The Tragicall Historie of Hamlet, Prince of Denmarke - William Shakespeare (1603)

Een hoge notering voor Skakespeare. Ik heb alleen Julius Ceasar gelezen (omdat het moest). Toch nog best wel aardig.

Ik had niet gedacht dat S. nog gelezen zou worden, buiten midd. scholieren dan.

Shakespeare nummero vier, en ik moet zeggen dat ze toch wel wat op elkaar lijken: weer moord aan het hof, macht, wraak, de hele bups zit er weer in. Toch wel weer een mooi stuk, en leuker om te lezen dan Macbeth of King Richard III (van die laatste moet ik toegeven dat ik er niet heel veel van snapte). Taalgebruik is natuurlijk weer prachtig, maar dat betekent wel dat als je even inzinkt dat je de scène weer kwijt ben - bij mij althans. Per scène snuffelen naar de essentie en dan gewoon genieten van de eindeloze passages. The Merchant of Venice blijft mijn favoriet, maar deze is ook weer leuk.

Net Kenneth Branagh's filmversie gezien, en hoewel er heel veel valt aan te merken op de film, biedt het wel een duidelijke en complete vertelling van dit toneelstuk. Toen ik het zelf las kon ik er net de primaire verhaallaag uit halen maar er zit natuurlijk zoveel meer in dit stuk. Ik realiseer nu pas hoe groots dit stuk werkelijk is, al heb ik maar een glimps opgevangen van alle diepten en mogelijkheden van dit stuk.

Hamlet is natuurlijk een begrip, zoals ook Don Quichot dat is en nog een paar personages uit de wereldliteratuur. Ik kon er dan ook niet onderuit om dit eens te proberen. Optimaal zou wellicht zijn om Hamlet als toneelstuk te zien, maar de meeste uitvoeringen betreffen moderne bewerkingen en interpretaties. Het origineel aanschouwen daarom is nog niet zo gemakkelijk (of je moet je al naar The globe theater begeven, en dan nog). Daarbij komt dat het stuk bepaald niet geschreven is in modern Engels. Al met al was de ervaring niet optimaal, maar ik denk wel genoeg om er iets over te kunnen zeggen.

Eerlijk gezegd had ik me wat anders voorgesteld bij het verhaal. Het begrip 'Hamlet' associeerde ik altijd met een gewetenloze moordpartij (waarschijnlijk verwarde ik het stuk dus met Macbeth). Maar Hamlet blijkt goede redenen te hebben voor zijn wraakgevoelens en dat maakt de koningsmoord direct minder indringend. Daarnaast heeft de ontknoping van het verhaal zelf een merkwaardig gebrek aan spanning. Het is zelfs bijna slapstick-achtig hoe men elkaar ombrengt, onderwijl nog volzinnen pruttelend. Qua personages drijft het stuk volledig op Hamlet zelf, die zowel intelligent is als grappig. De overige personages zijn slechts pionnen en krijgen nauwelijks uitwerking. Tenslotte kent de vorm van het stuk geen verrassingen, op een enkel aardig intermezzo na (de clown-doodgraver bijvoorbeeld). Maar het is een nogal statische bedoening van aan elkaar geplakte monologen en dialogen, en zeker op schrift is dat een enorm nadeel van het (klassieke) toneelstuk ten opzichte van de roman.

Onder voorbehoud dat ik één en ander gemist heb, zeker stilistisch, dus een toch wat tegenvallend geheel. M'n sterrenbeoordelingen reserveer ik voor romans en al z'n subgenres, maar qua leeservaring komt de fameuze Hamlet niet boven de drie sterren uit.

Dit hoort er natuurlijk bij: to be or not to be op z'n Wim Helsens.