menu

The Hobbit - J.R.R. Tolkien (1937)

Alternatieve titels: De Hobbit | Daarheen en Weer Terug

mijn stem
3,97 (569)
569 stemmen

Engels
Jeugdboek
Fantasy

289 pagina's
Eerste druk: George Allen & Unwin, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Het hoofdpersonage is de Hobbit Bilbo Balings die, tot het moment dat hij de tovenaar Gandalf ontmoet altijd een hekel aan avontuur heeft gehad. Maar samen met Gandalf en dertien dwergen onderneemt hij nu een avontuur naar een schat die de draak Smaug van de dwergen gestolen heeft. In dit avontuur leert Bilbo zijn avontuurlijke kant kennen, waarvan hij het bestaan nooit had vermoed, en vindt hij in een grot onder de bergen een ring.

zoeken in:
3,0
Ik ben de boeken van Tolkien in 'chronologische' (qua geschiedenis binnen de boeken) aan het lezen en ben dus na The Silmarillion dit boek gaan lezen.

Het was erg lang geleden dat ik dit boek gelezen heb en de boeken die ik in de tussentijd gelezen heb, hebben dit boek geen goed gedaan. Het boek komt erg simplistisch over en komt raar getimed over.

Natuurlijk is dit een kinderboek, maar dat maakt nog niet dat het simplistisch hoeft te wezen. Winnie the Pooh, Le Petit Prince, Alice in Wonderland, Wolves in the Wall, allemaal kinderboeken die tegelijkertijd voor kinderen vreselijk leuk zijn en voor ouders ook nog veel te bieden hebben. Dit boek was vooral een lange reeks Dei ex Machinae (oid). Elke keer komt Bilbo of een van de dwergen in de problemen en hup of Gandalf, of de arenden, of Bard, of nogmaals de arenden komen als een duveltje uit een doosje tevoorschijn om de avonturiers te redden.

Daarnaast is het boek ook raar getimed. Althans zo kwam het op mij over. Sommige dingen werden eindeloos gerekt, met name aan het begin van het boek, terwijl (met name aan het einde van het boek) alles afgeraffeld werd, met als dieptepunt The War of the five armies.

Tolkien blijft als schrijver goed genoeg om het niet saai te maken, maar meer dan 3 sterren kan ik het na herlezen niet geven.

avatar van Psychocandy
5,0
Ik ben nu in The Two Towers bezig. Vandaag moest ik opeens weer denken aan dit boek. Hier begon mijn reis door de wereld die Professor Tolkien schiep. Nou ja, hoe ik deze heb leren kennen vind ik eigenlijk nog steeds erg leuk, het begon al iets eerder.

Ik weet niet hoe we eraan komen, maar mijn broer en ik hebben een strip gebaseerd op de tekenfilm The Lord of the Rings uit 1978. Toen mijn neef bij ons logeerde was hij in het boek bezig (The Lord of the Rings, Engelstalig); ik herkende Gandalf op de cover. Toen ik in begin oktober van 2000 in een catalogus van Bart Smit zag dat het bordspel In de Ban van de RIng uit was, herkende ik dat als de strip die we hadden en het boek dat mijn neef las. Ik meldde het bestaan van dit spel aan mijn ouders en mijn moeder stelde voor dat ik in het boek zou gaan beginnen, want ik las zo weinig. Leek me een goed idee.

In de bibliotheek kwam ik erachter dat er ook nog een boek bestond dat zich vóór The Lord of the Rings afspeelde. Altijd ben ik goed in Engels geweest, maar deze leende ik toch maar in het Nederlands. Ik was op dat moment bijna veertien en vond de Engelstalige versie iets te hoog gegrepen.

Dat ik nooit las bleek al snel. Ik kan in boeken altijd het snelst door dialogen komen; als die er niet of nauwelijks zijn duurt het nogal een tijd voor ik er goed in zit. Het duurde dan ook twee dagen tot ik op het punt aankwam waar Bilbo en Gandalf elkaar voor het eerst aanspreken. Dit kan ook aan de vertaling van Max Schuchart liggen, want in het Engels lees ik de boeken van Tolkien over het algemeen een stuk sneller. Leest een stuk prettiger; in het Nederlands lijken de teksten opeens gortdroog. Twee jaar later las ik namelijk The Hobbit in het Engels en in één dag las ik zo vijftig bladzijden. En in de Nederlandstalige editie las ik er in drie dagen twee . Of in twee dagen drie, misschien.

