Shōgun - James Clavell (1975)
Alternatieve titel: Shōgun: A Novel of Japan
Engels
Historisch
1152 pagina's
Eerste druk: Dell,
New York (Verenigde Staten)
In 1600 lijdt de Engelse stuurman John Blackthorne schipbreuk op de kust van Japan. Hij wordt gezien als ongeciviliseerde barbaar, maar de lokale daimio is geïnteresseerd in hem en geeft instructies hem goed te behandelen. Het probleem is echter dat Blackthorne enkel via de katholieke Portugezen - die pogen Japan te bekeren - met de Japanners kan communiceren, terwijl dat nu juist de vijanden van het protestantse Engeland zijn. Er heersen echter ook spanningen tussen de daimio, en bij een naderende oorlog zou Blackthornes kennis van de zeevaart en de meegebrachte musketten van doorslaggevend belang kunnen zijn. Al snel wordt hij een pion in een complex machtsspel.
Wel goed verteld, duidelijk, spannend en nog leerzaam ook!
Cijfer: 4,0
Het boek is zoals hierboven al vermeld leerzaam, maar ook af en toe langdradig, dat laatste vooral omdat Clavell gedetailleerd schrijft. Daar zit ook het leerzame in. Zoveel (bekende) boeken zijn er volgens mij niet over Samurai geschreven en het Feodale Japan.
Protagonist Blackthorne, die vaart onder Nederlandse vlag lijdt schipbreuk, in het voor hem en zijn bemanning, onbekende Japan.
Daar wordt hij als barbaar beschouwd en met zijn bemanning gevangen genomen. Door zijn kwaliteiten als loods en kennis van de zee en schepen, wordt hij door de huidige heerser Toranaga tijdelijk beschermd.
Als Vrouwe Mariko als tolk bemiddeld wordt Blackthornes invloed langzaam groter. In Portugese priesters, Usurper Isjido, overlopers en verraad is het gevaar nooit ver weg.
Naast veel politiek, komt de erecode van de Samurai (Dood voor oneer) veel aan bod. Het weigeren van een beloning omdat zij vinden dat ze gefaald hebben, ook voor iets kleins om rituele zelfmoord aan te bieden komt veel voor.
Bij de Yakuza zit die erecode er ook nog (het afsnijden van de pink bij het geringste falen).
Shogun heeft veel interessante karakters, erg sterke karakters vooral. Mijn favoriet is Mariko. Haar dood en opoffering vond ik erg ontroerend.