The Hobbit - J.R.R. Tolkien (1937)

Ik eigenlijk wel. Peter Jackson weet er vast iets moois van te maken. En ik hoop dat er weer veel prachtige beelden voorbij gaan komen. En hopelijk net zulke mooie veldslagen als de slag om Helm's Deep uit The Two Towers.

Het scenario dat Freud schetst klinkt zeer aannemelijk. Zou het wel jammer vinden eigenlijk. Hoopte stiekem meer op een film die een beetje dat avontuurlijke en nog redelijk onschuldige van het begin van de eerste LOTR-film heeft.

Heerlijk boek. Makkelijk weg te lezen en om in weg te dromen.

Fijne luchtige reis door Midden-Aarde. Een stuk lichter dan 'In de ban van de Ring.'

Eindelijk heb ik dit boek ook gelezen en de eerste twee films bekeken, dus ik ben klaar voor de laatste film!

The Hobbit – J.R.R. Tolkien | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

Zojuist weer even door dit boek gebladerd en wat passages gelezen. Eigenlijk houd ik er helemaal niet van om met hypes mee te doen, maar toen mijn ouders me meegenomen hadden naar de bioscoop om samen The Lord Of The Rings; The Fellowship Of The Ring te kijken, was dat meteen de prikkel om het werk van Tolkien eens te lezen. Niet lang daarna werd de bibliotheek bezocht, maar het eerste deel en de omnibus waren uitgeleend en gereserveerd. Het enige wat (naast een exemplaar van De Terugkeer Van De Koning) in de kast stond, was De Hobbit. Die dan maar dus.

Ik zal 'm in een paar dagen uitgelezen hebben. De wereld van Middle-Earth vond (en vind ik nog steeds) razend interessant. Het was mij in elk geval vrij snel duidelijk dat dit verhaal vooraf gaat aan LoTR. Tolkien heeft me in de wereld van de fantasy gesleurd en sindsdien heb ik maar weinig auteurs gezien die zijn kunst en kunde kunnen evenaren. Ik snap wel waarom criticasters zijn schrijfstijl niet kunnen waarderen. Het is inderdaad droog, maar Tolkien en ondergetekende klikken als historici erg goed. De manier waarop Middle-Earth geschetst wordt, is ongeëvenaard. Tolkien is een meester in sfeer en mystiek. Hij neemt je na een prettige, uitgebreide kennismaking met Bilbo en de dwergen mee van de ene wonderbaarlijke plaats naar de andere. Of het nou de grotten van de aardmannen zijn of het Demsterwold, het huis van Beorn of de oude vesting van de dwergen; je krijgt het gevoel alsof je zelf mee op reis bent. Het is iets wat ik bij veel moderne schrijvers mis. In sommige gevallen zo erg dat een paleis slechts 'mooi' genoemd wordt. Tolkien heeft slechts een paar woorden nodig om een locatie of een persoon een heel duistere of verheven lading te geven. Het boek mag dan wat stoffig zijn, maar stiekem draagt dat bij aan mijn beeldvorming wanneer ik dit boek lees.

De Hobbit is wel degelijk een kinderboek. Twaalfjarigen zijn in mijn ogen nog steeds kinderen, maar in de loop der jaren haal ik dit werkje met veel plezier uit de kast om het weer helemaal door te spitten. Soms ook gedeeltelijk, want er zitten fenomenale hoofdstukken in dit boek, zoals de ontmoeting met de trollen, de ontmoeting met Gollum of het verkennen van de zalen onder de berg. Het is maar een dun boekje en dus houdt de schrijver de vaart er behoorlijk in. Het is de perfecte introductie tot Middle-Earth en met LoTR en The Silmarillion heb je het beste nog voor je. De Hobbit is echter het boek dat mijn leven veranderde. Het wakkerde mijn liefde voor boeken aan, was een aanleiding om D&D te spelen (doe het nog steeds) en naar metal te luisteren (Blind Guardian!). Weinig boeken die je zo in vervoering brengen als De Hobbit.

Vond het een vrij simpel boek, heb wel veel spannender sciencefiction boeken gelezen.
Toch knap dat ze er 3 films van hebben gemaakt.

Knap zonde dat ze hier drie films van hebben gemaakt, zul je bedoelen.

Ik heb nog nooit de derde Lord of the Rings gezien...*gaat snel weg*

Ik heb de derde Lord of the Rings ook niet gezien! De derde Hobbit ook niet trouwens! *rent hem lachend achterna*

Ik heb ze nu voor het eerst gezien, maar er blijft weinig over van Tolkiens boekje.

Toegegeven, ik ben er een wat rare volgorde op aan het nahouden. Het is normaal gezien niet de bedoeling dat je eerst de Lord of the Rings saga leest om dan over te schakelen naar The Hobbit, maar ik had een tijd geleden gewoon meer in zin in de avonturen van Frodo dan in die van Bilbo. Het is echter het plan om de volledige Midden-Aarde cyclus eens aan te pakken en dan moet de Hobbit uiteraard volgen. Dit verhaal zat wel wat verser in mijn geheugen (de films gezien + nog recenter herlezen dan Lord of the Rings), maar ik had er wel zin in.

