menu

Narziss und Goldmund - Hermann Hesse (1930)

Alternatieve titels: Narziss en Goldmund | Narcis en Guldemond | NarziƟ und Goldmund

mijn stem
4,34 (214)
214 stemmen

Duits
Sociaal / Psychologisch

274 pagina's
Eerste druk: S. Fischer, Berlijn (Duitsland)

In middeleeuws Duitsland wordt de jonge Goldmund door zijn vader naar het internaat gestuurd van het klooster Mariabronn. Min of meer opgedrongen door zijn vader heeft hij de intentie monnik te worden. Hij raakt erg bevriend met Narziss, één van zijn medeleerlingen die ook les geeft en bekend staat vanwege zijn intellectuele vermogens. Al snel merkt Narziss dat Goldmund niet voorbestemd is om monnik te worden.

zoeken in:
avatar van FisherKing
5,0
Magisch boek, één van de weinige boeken, die ik destijds verslonden heb. Eigenlijk vooral omdat ik in een herkenbare situatie verkeerde als Goldmund. En dan komt zo'n boek als een mokerslag aan. Derhalve 5*

(Trouwens, uitermate lelijke cover)

avatar van eRCee
4,0
Mooi boek, de diepe vriendschap die Hesse beschrijft komt haast mystiek over. De gedeelten waar Narziss en Goldmund samen zijn vind ik dan ook het best. En dan eigenlijk voornamelijk het begin. Je merkt direct dat je een geweldig werk aan het lezen bent. Helaas groeit het boek niet door maar zakt het eerder wat af. Wel sterk is dat het verhaal zich heel anders ontwikkelt dan je zou verwachten. De gedachten over dood en zingeving die van begin tot eind opgeworpen worden komen nooit zwaar over en passen uitstekend binnen de sfeer.

Ik vraag me af of de naam Narziss nog een diepere betekenis heeft. Goldmund is vernoemd naar zijn patroonheilige Chrysostomos, wat guldenmond betekent in het Nederlands. Narziss doet denken aan narcisme of aan een narcis maar dat kan ik beide niet zo plaatsen.

In ieder geval 4*.

Iokanaan
ik denk dat het wel degelijk te maken heeft met het narcisme: Narziss reageert, vooral naast de theoretische Goldmund, sterk op zijn ingevingen, zijn directe wensen; hij heeft een hedonistische inslag. daarnaast is hij, de reacties van vrouwen op zijn uiterlijk in achting nemende, uitzonderlijk knap (Narcissus).

oh, vijf sterren, trouwens. Hesse is een meesterverteller, een romanticus (ik ook, ziedaar), het boek wist mij geen enkel moment te vervelen, ik waande me in die middeleeuwse wereld. magnifiek!

avatar van eRCee
4,0
Iokanaan schreef:
ik denk dat het wel degelijk te maken heeft met het narcisme: Narziss reageert, vooral naast de theoretische Goldmund, sterk op zijn ingevingen, zijn directe wensen; hij heeft een hedonistische inslag.

Juist niet toch? Narziss wordt abt, zijn ascese is het tegendeel van het hedonisme van Goldmund, hij reageert niet op ingevingen maar is een puur rationeel mens.

Iokanaan
ehm... juist. ik haalde de namen door elkaar. vergeef me deze onoverkomelijke fout. dan is mijn enige oplossing dat hun namen verwisselbaar zijn, en dat Hesse daarmee hun band aangeeft, het feit dat het lot hen samenbrengt en zij als tegenpolen een sterke band met elkaar hebben.

5,0
het maakte ontzettend veel indruk op mij. ik heb echt heel erg mee te leven met Goldmund

dikke vette 5 omdat het me zo intens geraakt heeft

Iokanaan
een volgende interpretatie. ik las het artikel op Wikipedia, waarin wordt gezegt dat het contrast Narziss - Goldmund beïnvloed is (kan zijn) door een theorie van Nietzsche, die vertelt van de dichotomie Apollo - Dionysos en zegt dat slechts een fusie van deze twee de kunsten tot het niveau van de Griekse tragedie kan brengen, en dat dat na Euripides nooit meer is voorgekomen.
Apollo is de belichaming van het individu, en Dionysos van het geheel (zie http://en.wikipedia.org/wiki/Apollonian_and_Dionysian voor meer hierover).

to the point: de naam Narcis zou gekozen kunnen zijn daar de bloem een symbolisering kan zijn van Apollo als god van de zon; een individu, die zich door zijn eigen intelect laat leiden. tevens staat het contrast hiervan met de halfgod Narcissus misschien in verband met Goldmund, en vond Hesse deze tegenstrijdigheid interessant.

