menu

Atlas Shrugged - Ayn Rand (1957)

Alternatieve titels: Wereldschok | Atlas in Staking | De Kracht van Atlantis

mijn stem
3,47 (18)
18 stemmen

Engels
Ideeƫnliteratuur

1168 pagina's
Eerste druk: Random House, New York (Verenigde Staten)

Dagny Taggert en Hank Rearden, twee industriële ondernemers zijn op zoek naar de geniale uitvinder van een revolutionaire motor. Het spoor leidt hen naar een klein verpauperd stadje, dat rondom de fabriek was ontstaan. De fabriek behoorde toe aan de directeur-eigenaar Jed Starnes. De fabriek is failliet gegaan en de gebouwen zijn vervallen. Zij komen in contact met een oud medewerker van de fabriek, die bereid is hen over de gang van zaken te vertellen.

zoeken in:
1,0
Sai
Serieus. Wát een schijt. Wát een walgelijke hoop kots. Wát een smerige stinkende berg drek. Wát een zelfrukkend kutboek.

Bij de speech heb ik heb opgegeven en heb ik de rest slechts gebladerd, maar ik vraag me af of er íemand is die de laatste honderd pagina's volslagen fascistisch gelul heeft gelezen (en zich vervolgens niet door zijn hoofd schoot).

Gatverdamme.

Wat een analyse.

Zoals officer barbrady al terrecht opmerkte in de south park aflevering chickenlover: "But then I read this: Atlas Shrugged by Ayn Rand, I read every last word of this garbage, and because of this piece of shi#t, I'm never reading again!!"

Sai schreef:
Serieus. Wát een schijt. Wát een walgelijke hoop kots. Wát een smerige stinkende berg drek. Wát een zelfrukkend kutboek.

Bij de speech heb ik heb opgegeven en heb ik de rest slechts gebladerd, maar ik vraag me af of er íemand is die de laatste honderd pagina's volslagen fascistisch gelul heeft gelezen (en zich vervolgens niet door zijn hoofd schoot).

Gatverdamme.


Dat je het boek niet goed vindt, daar kan ik inkomen, maar laat aub dergelijke infantiele reacties achterwege, en noem de schrijfsels van Ayn Rand ZEKER niet fascistisch. Het is overduidelijk dat je de clou van haar objectivisme niet kon of wou doorhebben.

Ach, dat is juist een prachtige reactie van Sai. Céline kan er nog een puntje aan zuigen.

Brunniepoo
Zoals ook de andere boeken van Rand heeft dit boek duidelijk twee kanten: een fascinerend gegeven, voortkomend uit een interessante filosofie maar een wat mindere uitwerking, met name naar het einde toe is de clou inmiddels wel een beetje te vaak herhaald, met een paar honderd pagina's minder had het ook wel gekund. Desalniettemin: het beste boek van Rand.

avatar van mjk87
3,0
Dan toch maar eens deze gelezen, van een vrouw met wier ideeën ik het voor 95% oneens ben.

In de traditie van landgenoot Tolstoj krijgen we een groots verhaal over dat zich vooral afspeelt in de hogere klasse, met daarbij heel wat filosofie en Rands liefde voor haar nieuwe vaderland. Dat filosofische lijkt voor Rand belangrijker te zijn dan de personages, die vooral er zijn om de ideeën te ondersteunen en er maar een verhaal aan te geven. Maar lang niet alles is daarvoor bestemd. Af en toe komen persoonlijke besognes naar voren die niet direct plotgedreven zijn maar vooral dienen ter uitwerking van de karakters. Jammer dat Rand niet zo’n goede auteur is als Tolstoj, want niet alle zijn even interessant of meelevend. En in 1168 pagina’s (zelfde aantal als The Stand trouwens, al had mijn versie bijna 1400 pagina’s) had dat van mij wel gemogen, nu doet het je weinig. Dagny is ijskoud, haast onmenselijk, maar ook gelijk een toonbeeld voor de feministen (zeker in die tijd) en wel degelijk een interessant personage waar ik helaas weinig affectie mee voelde. Hank Rearden is beter beschreven, zeker zijn relatie met Lillian, maar chemie tussen die twee voelde ik nergens. Of Rand met Dagny haarzelf beschreef en niet helemaal goed wist hoe die gevoelens van haarzelf op papier te zetten, want bij de andere personages lukt het haar wel. Ook bijrollen zijn mooi ingevuld. Alleen zo jammer dat de meesten zo zwart-wit zijn. Rand laat heel duidelijk blijken wie de goeden en wie de slechten zijn. Let alleen al op het directe taalgebruik van de ‘helden’ en de zinnen die ambtenaren en overheidsfunctionarissen hebben. In de stijl van Kafka haast, maar die had dat als doel, terwijl het hier meer een middel zou moeten zijn en zo nogal geforceerd overkomt. Of Kafka is de betere schrijver; dat kan ook.

