De Erfenis - Connie Palmen (1999)
Nederlands
Psychologisch
96 pagina's
Eerste druk: Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek,
Amsterdam (Nederland)
Boekenweekgeschenk 1999. Als de schrijfster Lotte Inden ontdekt dat ze ziek is, besluit ze een jongeman in dienst te nemen voor vierentwintig uur per dag, kost en inwoning inbegrepen. Hij is niet alleen haar verzorger, chauffeur, tafelheer, eerste lezer en secretaris, maar ook de archivaris van wat ze haar `erfelijk materiaal` noemt: de aantekeningen die als bouwstenen moeten dienen voor haar laatste roman. Ze bereid hem er langzaam op voor haar te vervangen, mocht het moment aanbreken dat ze zelf niet meer in staat is om te schrijven.
Ik begrijp wat thomzi50 bedoelt.
Het doet een beetje kinderlijk aan: Er wordt een schrijfster opgevoerd die duidelijk Connie Palmen is (ze heeft 'Geheel de Uwe geschreven'). Daarnaast is er een ik-figuur (bedoeld om je als lezer mee te identificeren; hij ziet zichzelf nadrukkelijk als 'een lezer') die de schrijfster de hemel in prijst, terwijl de schrijfster iedereen die ooit kritiek op haar geuit heeft als dom bestempelt.
Mijn geschiedenis als lezer van Palmen kent hoogten en diepten.
Als lezer herinner ik mij bij De Erfenis direct deze passage:
God geve dat je niet de heimelijke wens koestert schrijver te worden en dat ik je daarbij zou kunnen helpen, want dat kan ik niet,' zei ze tijdens die eerste weken van onze kennismaking. Ik heb haar toen geantwoord dat ze daarvoor niet bang hoefde te zijn, dat ik niets anders wilde worden dan wat ik was en dat ik een lezer was.
Ik begrijp wat thomzi50 bedoelt.
Als schrijver struikel ik over deze passage uitgesproken door de ik:
Ik was haar secretaris, of haar geheimschrijver, zoals zij het zei. Het was mijn taak ervoor te zorgen dat haar herinneringen voor haar toegankelijk bleven.
Tsja ... ook ik begrijp wat Thomzi50 bedoelt.