De Baviaan en Andere Beesten - Midas Dekkers (1982)
Alternatieve titel: Beestenbundel 2
mijn stem
4 stemmen
Nederlands
Verhalenbundel
Natuur
204 pagina's
Eerste druk: Bert Bakker,
Amsterdam (Nederland)
De in dit boek gebundelde stukken werden eerder door de VARA uitgezonden in het radioprogramma "Vroege Vogels". Hoewel de verhalen een (af en toe min of meer denkbeeldig) dier en/of biologische waarneming als uitgangspunt hebben, gaat het meestal om de vergelijking met, of de reactie erop, van mensen of de mensmaatschappij. Er wordt af en toe wel iets beweerd dat in de 'echte' biologie niet als bewezen wordt beschouwd.
1
geplaatst: 24 juli 2018, 23:05 uur
In 1838 werd de oudste dierentuin van Nederland geopend, Artis, toen nog een ontmoetingsplaats voor de culturele elite. Aanvankelijk heette het nog 'Natura Artis Magistra' ("de natuur is de leermeesteres van de kunst"), maar dit werd al snel afgekort tot 'Natura'. De afkorting was echter geen lang leven beschoren. Het kwam namelijk wel eens voor dat een jongeman tegen de moeder van een jongedame zei: 'U heeft een zeer bevallige dochter. Ik zag haar vanmorgen nog in natura.' Deze dubbelzinnige gesprekjes zorgden voor veel heisa onder het preutse deel van de Amsterdamse bevolking. In een aparte bestuursvergadering is toen maar besloten om de afkorting te veranderen in 'Artis'. En zo heet het nu dus nog steeds.
Naar de dierentuin gaan doe ik al jaren niet meer. Er zijn heus wel dierentuinen bij die het goed doen. Van Blijdorp bijvoorbeeld werd ik ook echt blij, ruim van opzet en dergelijke, maar ik ben ook in dierentuinen geweest waar ik dingen zag die me niet echt vrolijk stemden. Ik duik tegenwoordig liever een beestenbundel in van Midas Dekkers. Het proza van Midas is in ieder geval een stúk leuker dan de saaie Wikipedia-achtige informatiebordjes die je doorgaans in dierentuinen aantreft. Overigens heeft Dekkers zelf niet veel tegen de dierentuin. Dit heb ik uit de column 'De Belg':
In de dierentuin heb je van de natuur geen last. Je krijgt er geen vieze voeten, verdwalen is er onmogelijk en loslopende dieren zijn er niet toegestaan. De chaos zoals je die in het bos en hei aantreft, alle soorten door elkaar, heeft hier plaatsgemaakt voor orde: soort bij soort ingeperkt, overzichtelijk.[…]Tot voor kort kon ik mijn verademing volop halen dicht bij huis, in Artis. Een eeuw lang hebben mijn voorvaderen in de Amsterdamse dierentuin gewerkt aan de terugkeer van het paradijs, met lommerrijke lanen en rustieke bouwsels. Iedereen was er tevreden, behalve de dieren, die snel sleten. Inmiddels wordt Artis gerenoveerd. De tuin is er al van beton, nu de dieren nog.
En over de Antwerpse Zoo: Het paradijs geboetseerd door Belgen. Hier weten ze tenminste nog dat giraffen in een Egyptische tempel thuishoren, okapi's in een Moorse moskee, reptielen in de Akropolis. Overal in de tuin zijn de dieren terug in de eeuw die ze zo goed staat: de negentiende. Is het iemand al eens opgevallen, hoe negentiende-eeuws de meeste dieren aandoen? Dat onbeholpene, die te dikke bontjassen, gewrichten die werken als hefbomen en katrollen. Dit mechanische wordt nog versterkt in een echte zoo, waar door gebrek aan bewegingsvrijheid slechts enkele handelingen mogelijk zijn, als bij een opwindbeest.
Naar de dierentuin gaan doe ik al jaren niet meer. Er zijn heus wel dierentuinen bij die het goed doen. Van Blijdorp bijvoorbeeld werd ik ook echt blij, ruim van opzet en dergelijke, maar ik ben ook in dierentuinen geweest waar ik dingen zag die me niet echt vrolijk stemden. Ik duik tegenwoordig liever een beestenbundel in van Midas Dekkers. Het proza van Midas is in ieder geval een stúk leuker dan de saaie Wikipedia-achtige informatiebordjes die je doorgaans in dierentuinen aantreft. Overigens heeft Dekkers zelf niet veel tegen de dierentuin. Dit heb ik uit de column 'De Belg':
In de dierentuin heb je van de natuur geen last. Je krijgt er geen vieze voeten, verdwalen is er onmogelijk en loslopende dieren zijn er niet toegestaan. De chaos zoals je die in het bos en hei aantreft, alle soorten door elkaar, heeft hier plaatsgemaakt voor orde: soort bij soort ingeperkt, overzichtelijk.[…]Tot voor kort kon ik mijn verademing volop halen dicht bij huis, in Artis. Een eeuw lang hebben mijn voorvaderen in de Amsterdamse dierentuin gewerkt aan de terugkeer van het paradijs, met lommerrijke lanen en rustieke bouwsels. Iedereen was er tevreden, behalve de dieren, die snel sleten. Inmiddels wordt Artis gerenoveerd. De tuin is er al van beton, nu de dieren nog.
En over de Antwerpse Zoo: Het paradijs geboetseerd door Belgen. Hier weten ze tenminste nog dat giraffen in een Egyptische tempel thuishoren, okapi's in een Moorse moskee, reptielen in de Akropolis. Overal in de tuin zijn de dieren terug in de eeuw die ze zo goed staat: de negentiende. Is het iemand al eens opgevallen, hoe negentiende-eeuws de meeste dieren aandoen? Dat onbeholpene, die te dikke bontjassen, gewrichten die werken als hefbomen en katrollen. Dit mechanische wordt nog versterkt in een echte zoo, waar door gebrek aan bewegingsvrijheid slechts enkele handelingen mogelijk zijn, als bij een opwindbeest.
* denotes required fields.
* denotes required fields.