Diamonds Are Forever - Ian Fleming (1956)

In elk geval een pak beter dan de film. 't Is al even geleden dat ik het boek gelezen heb, maar ik herinner me toch een beter verhaal. Niet meteen het beste boek van Fleming, maar het blijft leuk om te lezen.

Ik vind dit juist het minste boek van Fleming. De schurken, een soort maffiagebroeders, zijn ook totaal geen waardige tegenstanders voor Bond.

Fleming is ook niet al te origineel (weer een treinscene) en weinig klassieke scene's die je bij blijven.

Blofeld komt er trouwens niet in voor, die is er louter voor de film bij verzonnen.

Meer dan twee sterren geef ik het voorlopig niet, maar moet het weer eens lezen.

Mischien nog niet een van de beste Bondboeken maar toch altijd wel een goed boek. Het boek is veel beter dan de film moet ik zeggen. Toch wel 3 en een halfe ster waardt.

Ik ben dit boek nog aan het lezen dus ik heb het nog niet uit. Ik vindt dat het boek goed begint maar het wordt al snel een stuk minder, het boek is wel beter dan de film maar het boek draait niet echt om diamanten het gaat meer over James Bond die moet ontdekken waar de pijpleiding van de twee broers Spang eindigt waarbij hij zich voordoet als een Engelse smokkelaar en vertrekt naar Amerika om afbetaaldt te worden. Het stukje met de paardenraces paste niet echt thuis in dit boek (het is waarschijnlijk later gebruikt de Bondfilm voor A View to a Kill waar het veel beter in paste).

Tot nu toe vindt het wel 3 en een halfe ster waard

Na een paar Fleming toppers te hebben gelezen, begon ik een aantal dagen terug aan Diamonds are Forever, of Doden voor Diamanten. Het boek zelf begon ijzersterk, maar gaande het verhaal vond ik het boek verslappen, het einde had beter gekund.

Toch is het boek een pak beter dan de film, en er zitten genoeg enervende stukken in, neem de treinscene of de paardenracescene, die ik zelf ook beter vond staan in de film AVTAK. Desalniettemin een van de betere Fleming novels in mijn ogen, met een sterk plot, Tiffany Case die overkomt als een sterke meid en James Bond zelf natuurlijk.

Diamonds are Forever krijgt een dikke 4,5

Een mindere aflevering in Flemings oeuvre.

Qua tegenstand en spanning minder dan de voorgane boeken.

Vergelijkingen met de film maak ik niet, want de boeken staan daarvoor teveel op zichzelf.

Aardig, maar minder dan de drie voorgangers van Fleming.

Nochtans begon het verhaal redelijk goed en spannend. Bond moest zelf als koerier spelen en zelf diamanten volgens afspraak smokkelen voor de grote jongens. Dit is namelijk pure spionage die je in de films jammer genoeg niet gauw terugziet.

Wat het boek doet inzakken is allessinds eerst het gebruik van saaie scènes. Ik doel hierbij op het moment dat Bond met die paarden bezig is. Eigenlijk moest Bond gewoon op een onopvallende manier zijn geld innen door te wedden op een paard dat hem is toegefluisterd. Dit moment ging jammer genoeg niet snel voorbij en vergde veel pagina's in beslag. Komt daar ook nog bij dat paardenrennen/wedstrijden niet echt mijn ding is.

Het andere probleem dat daar nog bij komt is het feit dat Bond echt gauw achter de mensen komt die te maken hebben met de smokkel. Dus sommige fragmenten in het boek voelen gewoon aan als paginavulling. Bond had het te snel door (daarom dat het begin van het boek juist zo goed is) en daar kon Fleming iets anders mee gedaan hebben.

De schurken zijn niet zo memorabel als vorige boeken. Dit komt omdat ze niet veel voorkomen en niet veel dialogen met Bond hebben, maar ook omdat het er zo veel zijn. Bond is namelijk een misdaadgolf op het spoor en vier à vijf schurken beschrijven is ook niet zo makkelijk.

Een pluspunt zijn de scènes met Tiffany, want dat is echt een zeer goede Bondgirl. Beter dan de film allessinds.Ze kan haar mannetje staan en heeft zelf een treurige achtergrond. Verder komt Bond's vriend Felix Leiter terug op de proppen en ook dat zorgt voor leuke dialogen.

Dus het boek is niet echt slecht. Er zitten goede momenten in en het begint echt zeer snel en to the point. Tevens is de terugkeer van Leiter en de komst van de Bondgirl goed nieuws. Alleen jammer van sommige nutteloze fragmenten en een scala aan vlakke schurken.

3*

Na het lezen van The Silmarillion, een nogal taai boek, had ik zin in iets luchtigs. Ik heb ooit in Kringloopwinkels de volledige James Bond saga verzameld en lees graag eens een avontuur van 007 tussendoor. Met Diamonds are Forever ben ik reeds aan het vierde boek in de franchise aangekomen. Een tot nu toe wat onstabiele reeks als je het mij vraagt (Casino Royale - 3.5*, Live and Let Die - 2* en Moonraker - 3.5*) dus benieuwd wat Diamonds Are Forever ging brengen.

Ik denk dat ik nu wel elke combinatie in film/boekverhouding heb gehad. Casino Royale is een goede film en een goed boek, Live and Let Die is een goede film en een slecht boek, Moonraker is een slechte film en een goed boek en Diamonds Are Forever is een slechte film en een slecht boek. Een stel schurken die totaal niet uit de verf komen, een aantal slaapverwekkende scènes (de paardenren of het het bieden op Manque en Passe bijvoorbeeld) en een plot dat nooit echt in gang schiet. Jammer, want op zich was het begin met de diamantsmokkel nog wel leuk en zou het best een interessant concept kunnen zijn om Bond eens de slechterik te laten uithangen. Er zijn uiteraard nog wel goede aspecten aan dit vierde Bond-verhaal. Zo is de terugkeer van Felix Leiter een goede zet aangezien die wat leven in de brouwerij brengt en is ook Tiffany Case een degelijke vrouwelijke bijrol. Het zijn echtere maar povere pluspunten in een voor de rest weinig bijzonder boek. Het is dat er zo'n succesvolle reeks uit voortgekomen is, maar ik begrijp de status van Fleming als schrijver toch nog niet.

Al blijf ik enorm goede herinneringen houden aan Goldfinger dat ik een tiental jaar geleden gelezen heb tijdens mijn vakantiewerk. Ik wil sowieso nog tot daar geraken (From Russia With Love en Dr. No zitten er nog tussen) maar als ze allemaal van dit niveau zijn, dan vraag ik me of ik ooit tot Octopussy ga geraken.. Ach, we zullen wel zien. Het zijn ook geen gigantisch dikke boeken natuurlijk

2*

Throw yr diamonds in the sky if you feel the vibe

Tiffany Case vond ik interessant, leuk portret schildert Fleming van deze vrouw. En de lp 'Echoes of Paris' van George Feyer; Bond slaat 'la vie en rose' over omdat daar bepaalde herinneringen aan verbonden waren. Zo'n veelzeggend tussenzinnetje van Fleming in een verder tegenvallend boek. Door dit soort zinnetjes krijgt Bond een karakter, die je niet aantreft in de films en ook niet in de stroom boeken die na Flemings dood op gang komen.