Het oogt echter een beetje pijnlijk wanneer je dit vlak na de Lord of the Rings trilogie leest. Het is natuurlijk het eerste boek in Midden-Aarde en J.R.R. Tolkien had toen waarschijnlijk nog niet de bedoeling om hier zo'n groot universum van te maken, maar werkelijk in elk opzicht is dit minder dan hetgeen later zou komen. Hoewel The Hobbit vlotter leest, voelt de schrijfstijl kinderachtiger aan. De toevoeging van de verteller is onnodig, maar de anti-climax is hetgeen me nog het meest teleurstelde. Sowieso start de strijd met de vijf legers wat abrupt, maar om dan Thorin, Fili & Kili te laten sterven met één a twee regels? Komaan, neem dan toch de moeite om die strijd effectief te beschrijven! Nu krijgt Bilbo een steen op zijn kop, wordt hij na de veldslag wakker en krijgen we alles uit tweede hand te horen... Soit, dat neemt echter niet weg dat dit nog altijd wel een erg vermakelijk tussendoortje is. Bilbo blijft een aimabel figuur en ook de Dwergen zijn een bont gezelschap en voor een keer stoorde ik me niet aan de muzikale intermezzo's die doorheen het verhaal zijn geweven.

Het probleem voor mij ligt hem voornamelijk in het feit dat het allemaal zo weinig om handen heeft. The Hobbit is qua pagina's zowat de helft van één van de drie boeken van Lord of the Rings en hoewel dat ervoor zorgt dat er hier een goede vaart zonder al te veel inzakkingen (vind het segment bij Beorn niet zo boeiend) in zit, voelt de reikwijdte van de queeste wat teleurstellend aan.

3.5*

Het was alweer een tijd geleden dat ik The Hobbit gelezen had en in mijn herinnering is het een beetje een ondergeschoven kindje in vergelijking met The Lord of the Rings. Na herlezing vind ik die reputatie toch niet helemaal verdiend. Als je met LotR begint en daarna pas dit boek erbij pakt, kan ik me voorstellen dat The Hobbit teleurstelt, maar het is natuurlijk ook de bedoeling dat je het andersom doet. Dan blijkt The Hobbit zowel een prettige opstap naar het grotere werk als een heel leuk boek op zichzelf.

In vergelijking met LotR is The Hobbit vooral wat gecondenseerder. Men noemt het regelmatig een 'boekje' maar met 289 bladzijden mag het van mij gewoon een boek heten. Een boek met een iets lichtere toon en vooral een stuk meer vaart dan z'n grote broer. Natuurlijk lever je dan ook iets van de diepgang in, maar het viel mij met deze laatste lezing op dat er best wel serieuze thema's worden aangesneden (vooral vanaf het moment dat Smaug dood is). Het tempo is redelijk hoog; het ene avontuur volgt het andere op en de sfeer wordt geleidelijk grimmiger. De trollen waren nog wel grappig, de aardmannen zijn al een stuk enger, de wolven en spinnen zijn serieus griezelig en dan moet de draak nog komen. Het mooie van draken is dat ze zowel fysiek bedreigend zijn als gevaarlijk slim. Ik vond het dan ook jammer dat de interactie tussen Bilbo en Smaug zo kort is en Smaug uiteindelijk vrij snel uitgeschakeld wordt. Maar misschien moet dan het grootste gevaar nog komen.

En net als in LotR is het grote gevaar niet eens een tastbare vijand. Omwille van de schat, en dan met name de Arkensteen, dreigt een allesvernietigende oorlog - als dat geen duidelijke vooruitwijzing is naar LotR weet ik het ook niet meer. Dan wordt ook duidelijk dat Tolkien tussen de avonturen door wel degelijk bezig is geweest met karakterontwikkeling. Bilbo's moed blijkt al uit eerdere aanvaringen met spinnen en draak, maar pas als hij zijn vrienden verraadt om een oorlog te voorkomen komt de reikwijdte ervan aan het licht.

Bilbo is dus een goed ontwikkeld personage, waar zijn reisgenoten helaas wat bleekjes bij afsteken. Dat kan misschien ook niet anders met dertien dwergen, maar toch. Sommige krijgen één karaktereigenschap mee (Thorin is eerzuchtig, Bombur is vooral dik, Fili en Kili zijn de waaghalzen van het stel), sommige alleen een naam. Het had geen kwaad gekund om iets meer tijd en aandacht aan hen te besteden. Gandalf is dan wel weer interessant, en de figuur van Beorn vond ik eigenlijk ook wel intrigerend. Waar Tolkien nooit moeite mee heeft, is het beschrijven van de wereld die hij gecreëerd heeft. Het Demsterwold bijvoorbeeld is zo levendig omschreven dat het bijna een personage op zich is. Het kost ook weinig moeite om je in te leven in Bilbo als hij verdwaald is in de tunnels van de aardmannen - en tegen Gollem aanloopt (één van de hoogtepunten van het boek).