Anyway, ik ben na De Hobbit niet in In de Ban van de Ring begonnen. Vond ik toen een veel te grote taak. Ondanks het feit dat ik ontzettend van dit sprookje heb genoten, tot twee keer toe (één keer NL, één keer EN)!

Is het wel een sprookje? Dan wel eentje met een ontzettend episch karakter. Wel ja, het is een stuk kinderlijker dan The Lord of the Rings, maar het oog voor detail is er niet minder om. Ik kreeg een heel helder beeld van alle plaatsen; Hobbiton, Rivendell, the Carrock en Beorn's Hall, Mirkwood, Laketown, the Lonely Mountain, alles. Het beeld van Hobbiton en Rivendell is wel een beetje aangepast, sindsdien. Niet alleen door de filmtrilogie van Peter Jackson, maar ook door het lezen van de boeken waarop die gebaseerd is, daar die een stuk volwassener zijn -hoewel aan het begin niet; daar worden sommige stukken op een nogal 'kinderachtige' manier beschreven in vergelijking met de rest, wat aangeeft dat Tolkien zonder een echte structuur of een opgezet plan aan het boek begon. Dat maakt het extra bijzonder dat het zo fantastisch en populair werd!

Het enige dat dit verhaal mist is een romance, voor mensen die daarnaar zoeken. Verder bevat het echt alles; humor, tragiek, epiek, magie, horror, onschuld, tirannie, koppigheid en slimheid. Voortdurend leef je mee met Bilbo, hoewel je eigenlijk wel wil dat ie ophoudt met zeuren over hoe ie eigenlijk liever thuis was gebleven . Aan de ene kant heb je medelijden dat zijn leven op deze manier zo overhoop wordt gegooid, maar anderzijds zouden we anders niet zo'n prachtig avontuur voorgeschoteld krijgen! Tijdens en na het lezen bestond bij mij persoonlijk de drang om ook iets van de wereld te zien, dat gebeurt elke keer als ik het boek weer induik. Want ik verwacht wel dat het boek de waarheid spreekt over de vele dingen die je -over jezelf- leert na een dergelijke reis, ongeacht of die bezaaid is met dergelijke gevaren .

Dit boek is wel een sprookje in de zin dat het bedoeld is voor kinderen, maar voor volwassen eveneens leuk en spannend is om te lezen. Bovendien put dit verhaal overduidelijk meer uit de oude folklore dan zijn opvolger; hier wordt dezelfde bron gebruikt, maar heb je het gevoel dat de auteur zich al deze elementen veel meer eigen heeft gemaakt.

Hoe dan ook, ondanks het feit dat het niet zo volwassen is alsThe Lord of the Rings blijft The Hobbit een machtig avontuur, eentje die ik maar wat graag naar film vertaald zou willen zien. En het schijnt dat ze de film in tweeën delen; aanvankelijk zou de ene verfilming The Hobbit worden en de tweede een brug naar The Lord of the Rings. Nu willen ze de verfilming dit boek in tweeën splitsen! Waarom deden ze dat bij The Lord of the Rings dan niet?! Elk deel daarvan bestaat immers uit twee 'boeken'. Dat is bij The Hobbit, die een aanzienlijk stuk korter is dan welk deel van de opvolgende trilogie dan ook, niet het geval.

Anyway, dit fantastische boek blijft lekker in mijn Top-10 staan. Tot ik The Return of the King uit heb, daar dan wellicht één deel van het drieluik The Hobbit zal vervangen. Ik heb namelijk een regel dat er in mijn Top-10 van elke auteur/artiest/band/regisseur maar één project/product mag staan.

