Het Goddelijke Monster - Tom Lanoye (1997)
mijn stem
87 stemmen
Nederlands
Humoristisch
336 pagina's
Eerste druk: Prometheus,
Amsterdam (Nederland)
De beeldschone Katrien Deschryver kan haar glorieuze leven niet anders zien dan als een stuk toneel, gespeeld door een ongetalenteerde actrice. De ongewilde, zelfs potsierlijke moord op haar man zal haar echter een andere werkelijkheid laten zien. Vanuit de plaats van het ongeval, Zuid-Frankrijk, trekt ze terug naar haar geboortegrond en ontdekt ze wat ze voorheen nooit zag: een uiteenvallende familie in een uiteenvallend land in het hart van Europa. Verziekt door zwijgzaamheid, verrot door gesjoemel, bedorven door hypocrisie.
0
geplaatst: 5 september 2006, 23:13 uur
Goed boek, hoor. Hoewel ik zijn Kartonnen Dozen wel veel beter vind.
4*
4*
0
geplaatst: 14 augustus 2009, 18:35 uur
De kracht van dit eerste deel uit de monster trilogie van Tom Lanoye ligt hem in de humor. Niet alleen het verhaal is bij vlagen absurd ook de wijze waarop Lanoye de gebeurtenissen beschrijft met korte rake zinnen zorgen voor de nodige droge humor.
Er worden in dit boek veel personen geïntroduceert, maar slechts enkelen ontwikkelen zich tot volwaardige karakters, met de andere trekt de lezer te weinig op. Hopelijk bieden de komende twee delen de extra tijd om deze personages volledig tot hun recht te laten komen. Dit boek maakt voorlopig nogal een overbehuisde indruk waarin veel 'van de hak op de tak' wordt gesprongen.
Bijna iedere hoofdstuk is er een nieuwe wending in het verhaal. Dit versterkt het humoristische effect, maar zorgt tegelijkertijd voor het eerdergenoemde hak op de tak springen.
Het boek is een komische aanzet tot een trilogie met veel potentie. Laat deel 2 maar komen!
Er worden in dit boek veel personen geïntroduceert, maar slechts enkelen ontwikkelen zich tot volwaardige karakters, met de andere trekt de lezer te weinig op. Hopelijk bieden de komende twee delen de extra tijd om deze personages volledig tot hun recht te laten komen. Dit boek maakt voorlopig nogal een overbehuisde indruk waarin veel 'van de hak op de tak' wordt gesprongen.
Bijna iedere hoofdstuk is er een nieuwe wending in het verhaal. Dit versterkt het humoristische effect, maar zorgt tegelijkertijd voor het eerdergenoemde hak op de tak springen.
Het boek is een komische aanzet tot een trilogie met veel potentie. Laat deel 2 maar komen!
0
geplaatst: 24 juli 2012, 23:26 uur
Tom Lanoye is een meester in het tot leven brengen van karakters waar je zowel van gaat houden als ze intens verafschuwt. Zijn gevoel voor humor is dan ook subliem en zelden heb ik iets gelezen waarbij Vlaamse volkstaal zo schitterend tot poëzie wordt. Aan het einde voelt de roman inderdaad aan alsof het meer een aanzet is tot de rest van de trilogie en ik hoop dat de vervolgen dieper ingaan op deze tragische (doch hilarische!) familie.
3
geplaatst: 8 april 2019, 20:49 uur
Eindelijk ben ik er eens aan toegekomen een boek van deze Vlaamse auteur tot mij te nemen. Ik zag in de lokale bieb een uitgave van de zogeheten Monstertrilogie liggen, en die moest ik gewoon meenemen. Dit eerste deel is alvast zeer de moeite waard.
Het is niet eens zozeer het verhaal dat hoge ogen gooit, maar vooral het taalgebruik van Lanoye, dat zowel vlagen van virtuositeit als smeuïge verbeelding vertoont. Ook de personages die Lanoye heeft geboetseerd, zijn om in te lijsten. Natuurlijk bevalt het ene personage me al wat meer dan het andere, maar ik kan geen enkel personage ontwaren dat irritaties oproept (en dat ondanks het feit dat elk lid van dit kleurrijke gezelschap meerdere gebreken vertoont).
Het boek kent ook een mooie indeling in verschillende hoofdstukken, waarin de personages geïntroduceerd worden op diverse manieren. Daarom leest het ook een beetje als inleiding tot de twee volgende delen in de trilogie, maar al bij al is deze roman ook prima te verhapstukken als een op zichzelf staand vehikel der Nederlandse taal. 't Is maar hoe je het bekijkt.
4 sterren
Het is niet eens zozeer het verhaal dat hoge ogen gooit, maar vooral het taalgebruik van Lanoye, dat zowel vlagen van virtuositeit als smeuïge verbeelding vertoont. Ook de personages die Lanoye heeft geboetseerd, zijn om in te lijsten. Natuurlijk bevalt het ene personage me al wat meer dan het andere, maar ik kan geen enkel personage ontwaren dat irritaties oproept (en dat ondanks het feit dat elk lid van dit kleurrijke gezelschap meerdere gebreken vertoont).
Het boek kent ook een mooie indeling in verschillende hoofdstukken, waarin de personages geïntroduceerd worden op diverse manieren. Daarom leest het ook een beetje als inleiding tot de twee volgende delen in de trilogie, maar al bij al is deze roman ook prima te verhapstukken als een op zichzelf staand vehikel der Nederlandse taal. 't Is maar hoe je het bekijkt.
4 sterren
* denotes required fields.
* denotes required fields.