de naam Goldmund kan slaan op de reislust van de drager van de naam. hij voelt dat de wereld aan zijn voeten ligt, leeft zelfs 'werelds', geniet van het goede en, als ik me het goed herinner, ook van de barre tijden en omstandigheden. voor hem is de wereld een schat: goldmund, gouden wereld.

avatar van Siddharta
4,5
FisherKing schreef:
Magisch boek, één van de weinige boeken, die ik destijds verslonden heb. Eigenlijk vooral omdat ik in een herkenbare situatie verkeerde als Goldmund. En dan komt zo'n boek als een mokerslag aan. Derhalve 5*

(Trouwens, uitermate lelijke cover)


Inderdaad, dit boek vond ik ook enorm meeslepend. Dat gevoel van herkenning had ik bijna bij alle boeken van Herman Hesse. Ik weet nog dat ik, toen ik de laatste pagina van dit boek omsloeg, dacht: waarom kan zo'n boek (en het gevoel dat het creëert bij de lezer) niet blijven duren...

Ik kreeg enkele maanden geleden 'Siddharta' toegestopt, had nog nooit iets gelezen van Hesse,heb het in een ruk uitgelezen en ben me de dag erop prompt nog een paar boeken van Hesse gaan lenen.Het was als een openbaring,hoe hij alles aan mekaar rijgt(zoals de verwerking van het verhaal van Orpheus en Euridice in 'Siddharta'), hoe hij in 'Steppewolf' gedachtengangen neerpent die ikzelf al lang in mij aanwezig voelde maar nog nooit zo verwoord zag staan, wat voor herkenbare situaties er beschreven staan in'tussen de raderen', hoe mooi hij de vriendschap tussen Narziss en Goldmund weergeeft,bijna alles overstijgend en toch niet choquerend.Momenteel ben ik bezig in 'het kralenspel', voor mij een iets moeilijker boek maar ik lijk mijn draai toch al te hebben gevonden.Het valt me wel op dat er in Hesse's boeken een echte evolutie zit, ook al zijn er ook steeds elementen die telkens weerkeren.Zijn boeken zouden mijns inziens verplichte schoollitteratuur moeten zijn, het spijt mij werkelijk dat ik al 40 moest worden om hem nu pas te leren kennen.En ik ben blij dat ik nog een paar boeken tegoed heb, zo kan ik er mij al op verheugen...

4,5
Dit boek is in het nederland vertaald door Pé Hawinkels. Hij heeft ook veel teksten geschreven voor Herman Brood. Veel teksten op Sphritz, Street en Cha Cha zijn van zijn hand.

avatar van FisherKing
5,0
Fantastisch verhaal Simi. Ik lees overigens, Blueszeppelin het liefst de boeken van Herman Hesse in de originele taal, het Duits dus. Maar de vertaler die je noemt is wel goed, en begrijpt de geest van Hesse, da's belangrijk

avatar van Pythia
5,0
Dit boek, in prachtig Duits, houdt me bezig.
Dat heeft het volgende opgeleverd:

Hesse had piëtistische ouders. Volgens wikipedia betekent dat: een praktisch, vroom christendom. De kritiek op piëtisten is, dat ze zich terugtrekken in zichzelf om zich op hun persoonlijk heil te concentreren en daardoor geen maatschappelijke verantwoordelijkheid op zich nemen. Dat zou je narcistisch kunnen noemen. (Naar Nacissus uit de Griekse mythologie, die verliefd werd op zijn eigen spiegelbeeld).
Narziß dus, die later Johannes heet. Die van alle mensen alleen van Goldmund houdt, het ontbrekende deel van hemzelf.
De vader van Hermann Hesse heette Johannes.

Als je Goldmund uitlegt als: gouden mond, mooie woorden, dan zou je de schrijver zelf in hem kunnen zien. Daarbij komt dat veel dingen in het leven van Goldmund terug te vinden zijn in de biografie van Hermann Hesse (bv. Wikipedia, of boeken.vpro.nl.).