4,5
Zojuist weer even door dit boek gebladerd en wat passages gelezen. Eigenlijk houd ik er helemaal niet van om met hypes mee te doen, maar toen mijn ouders me meegenomen hadden naar de bioscoop om samen The Lord Of The Rings; The Fellowship Of The Ring te kijken, was dat meteen de prikkel om het werk van Tolkien eens te lezen. Niet lang daarna werd de bibliotheek bezocht, maar het eerste deel en de omnibus waren uitgeleend en gereserveerd. Het enige wat (naast een exemplaar van De Terugkeer Van De Koning) in de kast stond, was De Hobbit. Die dan maar dus.

Ik zal 'm in een paar dagen uitgelezen hebben. De wereld van Middle-Earth vond (en vind ik nog steeds) razend interessant. Het was mij in elk geval vrij snel duidelijk dat dit verhaal vooraf gaat aan LoTR. Tolkien heeft me in de wereld van de fantasy gesleurd en sindsdien heb ik maar weinig auteurs gezien die zijn kunst en kunde kunnen evenaren. Ik snap wel waarom criticasters zijn schrijfstijl niet kunnen waarderen. Het is inderdaad droog, maar Tolkien en ondergetekende klikken als historici erg goed. De manier waarop Middle-Earth geschetst wordt, is ongeëvenaard. Tolkien is een meester in sfeer en mystiek. Hij neemt je na een prettige, uitgebreide kennismaking met Bilbo en de dwergen mee van de ene wonderbaarlijke plaats naar de andere. Of het nou de grotten van de aardmannen zijn of het Demsterwold, het huis van Beorn of de oude vesting van de dwergen; je krijgt het gevoel alsof je zelf mee op reis bent. Het is iets wat ik bij veel moderne schrijvers mis. In sommige gevallen zo erg dat een paleis slechts 'mooi' genoemd wordt. Tolkien heeft slechts een paar woorden nodig om een locatie of een persoon een heel duistere of verheven lading te geven. Het boek mag dan wat stoffig zijn, maar stiekem draagt dat bij aan mijn beeldvorming wanneer ik dit boek lees.

De Hobbit is wel degelijk een kinderboek. Twaalfjarigen zijn in mijn ogen nog steeds kinderen, maar in de loop der jaren haal ik dit werkje met veel plezier uit de kast om het weer helemaal door te spitten. Soms ook gedeeltelijk, want er zitten fenomenale hoofdstukken in dit boek, zoals de ontmoeting met de trollen, de ontmoeting met Gollum of het verkennen van de zalen onder de berg. Het is maar een dun boekje en dus houdt de schrijver de vaart er behoorlijk in. Het is de perfecte introductie tot Middle-Earth en met LoTR en The Silmarillion heb je het beste nog voor je. De Hobbit is echter het boek dat mijn leven veranderde. Het wakkerde mijn liefde voor boeken aan, was een aanleiding om D&D te spelen (doe het nog steeds) en naar metal te luisteren (Blind Guardian!). Weinig boeken die je zo in vervoering brengen als De Hobbit.

avatar van metalfist
3,5
Toegegeven, ik ben er een wat rare volgorde op aan het nahouden. Het is normaal gezien niet de bedoeling dat je eerst de Lord of the Rings saga leest om dan over te schakelen naar The Hobbit, maar ik had een tijd geleden gewoon meer in zin in de avonturen van Frodo dan in die van Bilbo. Het is echter het plan om de volledige Midden-Aarde cyclus eens aan te pakken en dan moet de Hobbit uiteraard volgen. Dit verhaal zat wel wat verser in mijn geheugen (de films gezien + nog recenter herlezen dan Lord of the Rings), maar ik had er wel zin in.

