menu

Sweet Tooth - Ian McEwan (2012)

Alternatieve titel: Suikertand

mijn stem
3,64 (18)
18 stemmen

Engels
Thriller / Psychologisch

336 pagina's
Eerste druk: Jonathan Cape, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Serena Frome is de knappe dochter van een anglicaanse bisschop. In haar laatste jaar aan de Universiteit van Cambridge wordt ze door de geheime dienst geworven. In 1972, Groot-Brittannië zit midden in een economische crisis en wordt geteisterd door terrorisme en industriële malaise, wordt Serena ingezet voor Operatie Suikertand, een geheime missie binnen de literaire wereld. Serena, dwangmatig lezer, wordt verliefd op een veelbelovende jonge schrijver. Kan ze haar leven undercover blijven volhouden?

zoeken in:
3,5
Wat een einde!

"Within eighteen months of joining [the MI5] I was sacked, having disgraced myself and ruined my lover."

De opening voorspelt weinig intrigerend, maar McEwan manouvreert je al lezend keer op keer in overzichtelijk schijnende posities, culminerend in een meesterlijk slotspel met consequenties voor ruim driekwart van het eerder vertelde verhaal.

Maar is er dan helemaal niets mis? Bijna één hoofstuk wordt gewijd aan een toespraak van een CIA topman. Waartoe? Dat wordt nergens duidelijk. En: nergens werd ik echt meegesleurd, op wellicht een paar intrigerende onthullingen na. Desalniettemin: dit smaakt naar meer Ian McEwan.

3.5*

avatar van Donkerwoud
3,5
Met een bijzonder complexe narratieve constructie weet McEwan een hele frisse hybride van literatuurkritiek, spionageverhaal en liefdesgeschiedenis neer te zetten. Het levert een zwoele en sexy roman op die aanvoelt alsof McEwan heel erg veel plezier heeft gehad met het schrijven ervan.

Volgens mij gaat Sweet Tooth toch vooral over de positie van de auteur als iemand die een onafhankelijk van zichzelf staande tekst aflevert, maar waarbij tegelijkertijd binnen diezelfde tekst wordt gezocht naar sporen van de auteur. Wie is die mysterieuze man die onze emoties als een marionettenspeler bespeelt, maar die van begin tot eind aanwezig is in de tekst door vooral afwezig te blijven? Ik zie een analogie met het idee van ´La mort de l'Auteur´ van Roland Barthes. Zelf ben ik niet zo´n fan van dit soort opzichtige postmoderne stijltrucs, waarbij de constructie van de roman bloot wordt gelegd, maar bij McEwan blijft hij van begin tot eind de regels van zijn eigen universum volgen. Het lijkt elk moment alsof hij grandioos uit de bocht gaat schieten met zijn grandioze ideeën en toch weet hij het keer op keer terug te brengen tot geloofwaardige proporties.

Waarom ik het boek niet helemaal kan waarderen is eigenlijk een beetje flauw: wanneer je zo opzichtig met spionage-elementen gaat strooien, dan verwacht ik als kleingeestige lezer ook dat het aan mijn verwachtingspatroon voldoet. Een spionagethriller is spannend en moet het hebben van een keurig opgebouwde suspense. In een eerdere roman als ´Saturday´ wordt een simpel uitgangspunt als ´man piekert over de wereld na 11 september´ bloedstollend. Hier worden allemaal complexe kunstgrepen uitgevoerd, die overduidelijk gebaseerd zijn op thrillers van Ian Fleming en John le Carré, maar die niet een zelfde effect van spanning en suspense op mij wisten over te brengen.

Het helpt ook niet mee dat veel passages gevuld zijn met uitleg over Sweet Tooth of de uitwisseling van elkaars politieke opvattingen. Misschien leuk voor mensen die bekend zijn met de historische context van dat tijdvak, maar voor mij leverde het net iets te vaak momenten op waarin de roman stilviel en niet helemaal zijn eigenlijke potentieel waar kon maken.

3,5
Aca
Ik kwam er aanvankelijk moeilijk in, maar eenmaal over de helft werd ik steeds meer gegrepen door het boek, al is het ook wel een tikje vermoeiend. De intrige zit hem uiteindelijk niet in hetgeen verteld wordt, het spionnendeel is niet veel meer dan een kapstok, maar wie het vertelt. Ik moet zeggen dat het perspectief-kantelende slothoofdstuk niet de impact had die McEwen wellicht beoogde, daarvoor was het toch iets te veel een trucje, wat te uitleggerig ook - leek ook meer geschreven om de lezer te overtuigen dat het boek toch echt wel goed in elkaar zit. Toch een knap gestructureerde en vlot geschreven roman, met plezier gelezen.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:39 uur

geplaatst: vandaag om 14:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.