The Man with the Golden Gun - Ian Fleming (1965)

Leuk idee, maar niet goed uitgewerkt. Niet moeilijk omdat hij Fleming stierf en dit eigenlijk z'n eerste versie is van het verhaal, zonder dat hij de kans had om het nog te corrigeren. Had anders zeker wat kunnen worden.

Klopt: Fleming schreef altijd zijn verhalen in drie keer.
Eerste versie was alleen met een globaal uitgewerkt plot, in de tweede versie ging ie dat beter uitwerken en in de laatste versie ging ie allerlei details toevoegen, zoals uitgebreide beschrijvingen van menu's, wijnen, landschappen etc.

Doordat dit de eerste versie nog maar is (first draft) is bv Scaramanga nog helemaal niet goed uitgewerkt en heb je eigenlijk geen idee waarom dit nou zo'n levensgevaarlijke schurk is. Hij komt nu meer over als een lokale tweederangs boef.

Verder wat ongeloofwaardigheden: Bond wordt wel heeel makkelijk geaccepteerd en aangenomen als beveiligingsman en ook de plotselinge verschijning van Leiter in het hol vd leeuw komt niet echt realistisch over.

Weer een treinscene, dat hadden we nu wel genoeg gehad (FRWL, LALD, DAF).

Ook een aantal possitieve dingen:
bijzonder origineel en spannend begin, spanning op het einde met het duel in 't moeras.

Omdat het om een eerste manuscript gaat en het dus niet af was kun je dit boek ook niet echt beoordelen tov de andere FlemingBondboeken.

Geef het drie sterren (wellicht iets te veel, maar vind het toch qua sfeer een boeiend boek)!

Ik vond dit een vrij saai boek. Er werd alleen maar vergaderd, in mijn herinnering althans. Dit is een voorbeeld van wanneer een film beter is.

The Man with the Golden Gun is één van de betere Fleming-titels. Daarom besloot ik deze te gaan lezen. Ik ben niet echt teleurgesteld, immers overleed Fleming in 1964, maar het had wel beter gekund want er zaten een aantal ongeloofwaardigheden in.

Het boek, net als de film, kampt met een aantal fouten en ongeloofwaardigheden. Het boek zelf begint vrij sterk, met de dood van M, maar ook een tikje verwarrend. Daardoor verlies je snel je concentratie. Het middenstuk vond ik vrijwel het slechtste stuk. Er wordt veel vergaderd en de actie is maar mondjesmatig aanwezig. Geleuter en geleuter. Het einde was een pak beter. Een spannend duel tussen Bond en Scaramanga in een drassig moeras. Het zou in een film niet mistaan denk ik, mits goed uitgevoerd natuurlijk. Toch zat ik na het lezen met een aantal vragen...

Waarom accepteert Scaramanga Bond als lid van zijn organisatie als hij allang weet dat Bond een spion is? Zoiets vergelijkbaars gebeurde ook al bij Goldfinger.

Waarom dat laatste hoofdstuk? Alleen maar geleuter en geneuzel tussen Bond en Goodnight. Persoonlijk had dit niet gehoeven.

Felix Leiter duikt telkens op zonder enige reden. Misschien dat Fleming hem er louter had bij verzonnen voor meer actie/spanning?

Waarom besloot Fleming alweer een verhaal in Jamaica te laten afspelen. Ik weet dat Fleming er woonde en veel plekjes in Jamaica kende, maar er zijn genoeg mooie locaties in de wereld om Bond naar toe te laten gaan.

The Man with the Golden Gun krijgt een *3,0

The Man With The Golden Gun is helaas een minder boek en in tegenstelling tot het superieure 'You Only Live Twice' een hele teleurstelling. James Bond verdoezelt zich in de organisatie van een zekere huurmoordenaar genaamd Scaramanga die ook wel 'De man met de gouden revolver' wordt genoemd. Bond krijgt de opdracht de huurmoordenaar uit te schakelen, maar Scaramanga ruikt onraad.

Het boek begint sterk en is grijpt dus wel degelijk verder na 'You Only Live Twice'. Dit had ik niet verwacht en had dus ook gedacht dat dit boek wat later na het vorige afspeelde. Ook begint het allemaal heel grimmig en mysterieus met een aanslag en je wilt verder lezen wat er aan de hand is. Maar dan opeens komt één van de negatieve punten op de proppen; met amper 190 bladzijdes is dit boek te kort om een degelijke uitleg aan het mysterieus begin te geven en komt het hoofdverhaal prompt op gang in het middenstuk. Dit komt omdat de uitgave van dit boek Fleming's eerste versie is van het verhaal.

Het middenstuk is saai. Ookal is het één van de kortste Bondboeken doe je er als lezer eigenlijk zeer lang over. Het gegeven is leuk... Bond infiltreert in de organisatie van Scaramanga (een beetje zoals in Goldfinger en Moonraker) , maar er gebeurt gewoon niet veel. Het enige wat Bond doet is vergaderingen bijwonen en afluisteren. En er zitten veel vergaderingen in dit boek. Nu, een vergadering kan interessant zijn. Als je bijvoorbeeld het boek 'Goldfinger' bijneemt was de vergadering best een interessant hoofdstuk. Maar hier slaagt het eigenlijk nergens op en is het totaal niet interessant. Gelukkig dat dit boek zo kort is.

In 'You Only Live Twice' was het ook zo dat Bond in het middenstuk geen spionage/spannende wendingen heeft moeten doorstaan. Hij moest gewoon bevriend blijven met een Japanner en proberen zich als een Japanner te gedragen. Maar dit was ten minste bijster interessant en leuk geschreven door Fleming. Hij kan een boek schrijven zonder al te veel spannende spionage elementen, maar dit boek heeft gewoon de feeling niet die het vorige wel had.

Gelukkig is het einde (vanaf de treinreis) en de finale confrontatie met Scaramanga wel goed. Omdat dit een kort boek is en het begin en einde van het boek goed zijn geef ik deze nog de voordeel van de twijfel met een 2,5*. Het middenstuk is echter een saaie zit met enkele leuke puntjes (zoals de eerste ontmoeting van Bond en Scaramanga).