The Illicit Happiness of Other People - Manu Joseph (2012)
Alternatieve titel: Het Onzichtbare Geluk van Andere Mensen
Engels
Psychologisch / Humoristisch
352 pagina's
Eerste druk: John Murray,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
Het onzichtbare geluk van andere mensen is een vertelling op de dunne scheidslijn tussen waan en werkelijkheid. Wanneer Unni zich op zeventienjarige leeftijd van het leven berooft door van een balkon af te springen, gaat zijn vader Ousep op zoek naar een verklaring. Waarom kiest een aantrekkelijke en intelligente jongen met een groot talent voor het tekenen van stripverhalen voor een dergelijke stap? Ousep, die 'twee sigaretten tegelijk rookt omdat drie hem domweg te veel is', zoekt klasgenoten van Unni op en vraagt ze naar zijn zoon, wat ze van hem vonden, en hoe ze zijn daad verklaren. De zoektocht levert niets op, tot er drie jaar na de dood van Unni een pakketje bij zijn ouders en broertje Thoma arriveert, met de graphic novel die Unni op de dag van zijn zelfmoord verstuurde.
In een interview met Manu Joseph in NRC zei de schrijver hier het volgende over:
Als voorbeeld geeft Joseph het personage van de moeder, Mariamma Chacko, een theatrale hyperneuroot die stemmen hoort en die haar man elke dag wakker maakt door een emmer water over hem leeg te gieten. ,,Ik heb haar af moeten zwakken om haar geloofwaardig te maken. De persoon waar ik haar op heb gebaseerd was nog veel extremer.
,,De Indiase Engelstalige roman wordt vaak vanuit een westers perspectief beoordeeld, en in dat perspectief ligt de nadruk op subtiliteit. Maar India is geen subtiel land. Hier is alles extreem en dramatisch – dus als ik zie dat een Indiase roman heel ingetogen en verfijnd is uitgewerkt dan komt dat op mij niet altijd oprecht over.’’
Tja, een bewust keus blijkbaar. Ik vond het vooral irritant eerlijk gezegd.
Toch heb ik uiteindelijk het boek met plezier uitgelezen. De zoektocht van vader Oesep levert op een gegeven moment interessante gesprekken op en ik werd toch ook wel nieuwsgierig naar de ontknoping van het raadsel (de recensent van het NRC vond het jammer dat er een ontknoping was, maar dat zie ik toch anders).
