menu

Extremely Loud & Incredibly Close - Jonathan Safran Foer (2005)

Alternatieve titel: Extreem Luid & Ongelooflijk Dichtbij

mijn stem
3,98 (322)
322 stemmen

Engels
Psychologisch

368 pagina's
Eerste druk: Houghton Mifflin, Boston (Verenigde Staten)

Oskar Schell is uitvinder, sieradenontwerper, amateur-entomoloog, francofiel, slagwerker, verwoed schrijver van fanmail, pacifist, archeoloog van Central Park, romanticus, Groot Ontdekkingsreiziger, juwelier, acteur (Yorick in de schoolvoorstelling van Hamlet), inconsequent veganist, verzamelaar van: zeldzame munten, vlinders die een natuurlijke dood zijn gestorven, Beatles-spullen, miniatuurcactussen en halfedelstenen. Hij is negen jaar. Oskar heeft zijn vader verloren bij de aanslagen op het WTC in New York. In zijn vaders kledingkast vindt Oskar een vaas, en wanneer hij die per ongeluk laat vallen ontdekt hij een vreemd uitziende sleutel. Dan begint de jonge Oskar een zoektocht die hem door de stad New York zal voeren, in een poging betekenis te geven aan de zinloze dood van zijn vader.

zoeken in:
4,0
Een enorm leuke en mooie vertelstijl, hangend tussen het absurde, het melancholische en het surrealisme. Voornamelijk bezien door de ogen van een 9-jarig extreem intelligent, maar ook vertederend, jongetje worden vaak intellectuele zaken behandeld op een absurd kinderlijke wijze, wat voor een hoop hilariteit zorgt.

Daarnaast speelt Safran Foer veel met taal en stijlen, wat voor een enorm creatieve leeservaring zorgt. Misschien wel een van de beste boeken die over 9/11 handelt, juist doordat het er in wezen niet over gaat. 4*

avatar van Yak
3,0
Yak
Ben er nu in bezig.

avatar van Freud
4,5
Een vriend van mij is het boek aan het lezen momenteel en heeft om me wat warm te maken de eerste bladzijde eens voorgelezen. Sindsdien sta ik roodgloeiend .

avatar van Yak
3,0
Yak
De eerste pagina is meteen een nosedive het boek in ja, echt schitterend.

Ook leuk: dit boek op een willekeurige pagina openslaan.

avatar van Koekebakker
5,0
Schitterend boek inderdaad. Diep ontroerend, op het sentimentele af zelfs. Maar Foer (Safran Foer?) komt ermee weg door zijn schrijfstijl, door de grootse verbeelding van Oskar en door de prachtige bijpersonages (buurman Black met zijn kaartenbak!).

Humor is vaak niet zo aan mij besteed, maar bij dit boek heb ik veel gelachen, vaak met een brok in de keel.

4,0
Nu aan het lezen. Hoofdpersoon doet me voorlopig vaak denken aan Christopher uit "The Curious Incident of the Dog in the Night-time" en soms aan Oskar uit "Die Blechtrommel"...

4,0
yosemite44 schreef:
...en soms aan Oscar uit "Die Blechtrommel"...


Foer heeft ook bekend dat de hoofdpersoon gebaseerd is op Oscar uit Die Blechtrommel

avatar van eRCee
3,5
Toch een kleine tegenvaller. Ik hoopte eigenlijk dat Foer mij van het standpunt dat Amerikanen niet kunnen schrijven zou afhelpen. Dat is helaas niet gelukt, hoewel Extremely Loud & Incredibly Close wel een goed boek is. Maar waarom moeten ze aan de andere kant van de Atlantische Oceaan nu altijd zo klooien met de typografie?

De roman staat vol met leuke vondsten en originele ideeen, bijvoorbeeld de uitvindingen van een 9-jarige en de foto's doorheen de tekst. Vooral de gedeelten waar Oskar centraal staat vond ik sterk, de brieven wat minder. Op een haast speelse manier wordt zo het drama van 9/11 verpakt in een meeslepend verhaal. Het raakt ook, maar net niet genoeg.

