Wijlen Sarah Silbermann - Hubert Lampo (1980)

Leuke roman, waarin het schrijfplezier zichtbaar van de pagina's afspat. Het boek vermengt verschillende stijlen. Drie ingrediënten spelen daarbij een zeer grote rol: de thriller, de graalroman en de liefdesgeschiedenis. Nu is dat laatste bij Lampo geen verrassing... en eigenlijk die andere twee ook niet. Maar toch.
Leuke invalshoek is het carnaval, waarachter veel meer schuilgaat dan de oppervlakkige feestvierder zelf doorheeft. De Prins Carnaval gaat in Zoetelede altijd in het zwart gehuld. Waarom? Waarom zoveel sterfgevallen rondom dat carnaval? En wat heeft dat allemaal te maken met die mysterieuze Zwarte Madonna in de kerk van het plaatsje? Te veel dwarsverbanden, maar wel secuur uitgewerkt.
Natuurlijk is de potsierlijkheid van deze roman voor een lezer uit 2010 soms wat gortig, maar bedenk je dan dat dit de stijl is van deze verteller. Hij wil je meenemen naar een wereld van oprechte verbazing, ver weg van de gewone wereld.
Leest als een trein. Vier sterren.

Hubert Lampo was een vertegenwoordiger van het magisch realisme. Z’n verhalen vinden plaats in een realistische omgeving, maar onder de oppervlakte zijn magische elementen aanwezig. Deze zijn vergelijkbaar met de archetypen van Carl Gustav Jung. Mensen zouden onderbewust gemeenschappelijke herinneringen hebben die terug te vinden zijn in zowel heidense als christelijke tradities. Hier is er sprake van een vruchtbaarheidsgodin en een mensenoffer. In het christendom werden deze vertaald als Maria en het bloed van Christus.

Het fictieve Zoetelede aan de Lede vertoont gelijkenissen met Zoutleeuw aan de Gete. Een Antwerpse tv-maker trekt erheen voor een reportage over de plaatselijke carnavalstraditie. Hij is niet vies van een glaasje of van vrouwelijk schoon. Samen met een geheim genootschap probeert hij een mysterie te ontsluieren dat teruggaat tot een kunstroof tijdens de Tweede Wereldoorlog. Net als in Rebecca is het titelpersonage al overleden voordat het verhaal begint.

Lampo heeft een prettige schrijfstijl met een intellectuele en een speelse kant. Met z’n keurige A.B.N. heeft hij wat van een toffe leraar Nederlands. Er zitten verwijzingen in naar de Bijbel, de Griekse Oudheid, Shakespeare en The Golden Bough van Frazer, een verhandeling over de oorsprong van religie. De thematiek is vergelijkbaar met Dan Brown, maar dan duizend keer beter geschreven en met een duizend keer kleiner promotiebudget.