Rotterdam Hooligan: Het Ware Verhaal van de Harde Kern - Yoeri Kievits (2012)

Zelf heb ik helemaal niks met geweld, maar juist omdat het totaal niet in me zit was ik benieuwd naar het verhaal van iemand die hier heel anders over denkt. Ik vond dat Yoeri Kievits het ook altijd goed uitlegde in de spaarzame momenten dat hij met z'n vrienden op tv verscheen. Ze zijn er niet op uit om willekeurige supporters van andere clubs in elkaar te slaan, maar zoeken groepen die precies hetzelfde willen. Althans, zo wordt het uitgelegd. Ergens kan ik daar een bepaald begrip voor opbrengen, de spanning en adrenaline tijdens zo'n treffen moeten enorm zijn. Kievits beschrijft dat erg goed. Daarnaast begrijp ik zijn stelling dat hun vriendschappen erg sterk zijn, doordat ze ook bij extreme spanning naast elkaar zijn blijven staan.

Resumerend een boeiend inkijkje in de wereld van deze mannen, maar zelf hou ik het toch bij gezellig een biertje drinken met een 'rivaal'.

Matig boek, weinig onderhoudend en slecht geschreven

Dit zijn ook geen supporters, maar een vechtploeg die zich wil lieren aan een voetbalcub. Prima, maar als de wedstrijden je niet boeien noem je dan geen supporter

Ik vraag me, zonder dat ik deze heren wil verdedigen, af of dit wel klopt. En verder begrijp ik je commentaar volledig, hoe je dit boek leest en beoordeeld hangt denk ik ook af van de verwachting vooraf.

Uit het boek blijkt uit niets dat ze de wedstrijden of de uitslagen volgen. Ik geloof best dat ze een hart voor de club hebben, maar voor hun is hun imago ten opzichte van de harde kern van de andere clubs het belangrijkst.

Ik heb Kievits al een keer op tv voorbij zien komen. Het kan zijn dat het bij Pauw en Witteman was, die nodigen volgens mij alleen maar paria's uit.
Hij werd figuurlijk al snel in de hoek gedrukt waar de klappen vielen. Er staat me bij dat hij zijn standpunten over hooliganisme flink moest verdedigen.

Het boek gaat eigenlijk verder waar de boeken van Paul van Gageldonk eind jaren 90 ophielden, nu vanuit de ik-persoon van een "Top Boy" 2e generatie Feyenoord hooligans, de FIIR.

In dit boek geeft Kievits aan dat het de kameraadschap is, de kick van het vechten, verdedigen van je stad, je club. Benadrukt dat er ook goede, rustige kerels bijzitten, maar zodra de knop omgaat....(ja..ja..)
Een aantal voorbeelden waarin zijn groep ook goede dingen hebben gedaan voor de club, door het ophalen van geld voor goede doelen, beveiliging van evenementen en nog e.e.a.

In het begin van het boek geeft Kievits aan dat het meeste echt is gebeurd, maar ook bepaalde gebeurtenissen wat zijn aangedikt of niet helemaal kloppen. Dat is minder, ik wil geen verzonnen bullshit lezen.

Het boek is niet goed geschreven, wel eerlijk en met enthousiasme. Vliegt af en toe wat uit de bocht. Het telkens benoemen van "neuzen" (Ajax-supporters) bijvoorbeeld.

Inmiddels is Feyenoord weer een keer kampioen geworden, gelukkig een feest zonder grote rellen.

Eenn kansloos figuur die probeert z'n geweld goed te praten door vingers te wijzen. Heel veel 'ja maar'. Ja maar moordenaars en pedofielen krijgen een tweede kans. Legt zaken ook niet uit, zoals de Voetbalwet of waarom het slecht ging met de club. Ik denk omdat hij het zelf ook niet snapt. Kan voor geen meter schrijven.

Had interessant kunnen zijn als het niet een soort oppervlakkige samenvatting was van zijn leven, waar nergens echt de moeite wordt gedaan om echt diep in te gaan of lezers mee te nemen in de spanning van zon knokpartij.