Waar dat aan ligt is moeilijk te zeggen. Misschien aan de personages, die niet kunnen overtuigen. Ze zijn niet 'echt' maar ook niet bizar genoeg. Daarnaast stoorde ik me soms aan de te gezochte fratsen, met onleesbare pagina's en rode omcirkelingen. Het hoofdverhaal is tenslotte wat simpel, hoewel de zijweggetjes erg aardig zijn.

Al met al gewoon een goed boek, en dat is in dit geval lichtelijk teleurstellend. 3,5*

4,0
Koekebakker schreef:
Humor is vaak niet zo aan mij besteed, maar bij dit boek heb ik veel gelachen, vaak met een brok in de keel.


Dat is juist het mooie aan de schrijfstijl van Foer: hoe hij met emoties van de lezer kan spelen en je echt mee kan nemen hierin. Net als in 'Alles is verlicht' kan Jonathan Safran Foer me met dit boek hardop laten lachen, maar ook tot het diepste ontroeren, met -inderdaad Koekebakker- een brok in mijn keel.

4 sterren!

avatar van Yak
3,0
Yak
Nee, nee... hoewel het in dit boek stikt van de mooie, innemende, kleurrijke figuren en stilistische vondsten, wordt het verhaal rigourieus de nek omgedraaid door de vele verschrikkelijk sentimentele briefwisselingen van Thomas en Grandma. Het verdriet en de teleurstelling wordt er door voortdurende herhaling zo ingeramd dat het elk effect op me mist, en ik er totaal onbewogen door blijf. Dat kan nooit de bedoeling van de schrijver geweest zijn. Wat overblijft is een mooi en ontroerend verhaal, een mooie vormgeving (de pagina's met één zinnetje het stuk van Thomas in zijn 'daybook', het moment dat hij elke ruimte van de pagina's wil gebruiken en het uiteindelijk niet meer leesbaar is), en toch ook heel wat ergernis en niet doorheen te komen sentimentaliteit.

3*

avatar van Koekebakker
5,0
Je kritiek kan ik me goed voorstellen. Ik vind dat het boek balanceert op het randje, maar nog net precies aan de goede kant blijft. Bij mij was het daardoor telkens innemend en ontroerend, maar als je je eenmaal gaat irriteren, moet het een vervelend boek worden, lijkt me.

Hetzelfde kan ik me voorstellen bij de film Magnolia bijvoorbeeld.

3,0
yosemite44 schreef:
Nu aan het lezen. Hoofdpersoon doet me voorlopig vaak denken aan Christopher uit "The Curious Incident of the Dog in the Night-time"


Had ik ook. Vond Oskar nogal een stereotyp persoon, niet zo interessant.
Vond het nog steeds best een goed boek, maar wel tegenvallend (voor mij) na Everything is Illuminated.

4,5
een prachtig boek, in twee opzichten: het verhaal is indrukwekkend, de vormgeving is ook erg mooi. de keuze van het lettertype is geweldig, de pagina's met tekeningen en/of foto's van oskar zijn interessant en voegen zeker iets toe aan het verhaal. maar wel op een unieke wijze.

ik heb dit boek gelezen vóórdat ik Alles is Verlicht las, en stiekem vind ik het erg moeilijk om een favoriet uit te pikken. Oskar maakte direct indruk op mij in het eerste hoofdstuk, de manier waarop hij met die taxi-chauffeur omging, zijn manier van spreken en uitdrukken, en vooral ook zijn manier van denken. alleen al zijn gedachten vond ik ieder voor zich een klein kunstwerkje, een soort van gedicht?
de stukjes waarin bleek dat hij zijn vader hoorde op het antwoordapparaat vond ik indrukwekkend, en langzamerhand werd me steeds meer duidelijk dat het jongetje Oskar heus ook wel een normaal jongetje was. in het begin kwam hij meer over als een sprookje, later kreeg zijn 'persoon' steeds meer vorm.

weer zo'n aanrader, zo'n boek die echt iedereen moet lezen. als je het mij vraagt (a)

4,5
Geweldig boek, een paar weken terug nog langs de locaties en wegen gelopen waar otto rond struinde. Erg knap geschreven. Ik kon me helemaal inleven in Otto en zijn hoogbegaafdheid. Wel lweuk opzich... Ik las hem tegelijk met mijn vriendin en we waren er beiden helemaal weg van.

