabbath, 64 jaar. En hij is doende zijn zelfmoord voor te bereiden, want hij heeft geen zin meer in de puinhoop van z'n leven. Huwelijk nu definitief naar de knoppen: z'n alcoholische vrouw is een onverdraaglijk zweverige ex-AA-ster geworden. Z'n geliefde minnares - die er wel pap van lustte - ging dood. En hij kan z'n vak (hij was handpoppen-speler) niet meer uitoefenen door de reuma, z'n handen zijn nu misvormd. Wat is er nog voor leuks te beleven?
0
psyche (crew)
geplaatst: 10 maart 2007, 14:30 uur
Wat ik grandioos vind aan dit boek, dat ik de hoofdpersoon heel lang een ranzig mannetje vind; gaandeweg de roman krijg ik meer begrip voor hem, op het laatst zelfs een ontroerende scene tussen hem en zijn geliefde minnares. Dat vind ik klasse, dat een auteur je zo kan meesleuren en me mijn mening doet herzien!
0
geplaatst: 25 mei 2008, 23:04 uur
Operation Shylock speelt in 1988, het jaar dat Demjanjuk terecht stond in Tel Aviv en het jaar dat Israël zijn veertigste verjaardag vierde. Het verscheen vijf jaar later, en toen heb ik het ook gelezen. Dit viert Israël zijn zestigste verjaardag en las ik het opnieuw. Het boek is onder andere een prachtige beschrijving van de enorme complexiteit van de Israëlische samenleving en de enorme complexiteit van de gevoelens van een Amerikaanse jood over dat land. Werkelijk iedere mogelijke gedachte die je over dat land kunt hebben, van grote afkeer tot intense liefde, komt aan de orde.
Maar het boek gaat over veel meer - over de relatie van iemand tot zichzelf, over de verschillen tussen de manier waarop jij jezelf ziet en waarop je gesprekspartner je blijkt te zien, over de onweerstaanbare drang van iedereen om een verhaal van zijn leven te maken. En Dostojewski speelt op de achtergrond een minstens even grote rol als Shakespeare en Anne Frank — drie grote beschrijvers van de menselijke conditie.
Maar het boek gaat over veel meer - over de relatie van iemand tot zichzelf, over de verschillen tussen de manier waarop jij jezelf ziet en waarop je gesprekspartner je blijkt te zien, over de onweerstaanbare drang van iedereen om een verhaal van zijn leven te maken. En Dostojewski speelt op de achtergrond een minstens even grote rol als Shakespeare en Anne Frank — drie grote beschrijvers van de menselijke conditie.
0
psyche (crew)
geplaatst: 26 mei 2008, 16:39 uur
DvonGeem schreef:
Operation Shylock speelt in 1988, het jaar dat Demjanjuk terecht stond in Tel Aviv en het jaar dat Israël zijn veertigste verjaardag vierde. Het verscheen vijf jaar later, en toen heb ik het ook gelezen. Dit viert Israël zijn zestigste verjaardag en las ik het opnieuw. Het boek is onder andere een prachtige beschrijving van de enorme complexiteit van de Israëlische samenleving en de enorme complexiteit van de gevoelens van een Amerikaanse jood over dat land. Werkelijk iedere mogelijke gedachte die je over dat land kunt hebben, van grote afkeer tot intense liefde, komt aan de orde.
Maar het boek gaat over veel meer - over de relatie van iemand tot zichzelf, over de verschillen tussen de manier waarop jij jezelf ziet en waarop je gesprekspartner je blijkt te zien, over de onweerstaanbare drang van iedereen om een verhaal van zijn leven te maken. En Dostojewski speelt op de achtergrond een minstens even grote rol als Shakespeare en Anne Frank — drie grote beschrijvers van de menselijke conditie.
Operation Shylock speelt in 1988, het jaar dat Demjanjuk terecht stond in Tel Aviv en het jaar dat Israël zijn veertigste verjaardag vierde. Het verscheen vijf jaar later, en toen heb ik het ook gelezen. Dit viert Israël zijn zestigste verjaardag en las ik het opnieuw. Het boek is onder andere een prachtige beschrijving van de enorme complexiteit van de Israëlische samenleving en de enorme complexiteit van de gevoelens van een Amerikaanse jood over dat land. Werkelijk iedere mogelijke gedachte die je over dat land kunt hebben, van grote afkeer tot intense liefde, komt aan de orde.
Maar het boek gaat over veel meer - over de relatie van iemand tot zichzelf, over de verschillen tussen de manier waarop jij jezelf ziet en waarop je gesprekspartner je blijkt te zien, over de onweerstaanbare drang van iedereen om een verhaal van zijn leven te maken. En Dostojewski speelt op de achtergrond een minstens even grote rol als Shakespeare en Anne Frank — drie grote beschrijvers van de menselijke conditie.
Wat heb je dat mooi weergegeven, veel completer dan mijn quote. Ik besef dat ik Sabbaths Theater nodig moet herlezen. Is alles wat je beschrijft aan me voorbijgegaan, dacht ik.
Maar nee, Roth is een meesterschrijver, volgens mij als mens net zo complex als zijn boeken, dus de inhoud van zijn verhaal moet ook voor mij méér zijn geweest dan 'begrip krijgen voor een ranzig mannetje'.
Alleen, allerlei fragmenten uit Sabbaths Theater die bij mij naar boven komen zijn van die idiote voorvallen zoals drank meesmokkelen naar de afkickkliniek van zijn vrouw, telefoonsex met een studente, op zoek gaan naar de slipjes van de dochter van de huisbaas, plassen op het graf van zijn geliefde of zoiets.... Dat is toch wel wat anders dan wat jij aanhaalt. Dit zegt zeer waarschrijnlijk meer over mij dan over jou. Toch, wat ik van de door mij herinnerde fragmenten heb geleerd is dit: Roth lijkt allerminst last te hebben van een censuurduiveltje op zijn schouder. Dat geldt evengoed voor wat jij te berde brengt. Al met al strekt het mij die zich in de verste verte niet durft te meten met Roth, als voorbeeld. Gewoon schríjven wat je bedenkt en vindt!
1
geplaatst: 14 januari, 13:05 uur
Ik heb regelmatig moeten denken aan Charles Bukowski's boeken over Henry Chinaski.
Al vind ik dit boek wat minder toegankelijk en donkerder.
Al vind ik dit boek wat minder toegankelijk en donkerder.
* denotes required fields.
* denotes required fields.