menu

The Red House - Mark Haddon (2012)

Alternatieve titel: Het Rode Huis

mijn stem
3,00 (5)
5 stemmen

Engels
Psychologisch / Streek/Familie

264 pagina's
Eerste druk: Jonathan Cape, Londen (Verenigd Koninkrijk)

De gezinnen van broer Richard en zus Angela brengen een week vakantie door op het Engelse platteland. Tijdens de familievakantie komen oude gevoelens naar boven drijven en worden familievetes uitgevochten. De religieuze vijftienjarige Daisy komt uit de kast. De vijfjarige Benji ontdekt dat zijn vader een affaire heeft. Puber Melissa probeert te verbergen dat ze een schoolvriendin tot zelfmoord heeft aangezet. En Angela wordt langzaam gek van verdriet om het dochtertje dat zeventien jaar geleden doodgeboren werd. Het kookpunt wordt bereikt als Richard vermist wordt in een storm. Geheimen kunnen niet langer verborgen blijven. De familie moet onder ogen zien dat ze bij elkaar horen en elkaar moeten steunen.

zoeken in:
avatar van eRCee
Thomas de Veen in het NRC:

Familierelaties zijn in de derde roman van Mark Haddon – hij is wereldberoemd vanwege zijn Asperger-roman Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht (2004) –, een mijnenveld van oud zeer en onuitgesproken oordelen.

De rappe wisselingen geven de roman aanvankelijk iets kakofonisch, maar ze voeren ook de spanning op: er sudderen affaires, verlangens, verwijten en verdriet.

Bron

avatar van mjk87
3,0
Na ooit voor Engels op de middelbare school het verrassend leuke [i[The Curious Incident with the Dog...[/i] te hebben gelezen, nu maar deze nieuwe van Haddon na enkel goede recensies te hebben gezien. Het is me niet meegevallen.

We volgen acht personen op een familievakantie, niet allemaal even normaal, elk met zijn eigen probleem, maar ook niet zo gestoord dat ze ongeloofwaardig worden. Wel blijft het feit dat je dus acht probleemgevallen tegelijk hebt. Dat an sich is weer minder normaal en niet altijd even overtuigend. Wel kan dat een aanzet zijn tot een roman vol grote spanningen. Dat valt mee en is niet altijd even goed uitgewerkt. Elk heeft een eigen probleem, maar tot een grote explosie op het eind komt het niet. Wat lichte irritaties over en weer enkel op een uitzondering na. Een echte spanningsboog blijft uit. Dan heeft een Anderson dat in Magnolia beter gedaan. Haddon had dus meer naar een beter eind moeten werken, een echte climax, of hij had een centraal probleem moeten neerzetten, zoals in de film Festen is gedaan. Daar kunnen lichte irritaties omheen dan prima in worden gepast. Nu blijft het wat pruttelen en de kaars dooft langzaam uit.

Wel moet gezegd dat Haddon goed in de personages zit, ze genoeg vlees mee geeft en ze altijd geloofwaardig en oprecht houdt. Nergens vliegt hij uit de bocht, altijd met een mooie blik zonder te oordelen, enkel goed geobserveerd. Zelfs in de kleine Benjamin. Kinderen tot 10 blijven irritant, maar het valt bij deze redelijk mee. Enkel Angela staat me tegen, met haar geneuzel over haar doodgeboren kind. Het is saai, maar ook wat bevreemdend en lijkt niet helemaal te passen in de rest van het verhaal.

De stijl is niet altijd even gemakkelijk, maar wel interessant. Haddon gaat van personage op personage, zowel in hedendaagse tijd als soms een flash-back, zonder altijd direct duidelijk te maken wie nu aan het woord is. Dat kan je wel vaak halen uit het stuk, wat knap gedaan is, maar helaas niet altijd. Wat jammer is en je leestempo danig drukt. Je krijgt wel een haast filmisch boek, of hij met de camera zwiept door de ruimte met hier en daar een stuk montage, maar meestal zoals Fellini het deed in Otto e mezzo. Het idee daarvan kan ik wel waarderen, ondanks dat het niet altijd even goed werkt. Dit wordt wel iets minder vaag tegen het eind, wat prettig is, want 250 bladzijden lang is daarvoor gewoonweg te veel. Dat heeft Haddon denk ik goed doorgehad.

En vanwaar die verwijzingen naar film en boeken hierboven? Simpel, Haddon doet dat erg veel, dus doe ik het ook. Maar in het boek zo vaak wekt een hoop ergernis bij mij op. Eén verwijzing? Prima! Een tweede? Soit!. Maar zoveel is mij te veel. Ook enkel populaire titels worden genoemd. Niet per se slecht, maar wel altijd erg oppervlakkig. Ik vraag me af wat Haddon ermee bedoelt. Dat is niet duidelijk, maar het is in zodanige hoeveelheden en zo consequent aanwezig dat er wel een reden achter moet zitten.

Al met al dus eens wat anders. Helaas is het niet altijd even geslaagd, zeker op inhuoudelijk vlak, maar wel eens vermakelijk te lezen. 3*.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:56 uur

geplaatst: vandaag om 00:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.