Goldmund komt een aantal mannen tegen onderweg en hij kiest er bij elk van hen voor dat hij niet zo wil worden. Bij Narziß is het hem onmogelijk zo te worden als hij.

avatar van BigBen
4,5
BIjzonder mooi, zéér sfeervol ! Ik weet niet of Hesse steeds deze mooie vorm gebruikt, maar ik ga zeker nog andere dingen van hem lezen !

avatar van -JB-
4,5
Vol verwachting door alle positieve reacties en het hoge gemiddelde hier, begon ik aan Narziss en Goldmund. De eerste 70 pagina's werd ik niet teleurgesteld, de vriendschap tussen de twee wordt op wonderbaarlijke wijze neergezet. Je voelt als lezer precies hoe de verhoudingen liggen.
Al snel ook, kwam ik er achter dat ik dit boek eigenlijk een jaar of vijf geleden had moeten lezen. Waarschijnlijk had het werk dan veel meer indruk op mij gemaakt en had ik me misschien zoals anderen verwand gevoeld aan Goldmund.
Als Narziss in het boek naar de achtergrond verwijnt, begint ook het boek een beetje af te zakken. En dat vond ik persoonlijk erg jammer, vooral na het veelbelovende begin. Vervolgens wordt Narziss op een geforceerde en voorspelbare manier weer in het verhaal geschreven en krijgt het boek een zeer matig einde. Een tegenvaller want dit verhaal had meer verdiend.
Door het sterke begin en de herkenbaarheid van de personages kom ik dan toch nog op 4 sterren uit.

avatar van eRCee
4,0
-JB- schreef:
De eerste 70 pagina's werd ik niet teleurgesteld, de vriendschap tussen de twee wordt op wonderbaarlijke wijze neergezet. Je voelt als lezer precies hoe de verhoudingen liggen.

Als Narziss in het boek naar de achtergrond verwijnt, begint ook het boek een beetje af te zakken.

Mee eens ja.

Oona
Alweer een meesterwerk! Zo geschreven dat je jezelf in het boek waant. Hoewel ik het ook spijtig vind dat Narziss op de achtergrond komt doorheen het boek, maar als je dan leest hoe ineens Narziss weer opduikt, is die gedachten verdwenen.
Ik vond het alleszins een prachtig boek.
5*

avatar van Remco
5,0
Dit is zo'n ontzettend prachtig boek! Gewoon lezen! Er zijn nog steeds momenten dat ik het even uit mijn boekenkast moet pakken. TOPLITERATUUR!

4,5
Jezelf zijn, of worden, dat is volgens mij waar het er in dit boek over gaat. Ik was eerst een beetje bang een beetje een zweverig stuk te krijgen, dat bijna aanvoelt als "oude new age". Gelukkig zorgt Hesse er wel voor dat dit idee goed uitgewerkt wordt en dat hij ook de keerzijden laat zien en zo zijn idee wat realistischer uitwerkt. Voorbeeld hiervan is (in mijn interpretatie) Viktor. Hij laat Goldmund weten dat het niet gezegd is dat je kostje gekookt is, zodra je jezelf gevonden hebt, of probeert jezelf te zijn.

"zeker, zeker Goldmundje, jou zal het wel lukken, je bent nog jong en je ziet er goed uit, en je maakt een onschuldige indruk, daarmee kun je overal gemakkelijk terecht. (...) Maar let op mijn woorden broertje, een mens wordt ouder, er komen rimpels in, je krijgt gaten in je broek en voor dat je het weet ben je een lelijke ongewenste gast (...) tegen die tijd moet je hard geworden zijn om je er doorheen te slaan."

Misschien dat je toch van je principes of nobele karakter af moet wijken, zodra dit noodzakelijk wordt. Ook Niklaus is een mooi uitgewerkt karakter, waarbij Goldmund zich eigenlijk verbaast over hoe zo'n rationeel, mannelijk persoon zulke "diepe" kunst kan maken.
Goed boek!

ik kom er echt niet doorheen...

avatar van Grovonion2
5,0
Watzegjemenou?

3,0
Aardige tegenvaller. Op zich lees het best weg maar echt geraakt, ontroerd of verrast werd ik zelden. Het boek komt op mij ook een beetje over als een soort van filosofieles waarbij Narziss en Goldmund op beurten eens wat argumenten voor hun visie opwerpen. Het heeft tot gevolg dat de twee zelden een gesprek voeren in het boek waarbij ik me kon inleven of meevoelen omdat er nauwelijks een normaal gesprek wordt gevoerd tussen de twee. Het komt dan ook niet veel verder dan een afstandelijke uitwisseling van standpunten die wel erg geforceerd diepgaand moeten lijken.

Kortom. Ben er niet kapot van en snap de hoge notering totaal niet. Omdat het nog wel redelijk eenvoudig weglas en ik niet het gevoel heb mijn tijd te hebben verknald toch een voldoende.

3*

4,0
Sai
Ik was een beetje underwhelmed toen ik het las, goed verteld en sterke personages, maar de wow-factor bleef uit. Des te langer het geleden is dat ik het las, des te meer het zich echter in mijn geheugen nestelt. Het boek heeft een sterke allegorische en psychologische lading, waardoor het een soort blijvend referentiepunt wordt. Een beetje als een Griekse tragedie, als je begrijpt wat ik bedoel.