Maar dit werk draait uiteindelijk om de filosofie die ze wil uitdragen waar de roman een middel toe is. Een extreme filosofie waar heel veel op tegen te spreken is, maar daar zal ik het boek niet op afrekenen of waarderen. Enkel hoe het verwerkt is, en dat is niet altijd even best. De rest spoiler ik, vooral voor mijn eigen gemakt. Allereerst is er de basisgedachte dat de wereld te onder gaat als de Atlassen staken. Een aardig idee dat heel behoorlijk wordt verbeeld, zij het met enige kanttekeningen. Want deze Atlassen saboteren ten eerste ook nog eens de boel waardoor het nog slechter gaat (dat is een zwaktebod in de theorie), daarnaast neemt de overheid besluiten die tegen het communisme aanlurken, zonder dat Rand dit met zoveel woorden noemt. Voor haar is elke overheid slecht, maar al die verschillende vormen worden op één hoop geschoven. Ze pikt de slechtste ideeën uit en laat die leiden tot de ondergang van de wereld. Dat is ergens oneerlijk en ik had liever gezien dat ze vanuit wat andere ideeën was gekomen tot dat einde. Ook het gedrag van mensen daarna. Wel is dit gelijk een stok tegen aanhangers die zeggen dat in een vrije markt iedereen een onderneming zou kunnen beginnen als zijn baan hem niet bevalt. In Rands visie kan dat niet, anders hadden die mensen wel de boel opgepakt in het boek.
Daarnaast laat ze af en toe heel duidelijk haar theorie naar voren komen zonder tegenspraak. Zo krijg je toen volle pagina’s over de waarde van geld, mar als reactie “Ik voel dat het niet klopt”. Dat is flauw en gemakzuchtig. Geef dan echt commentaar en vertrouw op je eigen visie, of schrijf geen roman maar een pamflet. Dat deed Dostojevski beter in Karamazov, door alle partijen steeds uitgebreid en inhoudelijk zeer overtuigend het woord te geven. Aan de lezer dan de keuze bij hem al geeft hij subtiel wel zijn eigen mening. En als roman werkt dat beduidend beter.
Ook de toespraak van John Galt, drie uur lang volgens zijn eigen woorden, is niet het toonbeeld van groot schrijverschap. En zo’n toespraak zo lang over de radio, wie luistert daar ademloos en constant naar? Dit komt mij nogal ongeloofwaardig over. Het lijkt me dat hij ook wel iets in 20 minuten had kunnen roepen, minder abstract en filosofisch maar meer iets waar de mensen in het verhaal (dat stelt het voor en niet Rand zelf die tot haar discipelen spreekt) iets aan hebben. Dus wederom, als je een roman schrijft, leef en werk daar naar. Schrijf anders een pamflet of manifest.
In de context van de roman stoort dit.

Al met al intrigeerde het geheel wel, vooral door de ideeën. Ik geloof ook best in haar goede wil; ze is ondermeer tegen oorlog en voor vrijheid voor elk individu ongeacht ras of geloof. Er zaten genoeg mooie passages in die de 1400 pagina’s, er zat genoeg vaart om er ook doorheen te komen, maar helaas was het wel met veel tekortkomingen. Dus 3*.

4,5
The Fountainhead vind ik echt een fantastisch boek. De schrijfstijl, het plot, de personages: alles. Meerdere keren hoor ik geluiden dat fans van die titel dit boek over de top vinden. Zijn er hier users waar dat van toepassing is en kunnen die een aanbeveling doen? 1400 pagina's is niet bepaald in een weekendje weg te lezen....

avatar van aslan
een boek dat - in tijden van crisis voor de werkende mens - cadeau gedaan wordt door de grootste werkgeversorganisatie in belgië aan de meest neoliberale politicus van het land, die het onlangs zelfs door zijn populistisch nationalisme tot burgemeester van antwerpen schopte... als ik zie wie de grootste fans van het boek zijn dan pas ik

de ideologie van de hebzucht en het eigenbelang wordt het dogma dat iedereen gelukkig maakt, onder de bezielende leiding van een totalitaire heerser, de ultieme Ondernemer

Holbach
Ik schaam me voor het lezen (en het bestaan) van dit boek.

aslan schreef:
de ideologie van de hebzucht en het eigenbelang wordt het dogma dat iedereen gelukkig maakt, onder de bezielende leiding van een totalitaire heerser, de ultieme Ondernemer


Is dat een citaat uit het boek?

avatar van aslan
neen Hando, dit is een citaat van Peter Mertens uit Hoe durven ze over dit boek... mijn excuses om dit er niet bij te vemelden

avatar van mjk87
3,0
Gisteren bij P&W werd het boek nog even genoemd (vanaf 5:35, maar sowieso grappig stukje):

Pauw en Witteman: Yernaz Ramautarsing over linkse indoctrinatie van de UvA (28-11-2013) - Uitzending Gemist - pauwenwitteman.vara.nl

avatar van the Cheshire cat
Iemand vroeg me laatst nog of ik soms dit boek had gelezen..

Ik antwoordde: 'Ik drink nog liever inkt.'

avatar van Donkerwoud
Zou dan toch liever deze roman eens lezen. Heb eigenlijk alleen de verfilming van The Fountainhead gezien, en die beviel wel.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:20 uur

geplaatst: vandaag om 22:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.