Ik vond ook de afwisseling met afbeeldingen erg grappig. En de mini film aan het eind van de vallende man

dutch2
Extreem sentimenteel en ongelooflijk gekunsteld, maar dan nog een prachtige roman. Foer is een blijvert!

4*

5,0
Heel mooi boek, ook de vormgeving is prachtig. Oscar veroverde al snel een plaatsje in m'n hart. De verschillende vertelperspectieven vond ik interessant. Het einde zag ik wel een beetje aankomen, maar desondanks heeft dit boek me ontroerd, maar heb ik er eveneens bij kunnen lachen.

5,0
Oskar is geweldig en misschien wel het leukste en mooiste personage wat ik ooit ben tegengekomen in een boek. Ook zo ontzettend knap hoe Foer tegen de wereld aankijkt vanuit een 9-jarige. Daarmee is voor mij ook meteen het manco van dit boek genoemd. Alle stukken zonder Oskar vind ik beduidend minder. Was constant aan het wachten bij die stukken totdat mijn kleine held weer verscheen. Kortom de stukken met oscar een dikke 5. De stukken zonder Oskar over het algemeen een dikke 3 of een magere 3,5.

Maakt in totaal

4*

avatar van Manta
4,5
Origineel, ontroerend, bij tijden bijzonder grappig en een boek dat niet alleen een verhaal bevat, maar eigenlijk ook een object is dat een rol speelt in het verhaal. Had in tijden niet zo'n fris boek gelezen.

4,0
Na het lezen van dit boek moet ik zeggen dat ik er gemengde gevoelens bij heb.
Foer is een prima verteller en taalkunstenaar wat o.a. blijkt uit de manier waarop het verhaal van Oskar uiteindelijk samensmelt met de geschiedenis van zijn grootouders (of andersom). Ook mooi zijn de brieven van de grootouders van Oskar die lezen als poëzie. De enorme triestheid van deze onmogelijk lijkende relatie als gevolg van de gruwelen uit WOII is soms verstikkend. Zeker soms tegen het sentimentele aan maar zeer mooi geschreven doordat je de verschillende kanten van een verhaal ziet van mensen die niet kunnen communiceren. De schrijfstijl van Foer is zeer indringend als hij de bombardementen op Dresden beschrijft. De vroeg wijze Oskar gaat gelukkig niet irriteren, zoals dat wel het geval was bij zijn bijna sadistische naamgenoot Oskar uit Die Blechtrommel. Wel zit hij hier en daar op het randje.

De eerder op deze pagina genoemde gekunstelde structuur van het verhaal is echter ook voor mij te veel van het goede. Voor mij zit dat niet zo zeer in de typografische elementen of lege pagina’s of foto’s en tekeningen maar meer in de ongeloofwaardige situaties. De Something en Nothing gebieden in het huis van de grootouders is hier een voorbeeld van. Ook de ontdekking van de oud oorlogscorrespondent Mr. Black, die 24 jaar lang zijn appartement niet heeft verlaten na de dood van zijn vrouw, is exemplarisch. Dit kan echter nog erger met de introductie van Ruth Black. Zij is na het overlijden van haar partner op de hoogste verdieping van het Empire State Building gaan wonen! Deze ongeloofwaardige en uitermate trieste vrouw voelde zich een prinses als haar man een sterk lichtsignaal op haar scheen.
Normaal gesproken zou ik dan wel afhaken maar gelukkig verdwenen deze twee Black karakters al weer snel en kon Oskar zijn zoektocht voort zetten.

Dan is er verder nog de onwaarschijnlijkheid dat iemand zijn 9-jarig kind alleen door Manhattan laat wandelen in het hysterische Amerikaanse klimaat van na 9/11.

Deze situatie en de gevolgen daarvan op Amerika en de rest van de wereld is verder niet uitgewerkt. Hier kan ik echter wel inkomen. De beste Oskar is wereldvreemd en door zijn vader heeft hij wel een hoop wetenschappelijke kennis (biologie, kosmologie, astronomie, natuurkunde) in zijn vroeg rijpe hersenen weten op te slaan maar geen enkel idee wat er verder in de wereld gebeurt.