Misschien moet ik hem maar weer eens herlezen. .

hee, ikzelf vond dit boek ook geweldig. dit kwam denk ik omdat het mij zo aansprak. soms was het zelfs zo dat er verwoord werd wat ik zelf weleens gedacht heb, maar nooit onder woorden had kunnen brengen.

aan de andere kant denk ik ook dat dit boek alleen mooi gevonden kan worden door personen die zich in goldmund (enigzins) herkennen. doe je, of kun je dat niet, dan is het alleen maar een aardig verhaal wat heel zwaar en moeilijk geschreven is.

avatar van Meester
3,5
Ik begrijp goed dat de jeugd de boeken van Hesse juist in de jaren '60 verslond. Pas toen (en postuum) werd zijn literatuur pas echt populair. Het openlijk twijfelen aan de godsdienst en ascese, alsmede de afkeer van de bourgeoisie maakt het boek voor de jaren '30 controversieel doch heden ten dage nog zeer vermakelijk om te lezen. Met name in de maatschappijkritische filosoferingen herken ik mij volledig, een schot in de roos. Desalniettemin kon het verhaal me niet volledig bekoren. Ik had de eerste Nederlandse vertaling gelezen van Pé Hawinkels. Het oubollige taalgebruik is niet helemaal mijn smaak. De overdreven (maar toch mooie) poetische stijl hier en daar evenmin. Dat belemmerde me echt op te gaan in het verhaal, maar over de hele linie zeer zeker te billijken.

avatar van Jasper
2,5
Tsja, als een boek op #10 staat in de top 250 verwacht ik misschien te veel van een boek. Die verwachtingen waren sowieso al hooggespannen door de opgewonden verhalen die ik van iedereen over dit boek hoorde. Maar hoge verwachtingen of niet, 'Narziss und Goldmund' vind ik meer een drammerig Happinez boekje, dan een waardevolle filosofieles - zoals het door zovelen hier wordt gezien.
Al na het derde hoofdstuk is het punt wel zo'n beetje gemaakt: ja, Goldmund is de kunstenaar, levensgenieter, etc. en Narziss de asceet. En o ja, wat vullen ze elkaar uiteindelijk goed aan. Ik snap dat dit het goed deed in de tijd dat iedereen nog wiet rokend rondom de Dam bivakkeerde, maar het heeft nu al zijn importantie wel zo'n beetje verloren.
Helaas!

avatar van thomzi50
3,0
Ook ik vond het een beetje tegenvallen; het einde is prachtig, en dat zorgt ervoor dat je het boek met een tevreden gevoel kan dichtslaan, maar in vrijwel alle bladzijdes daarvoor ergerde ik me minstens evenveel als dat ik me echt opgetogen voelde door wat ik las. Bovendien vond ik Hesses schrijfstijl soms wel erg expliciet; met name in het middenstuk benoemt hij in mijn ogen meer dan dat hij beschrijft. Dit vind ik jammer, aangezien het ontroerende slot wel laat zien wat hij allemaal in zijn mars heeft.

3,5
Een van de betere van Hesse, na Steppenwolf en het kralenspel. De homo-erotische sfeer die bijna altijd in de boeken van Hesse waart maar zelden expliciet tot uiting komt ervaar ik in dit boek niet als storend (in Demian bijvoorbeeld wel).

ruben
Glashelder boek waarin allerlei fundamentele krachten van het leven naar voren komen. Een boek over de tegenstellingen in het leven, en uiteindelijk ook de eenheid ervan. In het begin beviel het sfeertje in het klooster tussen de mannen me niet erg, met een soort van bewuste naïviteit beschreven, en ook de uitvergrote tegenstellingen van de personages stonden mij in het begin tegen; ik had een beetje een theoretische 'been there, done that' idee. Maar vanaf het moment dat de gesprekken tussen Narziss en Goldmund toenamen werd ik gegrepen door het boek. Ik weet niet wat Hesse nou eigenlijk toevoegt aan het algemene gedachtegoed, want de tegenstellingen en vraagstukken die hij uitwerkt zijn behoorlijk basic, maar toch laat hij ons zien hoe belangrijk ze zijn, dat we ze niet mogen vergeten, hoe actueel ze zijn. Richting het slot worden de levensgrote tegenstellingen van het leven op een mooie manier overbrugd, en wordt het personage van Goldmund, de jongen met het rusteloze hart, mooi afgesloten.

