menu

The Tragedy of Othello, the Moor of Venice - William Shakespeare (1622)

Alternatieve titel: Othello

mijn stem
4,24 (40)
40 stemmen

Engels
Toneelstuk
Romantiek

491 pagina's
Eerste druk: John Danter, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Desdemona tart haar vader, door met de Moor van Venetië te trouwen, de machtige strijder Othello. Maar de oude luitenant van Othello, Iago, heeft een hekel aan Othello en probeert hem kapot te maken. Hij probeert om de nieuwe oogappel van Othello, Cassio, kapot te maken. Ondertussen zal hij naast de carriere van Othello, ook diens normale leven kapot maken. Dit probeert hij te bewerkstelligen door Othello te vertellen dat zijn nieuwe vrouw hem ontrouw is geweest.

zoeken in:
avatar van Raskolnikov
3,5
In de herlees. Het fijne van Shakespeare is dat er zo weinig overtollig vet op zijn verhalen zit en daardoor voor mij nooit echt zwaar aanvoelt. Shakespeare is entertainment! In zo’n 3.000 dichtregels krijg je een doorwrochte intrige geserveerd, tegen het decor van een oorlogsstrijd en in het middelpunt een romance die onder druk staat. De verwikkelingen volgen elkaar in hoog tempo op: Shakespeare had zijn verhaal gebaseerd op een flutverhaaltje, verrijkt met een paar cruciale aanpassingen. Het doet allemaal naar die aard wat overspannen aan, maar het gaat Shakespeare dan ook meer om de innerlijke strijd die een personage als Othello doormaakt. Je bent geneigd Othello als een simplistische druiloor af te doen, zo makkelijk als hij zich laat manipuleren. De tragiek is dat Othello dat in het begin al min of meer over zichzelf verklaart; zo succesvol als zijn militaire carrière is, zo weinig weet hij over het leven daarbuiten. En dat is wel de arena waarin hij zich plots bevindt, met het vraagstuk van de mogelijke ontrouw van zijn vrouw. Vrijwel alle personages staan onder druk van manipulatie, zelfs de meesterintrigant Iago, die door jaloezie en geldzucht gedreven wordt. Ergens is zijn jaloezie tragisch, want hoezeer hij Othello ook haat, helemaal zonder bewondering is hij niet. De bijpersonages zijn haast letterlijk pionnen in een spel (dat van Iago) en vrouwen komen er maar bekaaid vanaf; om de haverklap worden die arme Desdemona en Emilia voor hoer of erger uitgescholden. Bijna van het niveau Hamlet/King Lear.

avatar van mjk87
4,0
Ik vond dit een heel leuk werk om te lezen, vooral de persoon Iago is vermakelijk en verder op psychologisch vlak snapte ik de personages goed. Hoe ze dachten, wat ze deden: het voelde logisch aan. Niet zo vol theater als normaal. Ook het einde past goed, omdat in dit werk duidelijk een soort mol zit waardoor ook dat soort gedoe niet vanuit het niets komt. Genoeg tempo en voldoende afwisseling om het boeiend te houden. Na de vertaling ook de Engelse versie gelezen. op dat vlak vond ik dit werk net iets minder dan andere Shakespeares, maar dat mag de pret niet drukken. 4,0*.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:41 uur

geplaatst: vandaag om 12:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.