Uiteindelijk is het een goed en soms hilarisch verhaal over liefde en miscommunicatie of gebrek aan communicatie waarbij Foer vooral iets minder fantastische of surrealistische elementen had kunnen gebruiken (buiten de creatieve en overactieve hersenspinsels van Oskar natuurlijk) en meer realistische situaties en karakters.

5,0
Erg meeslepend, mooi, grappig en behoorlijk ontroerend boek. Nee, Foer gaat niks uit de weg om sommige situaties express 'Amerikaans' aan te dikken, waardoor het behoorlijk sentimenteel wordt. Maar ik vind het nergens onoprecht. Hoewel het natuurlijk fictie is en veel van de karakters met hun eigenschappen behoorlijk overtrokken zijn, hóórt dat juist bij dit boek.
Het zet je vanuit een naïeve, kinderlijke invalshoek weer even met beide benen op de grond. Het Forrest Gump-idee bijna (hoewel hij paradoxaal genoeg qua intelligentie het tegenovergestelde is van Oskar).
Bovenal denk ik dat Foer het verdriet van iemand die de dood niet kan begrijpen en geen plaats kan geven heel dicht benadert. En dan ook nog zo komisch weten te zijn. Een mooie balans, die nog eens wordt onderstreept door de typografische kunstjes die hij uithaalt en die mijns inziens ook nergens geforceerd aandoen. Een klein literair kunstwerkje.

5,0
Arnold Schwarzenegger: oorlog!


Hilarisch

avatar van LDeVries
3,5
goed boek, erg leuk om te zien hoe Oskar als negenjarig kind de wereld ziet en de dood van zijn vader probeert te verklaren. ik had eigenlijk wel iets meer van dit boek verwacht, maar het blijt als nog een goed boek.

avatar van JJ_D
3,5
Stiekem had ik zitten hopen dat ‘Extremely Loud and Incredibly Close’ hét 9/11-verwerkings-verhaal bij uitstek zou zijn, maar dat is het niet geworden. De enige reden daarvoor is de (weliswaar vertederende) chaos van Safran Foers gedachtewereld, die nergens echt de klemtoon legt op een welbepaald aspect van de roman, maar juist meerdere meeslepende verhalen vertelt (die uiteraard een thematische verwantschap uitdragen) vol universele emoties, waarin elk personage (hoe bizar of “exemplarisch” ook) een bepaalde rol kan spelen.
Na de verfilming van ‘Everything is Illuminated’ gezien te hebben en gelezen te hebben wat voor een onorthodoxe schrijfstijl in dat boek wordt gehanteerd, besloot ik dat het tijd was om eens iets van de man te proberen. Een gevaarlijk verwachtingspatroon was geboren, maar ik werd niet teleurgesteld, integendeel: de geestige foto’s en de spelletjes met de typografie getuigen van ’s mans haast kinderlijke associatie-vermogen, maar ook zijn zij functioneel binnen het verhaal. Zo wijzen de opeengepakte letters (op pagina’s 302-303) op niets minder dan de WTC-torens zelf (met een beetje verbeelding althans), de rode markeringen in Thomas’ brief op de pijnigingen tijdens het noteren, de omgekeerd vallende man op het einde van het boek op de impliciete onmogelijkheid om een dergelijke wanhoopsdaad onder ogen te zien, ...en geen enkele lezer blijft waarschijnlijk onbewogen als we vernemen waarom al die deurknoppen in de roman zijn opgenomen – Safran Foer maakt het verschroeide vlees in Dresden vloeibaar, en de bladzijden staan in een mum van tijd in vuur en vlam.

Toch blijft de emotionele impact van Oskars belevenissen beperkt tot ‘groot’, en niet ‘overweldigend’. Daarvoor is Foers universum alsnog iets te onwaarschijnlijk en gefragmenteerd, waardoor de voeling met dit personage nooit gigantisch groot was.
Des te meer raakte ik echter emotioneel verwikkeld bij de dubbele verhaallijn die haar oorsprong vindt in Dresden: zij leest (zoals iemand hier reeds eerder aangaf) inderdaad als 'mysterieuze poëzie', en beide figuren geven stukje bij beetje hun ziel volledig bloot.
Hoe meer het verhaal vordert, hoe meer ook de tragiek van deze levens op de voorgrond treedt: hun noodlottige verwevenheid heeft tegelijk een romantische schoonheid als een verscheurende ommezijde. In deze 2 personages ontleedt Foer genadeloos het onvermogen van een getraumatiseerd mens om de draad opnieuw op te pikken, tenzij die mens in kwestie dat zelf wil. De oudere generatie roest vast in het verdriet, terwijl Oskar erin slaagt komaf te maken met het verleden. “Mama, ik wil dat je terug verliefd wordt.”