Bij sommige stukken ging mijn hart letterlijk sneller kloppen - dit door de zeer geslaagde combinatie Hesse en Beethoven piano sonates. Ik had zelf graag wat meer gezien van Narziss, maar het boek concentreert zich op de levenstocht van Goldmund, vol vrijheid, pijn, genot, liefde met op de achtergrond de vergankelijkheid die hem altijd blijft achtervolgen. Het wezen van de kunst wordt op mooie manier ontleed (weer zijn het geen baanbrekende gedachten, maar toch zo treffend). Hoe Narziss en Goldmund elkaar uiteindelijk aanvullen is prachtig, waar dus ook de samensmelting van de verschillende oerkrachten tot uiting komt. Dat dit gebaseerd is op Nietzsche's Appolo-Dionysos tegenstelling verbaasd me niets, want er zijn wel meer passages die ruiken naar Nietzsche. Zeker de pijn als terugkerend oerelement van het leven. Hesse weet de contrasten tussen pijn en genot, levenslust en doodsangst prachtig te verwoorden. Voor die eenheid van tegenstrijdigheden gebruikt Hesse de oude term 'oermoeder':

Terwijl hij al deze dingen aan het overdenken was had Goldmund een visioen: hij zag het gezicht van de oermoeder, over de afgrond van het leven gebogen, met een afwezige glimlach en een prachtige, gruwelijke blik in de ogen, hij zag hoe het glimlachte tegen de borelingen, de doden, de bloemen, de ritselende herfstbladeren, glimlachte tegen de kunst en glimlachte tegen de ontbinding.

Er zijn meerdere passages die ik graag zou willen aanhalen, maar ik laat het hierbij. Dit is echt een oerboek, die het leven in al haar dubbelzinnigheid weet te treffen.

ruben
Zum erstenmal lag die Welt offen vor ihm, , offen und wartend, bereit, in aufzunehmen, ihm wohlzutun und wehzutun. Er war kein Schüler mehr, der die Welt durchs Fenster sieht, seine Wanderung war kein Spaziergang mehr, dessen Ende unweigerlich die Rückkehr war. Diese große Welt war jetzt wirklich geworden, er war ein Teil von ihr, in ihr ruhte sein Schicksal, ihr Himmel war der seine, ihr Wetter das seine.

Herlezen in het Duits. Ditmaal waren alle twijfels omtrent het boek of de schrijver al lang verdwenen en was het heerlijk genieten van deze grootse - en inmiddels vertrouwde - levensreis, met de originele taal die het een extra dimensie geeft. Prachtig om de tegenstrijdigheden in het leven te gieten in deze twee personages, en vervolgens de levensweg, vol leed en genot, leven een dood, die Goldmund ondergaat om uiteindelijk weer thuis te komen. Het leven als minnaar, reiziger, en zoeker, die in zijn ontluikende kunstenaarschap de geesteswereld van Narziß ontmoet. Het denken en het beleven smelten samen, doordrenkt van de levensadem van de 'Urmutter'. Hesse is voor mij de levenserkennende schrijver bij uitstek.

3,5
Een boek waarin het wemelt van de tegenstellingen; binnenwereld en buitenwereld, verschillende vormen van schoonheid, leed en plezier, seksuele uitspattingen en onthouding, kunst en het nuchtere dagelijks leven, godsdienst en niet-godsdienst, vrijheid en gebondenheid. Veel botsingen, en toch komt het uiteindelijk goed.
Dat is allicht een wat simplistische conclusie, maar op deze manier toont het boek wel aan dat er verschillende wegen naar 'de waarheid' leiden, gewoon omdat er persoonlijke waarheden zijn die ieder voor zich moet vinden. Narziss en Goldmund begrijpen dat van elkaar.
Wat mij betreft is dit een nobel boek. Het zoekt naar de goedheid in de mens, en weet die ook te vinden. Dat is prachtig, maar het voelt ook een beetje kunstmatig aan, juist omdat de tegenstellingen zo duidelijk zijn gemaakt. Niet alleen in de handelingen van de personages, ook in hun gedachten wordt de wrijving van expliciet uitgeschreven. Op dat niveau laat de vertelling dus weinig aan de verbeelding over.
In de vertaling van Pé Hawinkels komt bij die uitleggerigheid ook nog af en toe een storende woordherhaling - ik weet niet in hoeverre dat aan Hesse, aan de vertaler, of misschien wel aan de taal ligt. Slecht vind ik de vertaling zeker niet (in zoverre ik dat kan beoordelen zonder de originele tekst), want de roman leest aangenaam, maar het had misschien wat beter gekund op details.
Ik ben meer een fan van de sombere Steppenwolf en de schalkse Knulp.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:10 uur

geplaatst: vandaag om 10:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.