Het oogt echter een beetje pijnlijk wanneer je dit vlak na de Lord of the Rings trilogie leest. Het is natuurlijk het eerste boek in Midden-Aarde en J.R.R. Tolkien had toen waarschijnlijk nog niet de bedoeling om hier zo'n groot universum van te maken, maar werkelijk in elk opzicht is dit minder dan hetgeen later zou komen. Hoewel The Hobbit vlotter leest, voelt de schrijfstijl kinderachtiger aan. De toevoeging van de verteller is onnodig, maar de anti-climax is hetgeen me nog het meest teleurstelde. Sowieso start de strijd met de vijf legers wat abrupt, maar om dan Thorin, Fili & Kili te laten sterven met één a twee regels? Komaan, neem dan toch de moeite om die strijd effectief te beschrijven! Nu krijgt Bilbo een steen op zijn kop, wordt hij na de veldslag wakker en krijgen we alles uit tweede hand te horen... Soit, dat neemt echter niet weg dat dit nog altijd wel een erg vermakelijk tussendoortje is. Bilbo blijft een aimabel figuur en ook de Dwergen zijn een bont gezelschap en voor een keer stoorde ik me niet aan de muzikale intermezzo's die doorheen het verhaal zijn geweven.

Het probleem voor mij ligt hem voornamelijk in het feit dat het allemaal zo weinig om handen heeft. The Hobbit is qua pagina's zowat de helft van één van de drie boeken van Lord of the Rings en hoewel dat ervoor zorgt dat er hier een goede vaart zonder al te veel inzakkingen (vind het segment bij Beorn niet zo boeiend) in zit, voelt de reikwijdte van de queeste wat teleurstellend aan.

3.5*

avatar van J.Ch.
4,0
Het was alweer een tijd geleden dat ik The Hobbit gelezen had en in mijn herinnering is het een beetje een ondergeschoven kindje in vergelijking met The Lord of the Rings. Na herlezing vind ik die reputatie toch niet helemaal verdiend. Als je met LotR begint en daarna pas dit boek erbij pakt, kan ik me voorstellen dat The Hobbit teleurstelt, maar het is natuurlijk ook de bedoeling dat je het andersom doet. Dan blijkt The Hobbit zowel een prettige opstap naar het grotere werk als een heel leuk boek op zichzelf.

In vergelijking met LotR is The Hobbit vooral wat gecondenseerder. Men noemt het regelmatig een 'boekje' maar met 289 bladzijden mag het van mij gewoon een boek heten. Een boek met een iets lichtere toon en vooral een stuk meer vaart dan z'n grote broer. Natuurlijk lever je dan ook iets van de diepgang in, maar het viel mij met deze laatste lezing op dat er best wel serieuze thema's worden aangesneden (vooral vanaf het moment dat Smaug dood is). Het tempo is redelijk hoog; het ene avontuur volgt het andere op en de sfeer wordt geleidelijk grimmiger. De trollen waren nog wel grappig, de aardmannen zijn al een stuk enger, de wolven en spinnen zijn serieus griezelig en dan moet de draak nog komen. Het mooie van draken is dat ze zowel fysiek bedreigend zijn als gevaarlijk slim. Ik vond het dan ook jammer dat de interactie tussen Bilbo en Smaug zo kort is en Smaug uiteindelijk vrij snel uitgeschakeld wordt. Maar misschien moet dan het grootste gevaar nog komen.

En net als in LotR is het grote gevaar niet eens een tastbare vijand. Omwille van de schat, en dan met name de Arkensteen, dreigt een allesvernietigende oorlog - als dat geen duidelijke vooruitwijzing is naar LotR weet ik het ook niet meer. Dan wordt ook duidelijk dat Tolkien tussen de avonturen door wel degelijk bezig is geweest met karakterontwikkeling. Bilbo's moed blijkt al uit eerdere aanvaringen met spinnen en draak, maar pas als hij zijn vrienden verraadt om een oorlog te voorkomen komt de reikwijdte ervan aan het licht.

Bilbo is dus een goed ontwikkeld personage, waar zijn reisgenoten helaas wat bleekjes bij afsteken. Dat kan misschien ook niet anders met dertien dwergen, maar toch. Sommige krijgen één karaktereigenschap mee (Thorin is eerzuchtig, Bombur is vooral dik, Fili en Kili zijn de waaghalzen van het stel), sommige alleen een naam. Het had geen kwaad gekund om iets meer tijd en aandacht aan hen te besteden. Gandalf is dan wel weer interessant, en de figuur van Beorn vond ik eigenlijk ook wel intrigerend. Waar Tolkien nooit moeite mee heeft, is het beschrijven van de wereld die hij gecreëerd heeft. Het Demsterwold bijvoorbeeld is zo levendig omschreven dat het bijna een personage op zich is. Het kost ook weinig moeite om je in te leven in Bilbo als hij verdwaald is in de tunnels van de aardmannen - en tegen Gollem aanloopt (één van de hoogtepunten van het boek).