En dan is er nog die thematische overeenkomst, die ‘Extreem Luid en Ongelooflijk Dichtbij’ op een verpletterende manier samenhoudt. Elk van de karakters gaat gebukt onder spijt, spijt dat ze hun liefde voor de (tegenwoordige) doden niet op tijd gestalte hebben kunnen geven. Door altijd maar te leven met de gedachte dat “morgen weer een dag en weer een kans is”, staan we niet stil bij wat we kunnen verliezen...bij wat écht belangrijk is voor ons. Daarom is het altijd nodig om te pauzeren, en die ene frase in te lassen, hoe belachelijke ze ook moge lijken. “Ik hou van je.” Ja, eerwaarde auteur- moralist, want je hebt een boek geschreven waaruit iedereen ‘googolplex’ dingen kan leren.
3,75*

avatar van eRCee
3,5
JJ_D schreef:
Door altijd maar te leven met de gedachte dat “morgen weer een dag en weer een kans is”, staan we niet stil bij wat we kunnen verliezen...bij wat écht belangrijk is voor ons. Daarom is het altijd nodig om te pauzeren, en die ene frase in te lassen, hoe belachelijke ze ook moge lijken. “Ik hou van je.” Ja, eerwaarde auteur- moralist, want je hebt een boek geschreven waaruit iedereen ‘googolplex’ dingen kan leren.

Vind je dit niet juist een ontzettende gemeenplaats? Ik wel.

avatar van JJ_D
3,5
eRCee schreef:
(quote)

Vind je dit niet juist een ontzettende gemeenplaats? Ik wel.


Geen cliché als het op een originele manier gebracht wordt...en daar schiet Safran Foer zeker niet tekort. Maar ergens kan ik dat commentaar wel begrijpen, want je komt dergelijke boodschappen zelfs tegen in de meest verwerpelijke Hollywood-films...

5,0
Freud schreef:
Een vriend van mij is het boek aan het lezen momenteel en heeft om me wat warm te maken de eerste bladzijde eens voorgelezen. Sindsdien sta ik roodgloeiend .


Al bijna 2,5 jaar roodgloeiend Freud?

avatar van SockMonkey
3,0
Ik vond het een goed boek, maar ik ergerde me aan de overdreven sentimentaliteit, en Oskar is zo'n wijsneus dat ik me al snel aan hem ergerde: niks vertedering, maar een know-it-all snotneus!

Verder stoorde ik me aan het feit dat Foer dezelfde structuur gebruikt als in 'Alles is verlicht', door de flash-backs en de herinneringen aan een joodse jeugd.

Voor mij dus een goed boek, maar meer ook niet.

avatar van liv2
Goed , ontroerend boek, dat mij toch ook wel een beetje deed denken aan 'the curious case....Maar ja, dat was dan ook een pareltje

4,0
Sluit me aan bij een aantal commentaren hierboven wat betreft de briefwisselingen tussen opa en oma. Haalt de vaart uit het verhaal en is overdreven sentimenteel en quasi diepzinnig geschreven. Jammerlijk contrast met het fantastische verhaal van Oskar. Zijn zoektocht is een van de meest onroerende, grappige, tragische, interessante en inventieve verhalen die ik in tijden heb gelezen. Vooral het einde bracht een brok in mijn keel. Erg mooi.

Serieus minpunt zijn de oudjes, hierdoor slechts 4*

avatar van vladlev
4,5
Erg leuke en afwisselende vertelstijl, brengt het verhaal nog beter naar voor (en is dus niet storend wat bij dergelijke "speciale stijlvormen" vaak wel zo is).
Zeer sterk en ontroerend verhaal ook. Vond dit boek beter dan alles is verlicht, hoewel ze wat vergelijkbaar (qua stijl en verhaal) zijn.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:44 uur

geplaatst: vandaag om 14:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.