Er zijn wel wat dingen aan te merken op The Hobbit. Ik noemde al dat de dwergen matig zijn uitgewerkt (en de dwergen die wel een 'gezicht' krijgen leggen even tussen neus en lippen door het loodje). Sowieso is het einde een beetje te snel voor mij. En af en toe krijgen we een glimp te zien van avonturen die zich buiten het boek afspelen of zich eerder al hebben afgespeeld (de komst van Smaug naar de Eenzame Berg, of de belevenissen van Gandalf) en ik vind het dan zo jammer dat we daar verder niets van te zien krijgen. Ik ben daarnaast geen groot liefhebber van de liederen, maar ik denk dat dat er een beetje bij hoort.

Ik kan niet ontkennen dat The Hobbit bij lange na niet zo episch is als The Lord of the Rings. Dat maakt het voor mij niet per se een slechter boek. Grootste pluspunt is waarschijnlijk dat er meer vaart in zit; je hoeft je nooit door een taai hoofdstuk heen te worstelen. Onafhankelijk van LotR is The Hobbit een kleurrijk, sfeervol en spannend boek dat je moeiteloos uitleest en dan toch niet oppervlakkig is. Dat is toch een prestatie op zichzelf.

Tijdens mijn reis langs de klassiekers binnen de fantasy kon iets van J.R.R. Tolkien natuurlijk niet ontbreken. Nou moet ik wel toegeven dat ik een fervent hater van de Lord of the Rings verfilmingen ben en dat ik de verfilmingen van The Hobbit ook met liefde links heb laten liggen. Maar ja, als ik dan iets moet kiezen als het gaat om Tolkien dan was ik eigenlijk toch nog het meest benieuwd naar The Hobbit, omdat het ook wel omschreven wordt als een gezellig sprookje. Daar had ik wel zin in, maar ik moet toch concluderen dat dit niks voor mij is.

Ik ben aan dit boek begonnen als luisterboek, maar de stemmetjes die de voorlezer gebruikt, hingen me na ongeveer een kwartier toch al flink de keel uit. Ik heb toen de wijze keuze gemaakt om het luisterboek in te wisselen voor het ebook. En eigenlijk begon het allemaal wel heel erg leuk. De hele introductie van Bilbo die absoluut niets met avontuur heeft, maar opeens een tovenaar en dertien dwergen in zijn huis heeft zitten die hem nodig hebben voor een grote onderneming vond ik echt heel erg grappig. Hier dacht ik eigenlijk nog dat ik voor niets altijd zo sceptisch was geweest.

J.R.R. Tolkien - The Hobbit (1937) - Boek Uitroepteken - boekuitroepteken.nl

Misschien heb je gelijk dat het je moet liggen, ik vond The Hobbit wel leuk. Maar het is meer een inleiding op The Lord of the Rings, die ik vele malen beter vind.

Ja, daar ga ik dus echt nooit aan beginnen.

Iets van Neal Gaiman dan? Iets minder 'hardcore' fantasy

Die gaat zeker op mijn lijstje. Dank u! Nog specifieke aanraders? American Gods spreekt me op basis van de plotomschrijving wel heel erg aan.

Ik heb tot nu toe alleen Stardust gelezen (en de verfilming gezien). Die vond ik wel aardig. Maar hij heeft betere romans geschreven vermoed ik. Stardust is een soort sprookje overigens

Good Omens van Neil Gaiman en Terry Pratchett. De boeken uit de Discworld-serie van Terry Pratchett zelf zijn ook aanraders.

Heerlijke klassieker. Lang geleden las ik het in het Engels, destijds als verplicht leesmateriaal voor het vak Engels in Havo 3 meen ik. Ik weet nog goed hoe geweldig ik het toen vond en de leuke reactie van de lerares toen ik haar enthousiast kwam bedanken voor de mooie leeservaring. Dat maakte ze niet elke dag mee vermoed ik.

Goed versus kwaad, de zelf bedachte wereld waarin allerlei creaturen rondwaren, de raadselwedstrijd voor de winst van de befaamde ring tussen Bilbo en Gollem, de kaart voorin waardoor je wat met de dwergen en hun metgezel Bilbo kan meereizen in gedachten, de draak Smaug, de wijze tovenaar Gandalf die steeds weer op tijd op duikt, en de heroische "battle of the five armies"... voor mij bleek dit nog steeds een heerlijke leeservaring. Nog enkele jaren en ik hoop mijn fraai geïllustreerde en gebonden boek aan mijn dochter te schenken voor haar eerste kennismaking met deze wereld. The circle of life!