Er zijn wel wat dingen aan te merken op The Hobbit. Ik noemde al dat de dwergen matig zijn uitgewerkt (en de dwergen die wel een 'gezicht' krijgen leggen even tussen neus en lippen door het loodje). Sowieso is het einde een beetje te snel voor mij. En af en toe krijgen we een glimp te zien van avonturen die zich buiten het boek afspelen of zich eerder al hebben afgespeeld (de komst van Smaug naar de Eenzame Berg, of de belevenissen van Gandalf) en ik vind het dan zo jammer dat we daar verder niets van te zien krijgen. Ik ben daarnaast geen groot liefhebber van de liederen, maar ik denk dat dat er een beetje bij hoort.

Ik kan niet ontkennen dat The Hobbit bij lange na niet zo episch is als The Lord of the Rings. Dat maakt het voor mij niet per se een slechter boek. Grootste pluspunt is waarschijnlijk dat er meer vaart in zit; je hoeft je nooit door een taai hoofdstuk heen te worstelen. Onafhankelijk van LotR is The Hobbit een kleurrijk, sfeervol en spannend boek dat je moeiteloos uitleest en dan toch niet oppervlakkig is. Dat is toch een prestatie op zichzelf.

avatar van handsome_devil
2,5
Tijdens mijn reis langs de klassiekers binnen de fantasy kon iets van J.R.R. Tolkien natuurlijk niet ontbreken. Nou moet ik wel toegeven dat ik een fervent hater van de Lord of the Rings verfilmingen ben en dat ik de verfilmingen van The Hobbit ook met liefde links heb laten liggen. Maar ja, als ik dan iets moet kiezen als het gaat om Tolkien dan was ik eigenlijk toch nog het meest benieuwd naar The Hobbit, omdat het ook wel omschreven wordt als een gezellig sprookje. Daar had ik wel zin in, maar ik moet toch concluderen dat dit niks voor mij is.

Ik ben aan dit boek begonnen als luisterboek, maar de stemmetjes die de voorlezer gebruikt, hingen me na ongeveer een kwartier toch al flink de keel uit. Ik heb toen de wijze keuze gemaakt om het luisterboek in te wisselen voor het ebook. En eigenlijk begon het allemaal wel heel erg leuk. De hele introductie van Bilbo die absoluut niets met avontuur heeft, maar opeens een tovenaar en dertien dwergen in zijn huis heeft zitten die hem nodig hebben voor een grote onderneming vond ik echt heel erg grappig. Hier dacht ik eigenlijk nog dat ik voor niets altijd zo sceptisch was geweest.

J.R.R. Tolkien - The Hobbit (1937) - Boek Uitroepteken - boekuitroepteken.nl

avatar van Jason82
5,0
Heerlijke klassieker. Lang geleden las ik het in het Engels, destijds als verplicht leesmateriaal voor het vak Engels in Havo 3 meen ik. Ik weet nog goed hoe geweldig ik het toen vond en de leuke reactie van de lerares toen ik haar enthousiast kwam bedanken voor de mooie leeservaring. Dat maakte ze niet elke dag mee vermoed ik.

Goed versus kwaad, de zelf bedachte wereld waarin allerlei creaturen rondwaren, de raadselwedstrijd voor de winst van de befaamde ring tussen Bilbo en Gollem, de kaart voorin waardoor je wat met de dwergen en hun metgezel Bilbo kan meereizen in gedachten, de draak Smaug, de wijze tovenaar Gandalf die steeds weer op tijd op duikt, en de heroische "battle of the five armies"... voor mij bleek dit nog steeds een heerlijke leeservaring. Nog enkele jaren en ik hoop mijn fraai geïllustreerde en gebonden boek aan mijn dochter te schenken voor haar eerste kennismaking met deze wereld. The circle of life!

Gast
geplaatst: vandaag om 00:12 uur

geplaatst: vandaag om 00:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.