DvonGeem schreef:
Operation Shylock speelt in 1988, het jaar dat Demjanjuk terecht stond in Tel Aviv en het jaar dat Israël zijn veertigste verjaardag vierde. Het verscheen vijf jaar later, en toen heb ik het ook gelezen. Dit viert Israël zijn zestigste verjaardag en las ik het opnieuw. Het boek is onder andere een prachtige beschrijving van de enorme complexiteit van de Israëlische samenleving en de enorme complexiteit van de gevoelens van een Amerikaanse jood over dat land. Werkelijk iedere mogelijke gedachte die je over dat land kunt hebben, van grote afkeer tot intense liefde, komt aan de orde.
Maar het boek gaat over veel meer - over de relatie van iemand tot zichzelf, over de verschillen tussen de manier waarop jij jezelf ziet en waarop je gesprekspartner je blijkt te zien, over de onweerstaanbare drang van iedereen om een verhaal van zijn leven te maken. En Dostojewski speelt op de achtergrond een minstens even grote rol als Shakespeare en Anne Frank — drie grote beschrijvers van de menselijke conditie.
Wat heb je dat mooi weergegeven, veel completer dan mijn quote. Ik besef dat ik Sabbaths Theater nodig moet herlezen. Is alles wat je beschrijft aan me voorbijgegaan, dacht ik.
Maar nee, Roth is een meesterschrijver, volgens mij als mens net zo complex als zijn boeken, dus de inhoud van zijn verhaal moet ook voor mij méér zijn geweest dan 'begrip krijgen voor een ranzig mannetje'.
Alleen, allerlei fragmenten uit Sabbaths Theater die bij mij naar boven komen zijn van die idiote voorvallen zoals
drank meesmokkelen naar de afkickkliniek van zijn vrouw, telefoonsex met een studente, op zoek gaan naar de slipjes van de dochter van de huisbaas, plassen op het graf van zijn geliefde of zoiets.... Dat is toch wel wat anders dan wat jij aanhaalt. Dit zegt zeer waarschrijnlijk meer over mij dan over jou. Toch, wat ik van de door mij herinnerde fragmenten heb geleerd is dit: Roth lijkt allerminst last te hebben van een censuurduiveltje op zijn schouder. Dat geldt evengoed voor wat jij te berde brengt. Al met al strekt het mij die zich in de verste verte niet durft te meten met Roth, als voorbeeld. Gewoon schríjven wat je bedenkt en vindt!